Reisverslag roadtrip 2021: Vogezen

Dag 8: naar Saverne

Na een aantal dagen in Luxemburg te hebben gekampeerd en vooral gewandeld,  ging het vandaag zuidwaarts, richting Frankrijk.

Daarom stond vandaag eigenlijk vooral in het teken van rustig aan opbreken op de camping in Echternach en vervolgens richting de camping bij Saverne te gaan.

Deze camping, Les Portes d’Alsace, ligt aan de rand van Saverne op loopafstand van het centrum en ook met talloze wandelmogelijkheden in de buurt.

Om de benen ook even wat kans op herstel te geven heb ik vandaag geen hike gedaan, behalve een kort tochtje naar de supermarkt.

Dag 9: hiken naar watervallen van Nideck en de Schneeberg (15km)

Vandaag heb ik mijn eerste hike in de Vogezen gelopen. Ik had een tochtje uitgezocht op net een half uurtje rijden van Saverne, namelijk een wandeling die langs de watervallen en burchtruine van Nideck zou gaan en vervolgens richting de top van de Schneeberg.

Na de auto geparkeerd te hebben op een parking langs de D218 had ik de wandelpaden richting de watervallen al snel gevonden. Ik hoefde vooralsnog alleen maar de markeringen met rode driehoek te volgen.

Het pad ging gelijk gestaag omhoog, eerst langs en toen boven een beekje. Nog binnen het half uur had ik de waterval al bereikt, die van vrij grote hoogte naar beneden stort. Best een spectaculair gezicht, al was het jammer dat het zo druk was en er vrij weinig ruimte was om uitgebreid met statief te gaan fotograferen. Ik liep dus vrij snel weer door.

Het pad ging nu tot aan een uitkijkpunt wat steiler omhoog over zigzagpaden en trappen. Mijn tempo zat er lekker in, en voor ik het wist was ik al bij de ruïnes van een oude burcht. Erg mooi om te zien, en te zien aan de kampvuren is het hier ook een populaire bivak plek.

Na het oversteken van de weg D218 ging het snel het bos weer in, de Schneeberg op. Het was nu ook gelijk gedaan met de drukte, op het restant van de route naar de top kwam ik nog maar 2 wandelaars tegen. Aan het pad of de markering zal het niet liggen, die waren namelijk perfect. Eigenlijk het enige minpuntje was dat je continue in dicht hos liep met amper uitzicht.

Op de top, die rotsachtig is, bleek het ondertussen helaas best wel hard te regenen dus ik was snel klaar met mijn lunch waarna ik de afdaling weer inzette. Deze afdaling was net zoals de weg omhoog ook weer redelijk rechttoe-rechtaan, al had ik nu wel vaker een vrij uitzicht.

Na weer bij de autoweg te zijn aangekomen en deze overgestoken te zijn kwam ik weer in de omgeving van de watervallen en ruïne en het was ook gelijk weer drukker. Hier nam ik nu een ander pad, en zo kwam ik uiteindelijk weer bij de auto uit.

Al met al een geslaagde hike met goede paden en markeringen. Helaas klopte de markering niet altijd met zoals aangegeven in mijn gidsje, omdat ze in de tussentijd gewijzigd is maar daar was door middel van de GPS prima uit te komen.

Dag 10: ongeplande tocht richting de Brotschberg (17km)

 

Ik was vandaag eigenlijk van plan om rustig aan te doen, en ik begon na ontbeten te hebben met het verkennen van het mooie stadje Saverne. Hopelijk zou ik nog wat mooie fotogenieke spots ontdekken waar ik vanavond tijdens zonsondergang eventueel iets mee zou kunnen doen.

Verder kan je vanaf de camping een kasteel op de top van een heuvel zien, Haut-Bart. Tijdens mijn tochtje door het stadje kwam ik wegwijzers van de Gr53 tegen die ook langs het kasteel zou komen. Aangezien ik toch alles al bij me had, ging ik maar gelijk op pad  en niet meer terug naar de camping. In eerste instantie ging het nog door de stad, maar deze liet ik bij een wandelparkeerplaats achter me en dook het bos in.

Het was nu eigenlijk niet heel ver meer naar het kasteel, en mede door de goede wandelpaden was ik eigenlijk binnen notime boven. Helaas viel het kasteel verder tegen, en aangezien ik nog best wel wat energie overhad besloot ik nog een stukje door te lopen.

Mede doordat er bij elke belangrijke kruising van wandelpaden een wegwijzer met wandeltijden stond, en omdat ik een foto van de kaart had gemaakt kon ik redelijk makkelijk doorwandelen tot op de Brotschberg. Voordat ik daar was kwam ik ook nog langs de Grand Geroldseck, petit Geroldseck en de Brotscher Grot. Er was genoeg te zien dus, en toen ik uiteindelijk op de rotsen van de Brotschberg kwam werd ik beloond met een schitterend uitzicht.

Hier heb ik tijdens de lunch even van zitten genieten, evenals de stilte, waarna het weer tijd was om terug te gaan.

Helaas was de terugweg een stuk minder interessant, en eigenlijk redelijk rechttoe rechtaan. Uiteindelijk kwam ik na ruim 4 uur wandelen moe maar best voldaan weer bij de camping, waar mezelf gelijk heb getrakteerd op een hamburger… Niet de allerbeste burger die ik ooit gegeten heb, maar dankzij de berenhonger ging hij er toch dankbaar in…

‘S-avonds ben ik vervolgens nogmaals naar de stad geweest voor wat foto’s, met als resultaat dat ik tegen de 28000 stappen heb gelopen vandaag… ook kwam ik terug met zeer veel nieuwe plaatjes, waarvan er een substantieel best bruikbaar is. Zie hieronder een gallery…

Dag 11: op naar de Hoge Vogezen (7km)

Na een paar dagen in en rondom Saverne te hebben gehiked vond ik het tijd om het hogere deel van de Vogezen op te zoeken in het zuiden: Parc naturel regional des ballons des Vosges.

Kamperen zou ik gaan doen op een camping bij het stuwmeer van Kruth-Wildenstein. Wederom had ik niet gereserveerd, maar ook nu bleek dat niet nodig.

De autorit ernaar toe, van krap 2 uur, is eigenlijk de moeite van het vermelden niet waard. Saai en veel rotondes, dat was het wel zo’n beetje. En ohja, ik ben ook nog 8 kilometer voor Kruth gestopt bij een U-Express supermarkt om boodschappen te doen. Dat schijnt ook handig te zijn 😉

Omdat de receptie van de camping bij aankomst nog dicht bleek te zijn, ging ik maar een rondje om je ’t stuwmeer heen wandelen. Dit vond ik persoonlijk niet heel speciaal, maar wellicht komt dat ook doordat het erg warm en erg druk was… Volgens mij was het namelijk ook nog een feestdag…

Dag 12: hike over het Ventron-massief (16km)

Vannacht helaas weer weinig geslapen, voornamelijk door het lawaai van de regen. Desondanks was ik toch fit genoeg om weer een flinke hike te gaan maken.

De route die ik had uitgezocht kon ik gewoon vanaf de camping starten. In eerste instantie ging ik net zoals gisteren weer langs het stuwmeer, waarna het via een bosweg rustig aan omhoog ging.

Dit pad kwam uit bij de watervalletjes van de Brocklochbeek, waarna het nu langs een steil stijgend pad via een heleboel haarspeldbochten recht omhoog ging tot de Col de Bockloch.

Hier aangekomen, op ongeveer 1000 meter hoogte, begon het ook wat mistig te worden en zachtjes te regenen, waarna ik de regenjas maar aan deed.

Hier boven op de Col pikte ik wederom de Gr531 op, welke mij over smalle paadjes omhoog voerde via de Bocklochkopf naar het hoogtepunt van vandaag: de Grand Ventron op 1204 meter hoogte.

Hier was het nog steeds erg mistig, waardoor er van een uitzicht geen sprake was. Volgens de orientatietafel had ik hier uitzicht kunnen hebben op de Jungfrau in de Zwitserse Alpen, maar dat zat er dus niet in. Misschien een volgende keer? 

Omdat het ook vrij winderig en fris was hierboven bleef ik niet te lang plakken en ging verder over de Gr531. De route volgde een bergkam en voerde me ook nog over de Petit Ventron, Tete du Chat savage en Chaume des Vinterges.

Bij de laatste aangekomen ging het vervolgens weer naar beneden, wederom voornamelijk via steile bospaden, al dan niet met zigzag-stukken.

Helaas vond ik de afdaling een stuk minder interessant, omdat het deels door een houtkap-bos ging en dat maakte het geheel allemaal wat minder spectaculair. Eigenlijk had ik de route wat dat betreft beter andersom kunnen lopen, eerst door de lelijke stukken en daarna pas de mooie…

Uiteindelijk was ik na drieën terug op de camping, en kon tevreden terugkijken op een toffe hike ondanks het gebrek aan mooie uitzichten…

In de avond ben ik nog even met de camera richting het dorp gelopen, om te kijken of ik nog wat mooie foto’s kon schieten. Helaas vergat ik het statief mee te nemen, waardoor ik alles uit de hand moest fotograferen. Gelukkig hield ik er nog een paar mooie foto’s aan over…