Tweedaagse trektocht over de Hoge Venen in de Oostkantons van België

Bivakzone Soor

Na mijn stedentrip naar Berlijn eerder deze maand had ik nog een paar dagen vrij over van het werk, en die besloot ik ook nog nuttig te gaan besteden: wandelend! Het moest niet te ver zijn, want ik had geen zin om heel ver te moeten reizen aangezien ik ook maar twee dagen wilde wandelen.

Na een paar dagen wat rondzoeken op internet besloot ik dat het een tochtje over de Belgische Hoge Venen zou worden, helemaal in het Oosten van België tegen de Duitse grens aan. Deze regio staat ook wel bekend als de Oostkantons, en dit is het duitstalige deel van België, waar dus ook nog volop duits gesproken wordt.

Via diverse fora en reisverslagen had ik ook al gevonden dat er net zoals in Nederland ook een aantal zogenaamde ‘paalcampings’ zijn, of ‘Bivakzones’, zoals de Belgen ze noemen. Via de prachtige website www.bivakzone.be had ik gezien dat er in de regio van de Hoge Venen ook een aantal bivakzones zijn. Ik had toen al vrij snel besloten dat mijn tocht vervolgens via 1 zo’n bivakzone zou gaan. Na vervolgens een kaartenset (Kompass kaart 833) besteld te hebben, en via Basecamp een route uitgestippeld te hebben; ging ik uiteindelijk afgelopen vrijdagochtend op pad voor de eerste dag van de toch: van ‘de parel van de Eifel‘ Monschau  naar de bivakzone Soor in het Hertogenwoud vlakbij het Belgische Eupen: de hoofdstad van Duitstalig België.

Monschau –> Bivakzone ‘Soor’ (22km)

Markering GR15

Na ’s morgens vroeg vertrokken te zijn kwam ik tegen een uur of half 10 aan in het Duitse Monschau, dat praktisch tegen de Belgische grens aanligt. Vanaf hier was ik van plan om het Belgische lange-afstandpad de GR15 te volgen tot aan het Eupener Stuwmeer, vlakbij de stad Eupen. Deze GR15 is een wandelroute die loopt van het Duitse Monschau naar het Belgische Aarlen, in de provincie Luxemburg. Volgens de website Trekkings.be is het één van de mooiste Belgische routes.

Echter voor ik van start ging, moest ik eerst nog een parkeerkaartje voor twee dagen afrekenen maar dat was nogal een opgave: de parkeerautomaten accepteerden wel kaarten, maar allebei mijn creditcards en mijn pinpas werden helaas niet geaccepteerd. Uiteraard had ik ook te weinig muntgeld, dus moest ik eerst nog op muntjesjacht. Gelukkig had ik wel voldoende briefgeld bij me, dus nu was het zaak om nog mensen te vinden die muntjes te veel hadden en bereid waren dit te ruilen met mij. Gelukkig lukten de eerste 10 euro vrij snel bij een Nederlands ouder echtpaar, maar de overige 4 euro werden wat lastiger. Ik vroeg het eerst aan een grote groep Spanjolen of Italianen, maar die dachten volgens mij dat ik aan het bedelen was 😐 Na uiteindelijk toch genoeg geld bij elkaar gescharreld te hebben en een kaartje gekocht te hebben, ging ik snel op zoek naar de GR15.

De GR15 is niet het enige lange afstandspad dat door Monschau loopt. Naast diverse Duitse routes, lopen er ook een aantal Belgische routes naar de stad. Daar waar de Duitse routes allemaal hun eigen logo’tje voor de markeringen hebben, volgen de Belgische routes hetzelfde systeem als in bijvoorbeeld Nederland en Frankrijk: de welbekende rood/witte rechthoekjes. Ik dacht dus bij het zien van de eerste rood/witte markering al dat ik er al was, maar dat bleek dus helaas niet zo te zijn: ik had in plaats van de GR15 de GR14/GR56 gevonden. Gelukkig kwam ik hier vrij snel achter, omdat na een stukje er een markering kwam met daarop ook de tekst GR14/GR56. Hierna besloot ik toch maar even de GPS erbij te pakken, en op basis daarvan naar de GR15 te navigeren. Gelukkig had ik hem uiteindelijk toch nog snel te pakken.

