Dinsdag 21 juni

Amerikanen en hun bewegwijzering gaan blijkbaar niet samen met Nederlanders en begrijpend lezen, dat hebben we vandaag maar weer eens aan den lijve ondervonden :D. Op het programma stond het rijden van de Mulholland Drive/Mulhalland Highway. Deze weg is een weg van 80km lang die van Noord Hollywood tot de kust bij Malibu loopt.

Het begon al spannend, met het instellen van het navigatiesysteem. Want wat stel je nu eigenlijk in als je naar het begin van een weg wilt, waarvan je niet weet wat het eerste huisnummer is. Gelukkig kon het navigatiesysteem ook ingesteld worden zodat je naar een ‘intersection’ geleid werd. Vanaf daar zou het dan gemakkelijk te vinden moeten zijn… toch? Het bleek inderdaad uiteindelijk makkelijk, maar we hadden er wel 3 rondjes van de zaak voor nodig.

Maar als je er dan op rijdt, dan heb je ook wat. Het eerste deel bestaat vooral uit een heleboel uitzichten over een deel van Los Angeles.

En vervolgens zie je kapitale villa na kapitale villa, na kapitale villa, na ….

Het tweede deel van de route bestaat vooral uit heel veel natuur. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar op sommige plaatsen is het dus echt nog rustig in Amerika. Lekker om even te kunnen ontsnappen aan dat drukke gedoe en al dat lawaai wat je hier constant hoort. Is het geen airco-unit, dan zijn het wel auto’s, helikopters of gewoon een stel van die overdreven luide Amerikanen.

 

De eerste zin van deze blog laat al doorschemeren dat het niet gebleven is bij het verkeerd rijden naar het begin van de Mulholland Drive. 1 punt hebben we zelfs in 3 verschillende richtingen moeten nemen voor we eindelijk de goede route gevonden hadden. In totaal hebben we het op een route van 80km daadwerkelijk gepresteerd om 10x van het pad te raken! Uiteindelijk was dat ook niet erg, want we hebben nog wel even een kijkje kunnen nemen in Beverly Hills en Bel Air. En we kunnen dan ook vol trots melden dat we ruim 5u gedaan hebben over een stukje van 80km 😛

Verder hebben we vandaag nog eens bevestigd gekregen dat Nederland niet het enige land met files is. Het enige wat wel in het voordeel spreekt van de Amerikanen is dat ze hier niet stil staan, maar gewoon massaal een km of 40 per uur rijden. Vooruit kom je dus wel, maar snel gaat het niet. In het nadeel van de LA-ers is dan weer dat ze daar zelfs op dinsdag om half 12 ‘gewoon’ in de file staan.

Eenmaal terug in het hotel was het al snel tijd voor het avondeten, zwaardvis hadden we allebei genomen. Marcel had als voorgerecht een tropische zeevructhtencocktail en ik een garnalencocktail. Bovenop een rode saus lag een ondefinieerbaar geel goedje, wat ik met een hoeveelheid van een halve theelepel probeerde te proeven… Dom, dom, dom… de vlammen schoten overal mijn hoofd uit, want dit bleek de sterkste mosterd ooit te zijn. Maar hij was wel lekker! Geniet, maar eet met mate.

We hebben vandaag een warmterecord geklokt op de thermometer van de auto, namelijk 42 graden. Wijselijk zijn we maar even blijven zitten in de airco. Tot we bij een supermarkt kwamen, alwaar we 39 graden getrotseerd hebben. Dat belooft wat voor Death Valley, Las Vegas en de Grand Canyon!

Bladwijzer maken Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *