Na mijn 2 nachtjes in Rovinj, Istrië, had ik het eigenlijk wel weer gehad met Kroatië en besloot daarom weer richting Slovenië te gaan. Ik had op nog geen 2 uur rijden een mooie camping gezien die vlakbij de Postojna jama lag; een grottenstelsel. Daarnaast was ook de Skocjan jama op redelijke afstand van die camping, en aangezien ik grottenfan ben hoefde ik niet lang na te denken voor ik erheen ging.
Voor ik naar de camping ging wilde ik via het kustplaatsje Piran rijden. Dit is een erg mooi oud stadje aan zee, dat een beetje op Rovinj lijkt. Ik vond het echter een stuk aangenamer om in rond te lopen aangezien het veel minder druk was, en ook een stuk schoner. Wel was het helaas ook net zo heet als in Rovinj: wederom ver boven de 30 graden.
Helaas was ik niet de enige die Kroatië uitwilde. Al binnen een half uur nadat ik vertrokken was stond ik in de file richting de grens met Slovenië, en die file bleef maar duren. Gelukkig kon ik op een gegeven moment van de snelweg af omdat binnendoor sneller was richting Piran, anders had ik er nu nog gestaan. De weg stond letterlijk helemaal vast met vooral Duitsers en Oostenrijkers.
Na aankomst bij Piran besloot ik mijn auto in een parkeergarage te zetten. Kosten: 3 euro, en je kreeg dan ook gratis toegang tot een shuttlebusje richting het stadscentrum. Hier maakte ik gezien de hitte natuurlijk graag gebruik van.
Zodra het busje aankwam op het centrale plein, ging ik gelijk even op zoek naar een terrasje om even wat te drinken en eten. Ik had namelijk forse dorst gekregen van dat filerijden. Na het drinken van een tweetal ijskoffie en wederom een stuk taart was ik er helemaal klaar voor om het stadje te verkennen. Gelukkig was Piran nou ook weer niet zo heel groot, dus ik was er wel redelijk snel doorheen. Het is dat het zo verrekte heet was, maar het was best een aangenaam stadje om in rond te lopen.
Uiteindelijk werd het helaas toch wel wat laat, dus ik besloot richting de camping te gaan. Ook nu kwam ik helaas weer in de file terecht, in de buurt van Slovenië’s grootste kust- en havenplaats Koper; dat vlak bij de grens met Italië ligt bij de stad Trieste. Italië hoor ik jullie zeggen? Ja dat klopt. De Sloveense kuststrook is nog geen 50 km lang, en strekt zich uit van Kroatië naar Italië. Voor je het doorhebt ben je er dus al doorheen. Het mag dus ook geen wonder heten dat het een mengelmoesje was aan nationaliteiten dat ik tegenkwam.
De camping die ik had uitgezocht lag erg mooi gelegen in het karstgebergte, zo goed als boven de Postojna jama grot. Dit was ook een camping met kampeerplaatsen zoals ik in de VS veel gezien heb: mooie tentplek, met een picknicktafel en de mogelijkheid om een kampvuur te maken. Volgens mij stond deze camping trouwens bekend als echte ‘fietserscamping’. Er waren zeer veel fietskampeerders; ik denk wel een stuk of 60, waaronder Duitsers, Fransen en zelfs een Noors stel. Indrukwekkende tocht om zo vanuit Noorwegen zo ver te fietsen, ik doe het ze niet na!
Na het opzetten van de tent ben ik nog even wat gaan eten in het restaurant van de camping, waar ze erg lekker vlees hadden waarvan ik de naam alweer kwijt was. Ook het grote glas Sloveens bier smaakte prima.
De volgende dag was het grottendag. Zoals ik al zei lag de camping boven een grot, en er was ook nog een grot op een half uurtje rijden. Als eerste ging ik naar de dichtstbijzijnde grot. Deze was zeker de moeite waard; als eerste ging je met een treintje een kilometer of 2 de grot in, waarna je met een gids in +- 1,5 uur rond kon lopen. Al met al was het best een interessante tour van een erg mooie grot.
Na de tour ging ik weer met het treintje terug naar de ingang, waarna je via de standaard toeristenshops weer naar buiten ging. Hier was het inmiddels ook weer een stuk warmer: in de grot een graad of 12, buiten inmiddels 25. Beiden niet erg, het was een stuk beter dan de 35 aan de kust.
Vervolgens was het tijd om naar de volgende grot te gaan: Skocjan Jama. Deze grot staat op de Unesco werelderfgoed lijst en is de grootste grot van Slovenië. Je kan in de grot 2 tours maken, waarvoor je helaas apart moet betalen. Aangezien het al redelijk laat was, en ik reeds een grot achter de kiezen had, besloot ik het bij 1 tour te houden.
Omdat ik bijna een uur moest wachten voor mijn tour begon, besloot ik eerst de omgeving maar te gaan verkennen. Dit park ligt in een prachtig nationaal park, met mooie uitzichten op gave rotsformaties.
Uiteindelijk begon de tour eindelijk, en deze was ook best interessant. Helaas mocht ik hier geen foto’s maken, omdat ze bang waren dat de flits het gesteente aan zou tasten. Helaas stonden ze er even niet bij stil dat je ook foto’s kan maken ZONDER flits. Maar ja, jammer dan.
Nog een nadeel: er was ook een zeer grote groep chinezen. Deze hadden hun eigen tolk bij zich, welke luid kwetterend in mijn oor aan het vertalen ging zodra de gids 3 woorden had gesproken. Dit was een flink nadeel van de tour.
Na uiteindelijk bij het einde van de grot te zijn aangekomen kon je nog een klein stukje via de rotsen lopen richting de parkeerplaats met onder andere weer mooie uitzichten:
Uiteindelijk was ik zo tegen het einde van de middag weer terug in het dorp vlakbij de camping. Ik besloot bij de supermarkt nog even wat te eten te halen, en vervolgens richting de camping te gaan. Uiteindelijk vroeg naar bed, want de volgende dag ging de reis weer naar de bergen!