Na uiteindelijk en route te zijn, ging het in eerste instantie vrij vlot omhoog Monschau uit. Tot aan het dorpje Mutzenich ging het door boerenland, en na het verlaten van Mutzenich ontvouwden de Hoge Venen zich voor me. In eerste instantie ging het pad over lange paden met aan de ene kant continue uitzichten over de veenlandschappen, en aan de andere kant dichte bossen. Erg mooi, en de bossen gaven ook de nodige beschutting tegen de Siberisch aanvoelende winden.

Qua navigatie was het eigenlijk niet moeilijke om de route te lopen, de markeringen van de GR15 waren veelvuldig aanwezig. Ik moet zeggen, in Nederland zijn ze op bijvoorbeeld het Floris-V pad minder goed aanwezig…

Op een gegeven moment passeer je ook de Getzbach, en blijft deze praktisch volgen tot aan het stuwmeer bij Eupen. De Getzbach is één van de vele riviertjes die afwateren vanaf de hoge venen.

Het pad werd ook langzaamaan avontuurlijker, en veranderde van een breed bospad in een smalle single-track met gladde boomwortels en door de bladeren onzichtbare glibberstenen. Erg mooi lopen, alleen ook soms best link omdat de rivier ondertussen een flink stuk lager langs de steile helling liep. Achteraf las ik ook dat er op dit stuk de afgelopen jaren ook al enkele mensen waren verongelukt. Gelukkig kwam ik er zonder kleerscheuren doorheen 😉

Na het passeren van het stuwmeer van Eupen moest ik helaas de GR15 gaan verlaten, en ‘linksaf’ gaan slaan richting de bivakzone; die op is gelegen op het punt waar twee andere riviertjes zich samenvoegen: de Soor en de Helle. Voordat ik daar aankwam heb ik echter eerst nog een poosje in een schuilhutje zitten uitrusten en eten, omdat het ondertussen ook echt stevig was gaan regenen. Terwijl ik hier zat te wachten zag ik ook pas de eerste mensen voorbij lopen sinds het verlaten van Mutzenich, de afgelopen 18 kilometer had ik niemand meer gezien. Dat feit gaf het wandelen door de venen een heel desolaat gevoel…

Kokkerellen

Uiteindelijk kwam ik rond half 4 bij de bivakzone aan, gelukkig terwijl het ook alweer wat droger was. Ik besloot snel de tent op te zetten, en het avondeten te gaan maken omdat de zon om half 5 al onder zou gaan. Echter, omdat ik in een dal zat met steile dalen, in een dicht bos en met dichtbewolkte lucht was het om 16 uur al dusdanig donker dat ik met een hoofdlamp opliep.

 

Bivakzone ‘Soor’ –> Monschau (23km)

Na een lange nacht vanwege het vroege donker en laat licht worden ging ik rond een uur of 9:15 á 9:30 weer aan de wandel. Vlak na het verlaten van de bivakzone kwam ik eerst nog een Nederlandse wandelaar tegen. Die bleek aan het trainen te zijn voor een lange wandeltocht naar Italië volgend jaar. Hij was alvast wat conditie aan het opbouwen en de bivakzones aan het beoordelen. Erg leuk om dit soort mensen tegen te komen!

De route die ik vandaag naar Monschau terug zou lopen loopt grotendeels over de GR573, een GR-pad dat in een lusvorm langs alle hoogtepunten van de Hoge Venen loopt. Ik zou zeker een kilometer of 12 deze route ook volgen, en al die tijd loopt de route parallel aan het riviertje de Helle.

Helle

Een groot nadeel van wandelen in Wallonië is dat er in de herfst en winter erg veel gejaagd wordt. Dit betekend helaas ook dat de jacht voorrang heeft op recreatie zoals bijvoorbeeld wandelaars of fietsers. Indien er sprake is van drijfjacht, dan zullen de betreffende stukken bos volledig afgesloten worden voor mensen, waardoor je dus soms een flink eind om moet lopen. Deze afsluitingen worden doorgaans ruim van te voren bekendgemaakt door de betreffende regio’s. Soms kan je hier informatie via internet over krijgen, maar dit is helaas lang niet altijd het geval en ook zeker niet altijd volledig. Het is een beetje afhankelijk van de regio.

