Onomichi
Gisterochtend ging de wekker al vroeg: om kwart voor 7. Ik wilde namelijk bijtijds op het vliegveld zijn, want je weet maar nooit hoeveel tijd je kwijt gaat zijn aan de security en inchecken enzo.
Inchecken had ik de avond ervoor al via internet gedaan, en de boarding passen had ik per mail binnen gekregen. Helaas stond hier ook de melding dat er vanwege veiligheidsredenen ook een papieren boardingpass getoond zou moeten kunnen worden als daar om gevraagd werd. Kut, dat werd een probleem! Ik had natuurlijk geen printer bij de hand. Gelukkig kon ik mijn incheck nog wijzigen, zodat ik uitgeprinte passen op kon halen bij de bagage dropoff op het vliegveld.
Na uitgecheckt te hebben ben ik gelijk richting het station gegaan, waar ik eerst de Osaka Loop Line richting Tennoji moest hebben, en op Tennoji-station moest ik overstappen op de Kansai-expres. Dit is een limted-express trein richting het vliegveld Kansai. Toen ik in de Kansai-expres wilde instappen, kwam ik erachter dat de wagon waar ik in wilde stappen blijkbaar voor gereserveerde plaatsen was. Even was ik bang dat ik een plaatsje had moeten reserveren, maar navragen bij de conducteur leerde dat de eerste 3 wagons ook voor niet gereserveerde plaatsen waren. Eenmaal bij die wagons aangekomen, kreeg ik wel de indruk dat ze een beetje doorgeschoten waren met dat reserveren van zitplaatsen: deze 3 betreffende wagons waren namelijk stampend vol, terwijl de overige 5 wagons meer dan genoeg ruimte hadden. Beetje vreemd als je het mij vraagt. Maar gelukkig vond ik nog 1 verstopt plaatsje onder een stapel jassen van een Japanner, en na de vraag of ik er mocht zitten had ik gelukkig plek 🙂
De trein reed helaas niet echt door, het tempo zat er niet echt in. Zodoende duurde het toch nog ruim drie kwartier voor ik op het vliegveld was, tegen een uur of 9. Gelukkig had ik nog tijd genoeg, want mijn vlucht ging pas om 11:45. Ik wilde echter zo snel mogelijk van de rugzak af, maar helaas stond de incheckgate nog niet op de monitoren aangegeven, die gaven maar info aan voor vluchten tot 10:45 uur. Daarom eerst maar een (overigens best goed smakende!) chicken teriyaki-burger gegeten bij MOS-burger. Toen had ik ook de tegenwoordigheid van geest om even op internet te kijken, en daar stond gelukkig wel de gate bij. Daarom daar gelijk heen gegaan om de tas te dumpen bij de bagage dropoff balie. Ik was blij dat ik al ingecheckt had, want de rij voor inchecken was immens lang, en ik kon gelijk doorlopen. De tas afgegeven, en gelijk de boardingpassen gekregen voor beide vluchten.
Volgende bestemming was de security, en ook hier stond een immense rij, nog langer dan bij de incheckbalie. Tijdens het in de rij staan stond ik m’n tickets te bestuderen, en toen viel me opeens op dat de stoelnummers opeens anders waren. Ik had namelijk bij het boeken van de tickets ook stoelen gekocht met extra beenruimte (die heb ik gewoon nodig…). Ook bij het online inchecken stonden die stoelen nog gewoon op mijn boardingpas. Blijkbaar had ik dus tijdens het proces om de boardingpassen toch op te halen bij de balie ook opeens andere stoelen toegewezen gekregen. Lekker handig, volgens mij is deze flow niet goed getest in de testfase van het systeem… 😐
Eenmaal bij de gate aangekomen heb ik dit gelijk aangekaart bij het grondpersoneel, en die hebben het uiteindelijk wel netjes op kunnen lossen; ondanks dat mijn stoel voor de vlucht naar Helsinki inmiddels ook blijkbaar al verkocht was aan iemand anders. Gelukkig heb ik deze stoel uiteindelijk ook gewoon gekregen, dus mijn vlucht verliep uiteindelijk redelijk comfortabel.
Over de vlucht zal ik het verder maar niet gaan hebben, die ging gelukkig redelijk vlot omdat ik met Netflix allerhande series op de tablet had gedownload (was een nieuwe feature sinds vorige week bij Netflix, goed getimed!) dus de tijd vloog voorbij. Ook de vlucht vanaf Helsinki naar Schiphol ging vlot, ondanks dat we te laat vertrokken omdat het vliegtuig ontijst(is dat uberhaupt een woord? Ik bedoel dus ‘gesmolten’ 😉 ) moest worden. Na aankomst op schiphol nog even de bagage opgepikt en dan vervolgens met de ouders vlug naar huis 🙂
Qua kosten was ik ook niet echt ontevreden: al met al was ik net geen 3000 euro kwijt aan de reis. Uiteraard zaten de meeste kosten in de vliegreis, vervoer en overnachtingen; en qua overnachtingen heb ik absoluut niet bezuinigd maar ben voor gewoon goede accomodaties gegaan en niet voor het goedkoopste van het goedkoopste.
Gemiddeld zaten de overnachtingen op 71,22 euro per dag, maar in het gros van de plaatsen waar ik geweest ben kon je al terecht voor max 25 euro per nacht. Maar ja ik had niet echt zin om op een slaapzaal in een hostel, in een capsulehotel of in een lovehotel te gaan liggen. Dat zijn namelijk doorgaans de goedkoopste accommodaties in Japan.
Ook het vervoer in Japan zelf was een grote kostenpost: 509 euro voor de railpas van 3 weken. Omgerekend per dag vond ik het wel meevallen: 32 euro. Ik heb de pas zo goed als elke dag gebruikt, en zeker zodra je de shinkansen gaat gebruiken heb je al vrij snel voordeel van de pas. Al met al heb ik er niet zo heel veel voordeel aan overgehouden, maar het gemak dat je ervan hebt is ook wat waard vind ik. Het scheelt heel wat gekloot met automaten om kaartjes te kopen; je kan met de pas namelijk zo doorlopen.
Aan dagelijkse kosten was ik rond de 700 euro kwijt, gemiddeld 45 euro per dag. Hier zit dan ontbijt, lunch en avondeten en nog zeer veel tussendoortjes bij, evenals enkele toegangskaartjes. Ook moet ik er bij zeggen dat ik ook hier absoluut niet bezuinigd heb.
Al met al was het een geweldige reis, waar ik een een hoop mooie dingen gezien heb. Zowel op het gebied van natuur, cultuur, eten, drinken en entertainment is het prima toeven in Japan. Ook niet onbelangrijk: ook het weer heeft prima meegewerkt. 1 echt verregende dag is eigenlijk geen al te slechte score. Ik kan wel zeggen dat het zeker voor herhaling vatbaar is, en daarom zijn er inmiddels alweer tickets geboekt voor onze volgende reis in Mei 2017 🙂