Wandelen over de Donau-Zollernalb-Weg – deel 2

Vrijdag 20 oktober – Zesde etappe

Etappe 6

De zesde etappe loopt van mijn overnachtingsplaats in Gammertingen naar het plaatsje Winterlingen, ruim 16 kilometer verderop.

Rond een uurtje of 10 vanmorgen,  na ontbeten te hebben, ging ik op pad. Eerst het dorp uit richting de plek waar ik gisteren de trail had verlaten. Na een klein kwartiertje was ik bij het officiële beginpunt van deze etappe en ik mocht al gelijk omhoog het bos in. Je maakt bij elkaar een klimmetje van ongeveer 100 meter de hoogte in, en je komt uiteindelijk uit bij een oude ruïne van een kasteel uit de 12e eeuw: ruïne Baldenstein.

Na deze ruïne ging het pad weer steil naar beneden, en je kwam hier in een nieuw hoogtepunt van de dag: de vallei van het kleine beekje de Fehla. Deze vallei is nog redelijk ongeschonden en vrijgebleven van menselijke beinvloeding. De enige menselijke invloed die je er vind is van het wandelpaadje, een paar rustbankjes en een bruggetje.

Na het maken van een u-turn in het dal gaat het weer omhoog, waarna je op de hoogvlaktes uitkomt. Je loopt hier tussen de akkers en weidevelden met rondom je uitzicht op de bergen van de Schwabische Alb. Het was ook een hartstikke rustig gebied, het enige geluid dat je hoort is het ruizen van de wind en het zetten van je voetstappen.

Etappe 6

Etappe 6

De route blijft een beetje op deze hoogte meanderen tot aan het dorpje Winterlingen. Onderweg passeer je ook nog en oude grenslijn van Wurttemberg en Hohenzollerland. Erg interessant.

Bij aankomst in Winterlingen besloot ik een bushalte op te zoeken, waarna een bus me naar mijn hotel in Albstadt bracht, waar ik de komende 3 nachten zal slapen.

  • Totaal gewandelde afstand: 17,7 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 3:50 uur
  • Meters stijgen: 401 meter
  • Meters dalen: 237 meter

Zaterdag 21 oktober – Etappe 7, een deel althans…

Etappe 7

Na eindelijk weer eens een echt goede nachtrust omdat ik eindelijk weer eens een bed met normaal formaat heb moest ik vanmorgen om 10:32 uur de trein naar Straßberg hebben, dat 4 minuten treinen verderop ligt.

Eigenlijk zou de zevende etappe starten in Winterlingen, waar ik gisteren geëindigd ben. Helaas kwam ik er achter dat daar op zaterdagen helemaal geen bussen naartoe gaan, vandaar dat ik dit stuk moest skippen. Op zich wel jammer, want nu mis ik helaas een kilometer of 5 in de route 🙁

Maar goed, Straßberg zou dus de start zijn vandaag. Na het station kom je al snel op de route omdat deze ook door het dorp loopt. Onderweg kom je nog langs een mooi kerkje en het kasteel van het dorp zie je in de verte op een bergrug liggen.

Etappe 7

Na het verlaten van het dorp gaat het eerste stuk parallel aan een snelweg over een bergflank. Dit is helaas niet het mooiste deel van de dag, maar uiteindelijk kom je na een paar kilometer ‘boven’ waar je je in een alpenweide waant. De weides zijn allemaal flink steil en zouden zo in de Alpen kunnen liggen. Erg mooi.

Etappe 7

Hier zou ook een restaurantje zijn, waar ik mijn zinnen opnhad gezet om wat te eten. Helaas bleek deze pas om 14:00 uur open te gaan, en het was nog maar net 12uur geweest. Dat was een mispikker dus. Daarom ben ik maar gewoon gestopt bij het eerstvolgende bankje dat ik tegenkwam. Dit was ook gelijk een schuilhut je,  op 920 meter boven zeeniveau. Gelijk het hoogste punt van de reis tot nu toe.