Voor de regio waar ik in aan het wandelen was, de Oostkantons, is er een erg mooie website met daarop onder andere een wandelkaart met daarop de afgesloten gebieden van die dag bruin gearceerd. Kijk daarvoor op de routeplanner op de website http://go.ostbelgien.eu/. Kies in eerste instantie de regio in Oostbelgie waar je wilt wandelen, en vervolgens kan je bovenin via de button Plane deine tour  een datum opgeven. Mochten er op die dag bosdelen afgesloten worden vanwege de drijfjacht, dan zullen die betreffende bossen bruin gemarkeerd zijn. Erg handig, en ik had dus bewust een gedeelte gekozen waar dit soort afsluitingen niet plaats zouden vinden.

Jacht

Naast de drijfjacht zijn er ook nog andere soorten jacht, zoals bijvoorbeeld vanuit hoge torens een meter of 5 boven de grond. Ik begreep dat hiervoor de bossen vaak niet afgesloten worden. Echter, omdat ze soms toch vaak nog wel vlakbij een wandelpad kunnen zitten wordt er wel voor gewaarschuwd via markeringen in het bos langs de paden. Mocht je zo’n markering tegenkomen, dan raad ik je ten sterkste af om van de officiele paden af te gaan. Om eerlijk te zijn, zelfs op de paden zelf voelde ik me niet 100% veilig aangezien ik 2 jagers zag zitten die richting het wandelpad zaten te loeren…

Omdat de GR573 niet naar Monschau loopt, maar meer zuidwaarts loopt, kwam er een moment dat ik deze route moest gaan verlaten. Dit was bij een bruggetje over de Helle, waar ik uiteindelijk via een aantal asfaltweggetjes richting de GR14/GR56 zou wandelen. Dit was geen heel lang stukje over asfalt lopen, hooguit een paar kilometer. Verder hoefde ik alleen maar de bordjes van een tweetal fietsknooppunten te volgen. Ondanks het lopen over goed asfalt was het toch een mooi stuk van de route, anders ook dan het stuk langs de Helle. Ik ging hier door redelijk donkere naaldwouden en ook weer een beetje de hoogte in. Erg leuk lopen.

Kreuz in Venn

Toen ik uiteindelijk aankwam bij de GR14 en GR56, die rechtstreeks naar Monschau lopen, veranderde het landschap langzaamaan weer. Eerst nog door dezelfde naaldbossen en langs een rotsformatie genaamd Kreuz Im Venn. Hierna ging het richting het voor mij reeds bekende riviertje de Ruhr, waar ik al een aantal keer eerder gewandeld heb. Ook nu was dit stuk van de route weer erg blubberig, maar nog steeds erg mooi. Enige minpuntje was de erg steile slotklim uit het dal van de Ruhr en dan vrij snel weer gelijk terug steil naar beneden. Door de reeds gelopen afstand en de vermoeide benen ging dit stukje niet heel snel, en ik stopte dus ook erg regelmatig 😉

Al met al heb ik twee hele toffe dagen gehad, ondanks de regen, en een prachtige tocht door de Oostkantons gelopen. De routes waren perfect gemarkeerd, en het was vooral op de vrijdag ook lekker rustig wat het een erg desolaat gevoel gaf. Minpuntjes waren er echter ook: het bos waar gejaagd werd heb ik helaas niet optimaal kunnen beleven omdat ik hier stevig heb doorgelopen om er maar zo snel mogelijk uit te zijn. Ook heb het effect van het lang donker zijn een beetje onderschat, het was gewoon om half 5 tot 8 uur gewoon pikdonker. Buiten dat: ik ga zeker nog een keer terug naar deze prachtige regio!

  • Totaal gewandelde afstand: 44,2 kilometer
  • Totale wandeltijd inclusief pauze: 10:30 uur
  • Meters stijgen: 950 meter
  • Meters dalen: 952 meter
Bladwijzer maken Permalink.

2 reacties

  1. STevig – lijkt me een leuke trail marathon

  2. Heb je een gpx. bestand van de route die je hebt gelopen? Ik zou het heel leuk vinden als je die zou willen delen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *