Volgens diverse media waait er vandaag een zogenaamde ‘monsterstorm’ over ons kikkerlandje, en naburige landen. Voor mij geen reden om als een bang schoothondje in de hoek te kruipen. Ik ging gewoon lekker een wandeling maken door de duinen en op het strand. Want waar kan je nou beter een storm voelen en beleven dan aan de kust?
Ik had van te voren niet echt een specifieke wandeling in gedachte, maar ik wist wel waar ik heen wilde: naar het natuurgebied ‘Voornes duin’ vlakbij Oostvoorne, op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten. Hier parkeerde ik de auto bij de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum van de Tenellaplas, van stichting het Zuid-Hollands landschap. Vanaf daar besloot ik een wandeling te gaan maken via het wandelroutenetwerk, door simpel de genummerde knooppunten te volgen. Via de app van Wandelnet had ik een kaart met daarop de knooppunten tevoorschijn getoverd, aan de hand waarvan ik globaal mijn route kon uitzetten.
Het eerste stukje na het bezoekerscentrum gaat langs de Tenellaplas, waar vogelliefhebbers kunnen genieten van een grote variatie aan watervogels. Het zou me niks verbazen als je in het warmere seizoen hier ook kan genieten van mooie insecten als libellen en consorten. Onderweg kwam ik ook al flink wat sneeuwklokjes en krokussen tegen langs het pad en in de bosjes. Erg leuk om te zien, dit betekent dat het voorjaar eraan komt.
Het rondje dat ik in gedachten had liep dus door het natuurgebied Voornes Duin, en is erg afwisselend. In eerste instantie door lage typische duinbossen van kreupelhout over smalle paden. Erg leuk dat de paden lekker veel slingeren. Niet alleen van links naar rechts, maar ook omhoog en omlaag door het relief. Je kan letterlijk kilometers lang nog geen 20 meter vooruit kijken. Erg leuk, en een fijne afwisseling ten opzichte van de wandelingen van de afgelopen weken door het Groene Hart de afgelopen weken waar ik met enige regelmaat uitzicht had tot de horizon en goed moest zoeken naar onverharde paden.
Naarmate je dichter bij het strand en de zee komt, wordt het landschap opener. Dit komt mede doordat hier ook gegraasd wordt door Schotse Hooglanders. Je loopt door hetzelfde gebied als deze grote koeien, dus houd je hond aan de lijn! Het was ook in dit deel dat ik besloot het wandelknooppuntennetwerk te verlaten, om een stuk over het strand te gaan lopen. Onderweg heb je een aantal doorgangen naar het strand. Hier kom je echter wel door broedgebieden van zeldzame zeevogels, dus het is hier boodschap om op de paden te blijven. Hier merkte ik, en vooral bij het oversteken van de laatste hoge duinen, dat het ondertussen toch wel flink aan het stormen was geslagen. Mijn huid werd bijna van mijn gezicht gestroopt door het vliegende zand, en binnen no-time zat het zand in alle lichaamsopeningen die niet bedekt waren door kleding 😛
Gelukkig duurde dit maar even, tot ik letterlijk op het strand stond omdat het zand daar alleen maar vlak over de grond voortwaaide. Leuk, kon ik zelf een duin maken als ik maar lang genoeg bleef staan!
Ik besloot om niet richting de Maasvlakte te lopen, maar richting Rockanje. Recht tegen de wind in, en dat was te merken. Het stukje over het strand liep best zwaar dankzij de harde continue wind. Ik ben er vrij zeker van dat als je me op film had gezet dat ik er dan heel grappig uit had gezien door de schuine hoek die ik moest aanhouden om vooruit te kunnen komen.
Na een klein kilometertje over het strand gebanjerd te hebben ging ik weer van het strand af via een overgang door de duinen. Deze overgang was hoger dan degene waar ik het strand opkwam, en hier was de wind notabene nog harder dan eerst. Ik vond het zowaar een uitdaging om boven te komen 🙂
Nu kwamen een paar van de minder mooie kilometers van deze tocht. Eerst door open grasland dat eruit zag alsof er te vaak gewerkt werd met trekkers en dergelijke, en vervolgens langs een grote mastodontencamping over een geasfalteerd fietspad. Gelukkig duurde niet al te lang, want een stukje voorbij de camping ging het pad weer van het asfalt af, en nu door een mooi loofbos. Het landschap hier werd ook doorkruist door allemaal gegraven geultjes, en dit gaf mij het vermoeden dat ik over een of ander (voormalig?) landgoed liep, ook gezien de half verscholen boerderijen die ik passeerde.
Helaas was dit stukje bos ook het stuk waar ik het minst prettig liep, en ik me afvroeg of het wel slim was om hier te gaan lopen vanwege de storm. De hoge bomen slingerden, piepten en kraakten vervaarlijk en ik besloot om een tandje bij te schakelen en mijn tempo maar te verhogen. Helaas bleek het pad door het bos nog best lang te zijn en ruim 2km te duren. Niet mijn slimste actie van de dag, maar ik heb het gelukkig overleefd. Een volgende keer moet ik toch maar even wat beter opletten 😉
Na terugkomst bij de auto snel in de wagen gesprongen, en ik ging weer op huis aan. Ik kon wel terugkijken op een erg mooie wandeling door een schitterend natuurgebied. Ik ga hier zeker nog eens terugkeren.
Voor de liefhebbers hieronder nog de door mij gelopen route inclusief GPS. Je kan deze route ook prima zonder gps lopen, door de volgende wandelknooppunten aan te houden: 61 –> 64 –> 72 –> 71 –> 59 –> Oversteek strand –> 31 –> 32 –> 35 –> 64 –> 61
Je kan echter ook een kijkje nemen op de website van Het Zuid-hollands landschap, daar staan ook andere routesuggesties om te lopen.
- Totaal gewandelde afstand: 11,8 kilometer
- Totale wandeltijd inclusief pauze: 2:30 uur
- Meters stijgen: 215 meter
- Meters dalen: 227 meter