Na gegeten te hebben werd de tocht weer interessanter. Mooier bos en ook rotsformaties waren van de partij. Letterlijk en figuurlijk hoogtepunt waren de uitkijktoren op de schlossfels vlakbij Albstadt. Op het uitkijkplatform sta je op 1001 meter hoogte, en bij helder weer zou je de Alpen moeten kunnen zien.

Na het weer afdalen van de toren gaat het met haarspeldbochten best snel naar beneden richting Albstad-Ebingen. Ditis slechts 1,5 km dus je daalt best snel. Het pad was helaas ook niet het veiligste van de hele tocht: af en toe zaten er best glibberige stukken tussen.

Gelukkig kwam ik uiteindelijk wel veilig beneden, waarna ik in de Altstadt gelijk op het eerste de beste terras neergeploft ben en genoten heb van ijskoffie, wafels en bier. Een waardige afsluiting van deze dag vond ik zelf 🙂

  • Totaal gewandelde afstand: 14,1 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 4:33 uur
  • Meters stijgen: 517 meter
  • Meters dalen: 450 meter

Na in het hotel gedouched te hebben heb ik nog even gewassen, en ben ook naar de supermarkt geweest om inkopen te doen voor morgen en maandag. Morgen is het namelijk zondag en dan schijnen de winkels dicht te zijn hier…

Zondag 22 oktober – Etappe 8

Vanwege de zeer onregelmatige busdiensten besloot ik vandaag weer de etappe om te draaien. Eigenlijk loopt etappe 8 van Albstad-Ebingen naar Meßstetten, maar ik wilde geen risico lopen de bus terug te missen dus ik ging vanmorgen met de bus naar Meßstetten om van daaruit terug te wandelen.

Etappe 8

De etappe van vandaag is 17 kilometer lang en bevat een paar flinke klimmetjes. Gelukkig zit de ergste en zwaarste pas in de tweede helft. Tot die tijd is het eigenlijk vooral dalen, omdat Meßstetten een van Duitsland hoogstgelegen steden is.

De route van vandaag was eigenlijk best wel mooi, in ieder geval tot aan de Wachtfels. Qua afwisseling is de route ook top: je loopt door het bos op een bergland,  door valleien en dorpjes met uitzichten op rotsachtige bergen en op bergtoppen. Eigenlijk perfect dus.

Etappe 8

Helaas was het weer wel wat wisselvallig dan voorheen. Zo begon het terwijl ik zat te pauzeren bij schloss Lautlingen te regenen, maar dit duurde gelukkig nog geen 10 minuten en kon ik prima schuilen onder een afdak.

Etappe 8

Verder begon het vlakbij Albstadt ook nog te regenen en hagelen,  maar toen ik zover was en de camera opgeborgen had en de rugzak in zijn regenhoes had gestopt was het alweer droog. Lekker nuttig dus 😉

Na terugkomst in Albstadt heb ik bij een bakkerij nog wat koffie gedronken en lekkere bessentaart gegeten. Dit smaakte best goed. Voor de rest heb ik weinig boeiends gedaan, behalve me geestelijk voorbereiden op morgen omdat dan de koninginnenetappe van Meßstetten naar Schomberg op het programma staat met een lengte van maar liefst 27 kilometer. Dat belooft dus wat, want ze geven ook nog eens pestweer op 🙁

  • Totaal gewandelde afstand: 18,3 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 4:55 uur
  • Meters stijgen: 664 meter
  • Meters dalen: 799 meter


Maandag 23 oktober – Etappe 9

Etappe 9

Omdat de negende etappe volgens de gids ruim 26 kilometer telt en hier 8 uur wandeltijd voor staat, besloot ik vanmorgen vroeg op te staan: half 7 ging de wekker en om kwart voor 7 zat ik aan het ontbijt.

Na ontbeten en uitgecheckt te zijn ging ik rond 8:10 naar het busstation waar ik weer met de bus naar Meßstetten zou gaan omdat dat wederom de etappe start is, en nu echt! Vanuit daar gaat de route via 27 kilometers richting Schömberg.

Het eerste stuk gelijk na Meßstetten is nog goed om in te lopen, maar na passeren van een klein skigebiedje inclusief springschans en skilift ging het best snel nog hoger, tot ik uiteindelijk op de top van een niet bij naam genoemde berg kwam. Hier had je vooral veel weiden,  en er liep zelfs een kudde schapen. Enige jammere was dat er ook twee honden bij liepen, dus daar ging ik met een grote boog omheen.

Etappe 9

Na deze berg weer afgedaald te zijn kwam ik bij een schuilhutje en oom een paar mooi rotsformaties. Erg gaaf om te zien. Het pad loopt hier vlak langs en gaat vervolgens via een klein bergkammetje steil omhoog.

Etappe 9

Op een gegeven moment kom je rond de 900 meter hoogte, en hier blijft de route eigenlijk ook voor de komende 5 kilometer rond schommelen. Je loopt continue parallel aan de zogenaamde Albtrauf: dit is de steile opstaande wand die de hoogvlaktes van de Schwabische Alb scheidt van de laagvlaktes. Erg indrukwekkend te zien, met als hoogtepunt het rondje om de Gräbellesberg. Dit rondje staat helaas niet in de gids genoemd, en leverde dus een kilometer extra wandelen op. Is niet erg, ik was nu eenmaal toch bezig… 😛

Uiteindelijk kwam de route uit bij het plaatsje Tieringen. Uit de richtingaanwijzers begreep ik dat hier ook eetgelegenheden waren, dus ik had mijn zinnen erop gezet om hier te gaan lunchen. Helaas had ik niet helemaal goed op de kaart gekeken, want dan had ik kunnen zien dat de route LANGS het dorp loopt. Dit was dus een mispikker,  want toen ik bij het dorp aankwam zag ik dat het zeker nog wel een kilometer of 2 om zou zijn. Hier had ik geen trek in, dus besloot op een bankje te lunchen met uitzicht op Tieringen.
Omdat het erg fris was en ondertussen ook begon te miezerig besloot ik weer verder te gaan, richting de Hörnle. Dit is ook weer een mooi uitkijkpunt met mooi uitzicht. Helaas begon het hier ook steeds harder te regenen, dusdanig dat ik mn rugzak ook maar ingepakt had. Gelukkig duurde dit niet heel erg lang, want naarmate ik begon te dalen richting de Lochenpas werd het droger.

Na oversteken van de weg op de Lochenpass gaat het weer steil omhoog richting de Lochenstein op 960 meter hoogte. Dit was een erg steil pad, waar ik mn benen goed voelde, maar het was het waard. Eenmaal boven aangekomen kom je eigenlijk op een ‘platte’ bergtop waar ik weer even heb zitten rusten.

Etappe 9

Het afdalen van de berg vond ik helaas wat minder geslaagd. Het pad was op dit punt eigenlijk bijna geen pad meer te noemen, en het lijkt meer op klauteren in plaats van wandelen. Ook was het pad best glibberig van de regen. Ik vind bergwandelen geweldig, maar dit soort paden hoeven voor mij niet. Gelukkig bereikte ik veilig ‘beneden’, en kon ik gelijk weer omhoog naar de volgende berg: de Hohenfels. Ook hier weer weidse uitzichten, maar het spectaculairste was nog de rotsformatie die er te zien is. Er zijn een soort kleine kloven geschapen door weer en wind, erg machtig om te zien.

Etappe 9

Na dit hoogtste punt van de dag gaat het al snel door naar de Plettenberg. Dit is de laatste berg van de dag die bedwongen moet worden, en dit vond ik ook gelijk de minst interesante. Reden: ze zijn druk bezig deze berg weg te graven, en een groot deel van de route op deze berg loop je dus langs deze steengroeve.

Etappe 9

Na de Plettenberg is het nog maar een paar kilometer naar m’n volgende hotel. Hier zou ik uiteindelijk tegen 17:00 uur aankomen, wat betekent dat ik zo goed als 8 uur onderweg was geweest. Inspecteren van mijn gps device leerde dat ik welgeteld 30,03 kilometer had gewandeld vandaag, dat is volgens mij een record voor mijn doen.

  • Totaal gewandelde afstand: 29,6 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 8:00 uur
  • Meters stijgen: 1059 meter
  • Meters dalen: 1309 meter

Na het inchecken besloot ik eerst te douchen, en vervolgens een hapje te gaan eten. Het werd steak in uiensaus met spatzle en het was werkelijk heerlijk.

Nu is het even acclimatiseren voor morgen,  want dan staat de laatste etappe op het programma 🙂

 

Dinsdag 24 oktober – etappe 10

Etappe 10

Nadat ik vannacht als een blok geslapen had vanwege de toch wel inspannende etappe van gisteren zat ik vanmorgen tegen achten in de ontbijtzaal om me vol te stopen voor de laatste etappe van de Donau-Zollernalb-weg. Dit is een redelijk korte etappe volgens de gids, nog geen 12 km. Echter, ik start al gedurende de etappe omdat het hotel daar ligt.  Verder is het officiële eindpunt de Lemberg op 1015 meter hoogte. Maar: je moet dan ook nog een paar kilometer door naar je vervolgbestemming. De 2 dichtstbijzijnde plaatsen zijn Gosheim en Hewingen. Ik had in de laatste een hotel geboekt voor deze laatste dag.

Over de etappe kan ik eigenlijk redelijk kort zijn: ik vond hem eigenlijk niet zo heel spectaculair. Na het verlaten van het hotel gaat het eerst rustig omhoog richting het dorpje Deilingen op +- 800 meter hoogte. Na dit doorkruist te hebben loop je eerst via weilanden en vervolgens via productiebos weer omhoog richting de Hochberg-ruïne. Dit is een bergtopje op 1008 meter hoogte, waar ooit een kasteel stond. Hier zie je helaas niks meer van terug, behalve wat informatiepanelen.

Eindpunt in zicht….

Ook nu weer was de klim erg steil en glibberig. Daarom heb ik op een gegeven moment maar een boomtak opgeraapt en deze ontdaan van zijtakken en gebruikt als extra steun. Ik moet zeggen dat dit gelijk al een stuk ‘prettiger’ liep.

De Hochberg is redelijk groot, maar op een gegeven moment ging het toch weer strak naar beneden, richting het Lembergzadel. Hier vind je al de afslag van de Donauberglandweg naar Hewingen, maar je kan ook het pad vervolgen naar de top van de Lemberg. Uiteraard deed ik dat ook, en na een forse klim op wederom een glibberig pad kwam ik op 1015 meter hoogte aan bij de uitkijktoren. YES!  Ik had het eindpunt behaald.

Etappe 10

Etappe 10

Na de toren nog even beklommen te hebben ( die 33 meter hoog is, en erg gammel!) Ging ik via hetzelfde pad weer terug naar het Lembergzadel om vervolgens richting Hewingen te wandelen. Dit stukje was niet echt noemenswaardig meer, al verstapte ik me wel flink op een steen onder de bladeren. Op dat moment voelde ik er niks van, maar savonds kreeg ik toch forse last van mn enkel.

  • Totaal gewandelde afstand: 16,5 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 4:45 uur
  • Meters stijgen: 734 meter
  • Meters dalen: 534 meter

In het hotel aangekomen heb ik vervolgens een treinticket besteld naar huis toe, en vervolgens nog wat gegeten bij een kebapzaakje. Dit was verreweg de sufste kebap die ik ooit gegeten heb, totaal smakeloos.

 

Bladwijzer maken Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *