Naar Kyoto toe…

De laatste ochtend in Kanazawa ging al vroeg de wekker, want ik had in de ryokan een traditioneel Japans ontbijt gereserveerd. Dit ontbijt bestond uit misosoep, zalm, rijst,  ori en nog wat ondefinieerbare zure en glibberige dingen waarvan ik geen idee heb wat het was. Al met al smaakte het wel en was het een goed begin van de dag.

Omdat ik bijtijds in Kyoto wilde zijn ging ik daarna snel douchen en inpakken, en zo zat ik om 9 uur op het station te wachten op de limited express Thunderbird 16 die mij naar Kyoto moest brengen. Deze trein gaat helaas niet zo snel als de Shinkansen maar toch hoefde ik maar hooguit een uurtje of 2 in de trein te zitten. Na aankomst op het hoofdstation van Kyoto moest ik overstappen op een lokaal treintje waar ik 1 stop in mee moest rijden. Daarna nog met een andere lokale trein, welke notabene niet eens gedekt werd door mijn treinpas. schade: 210 yen. Wat een schande 😉

Uiteraard was ik weer veel te vroeg bij het hotel en ook nu kon ik gelukkig mijn bagage wel weer achterlaten. Dat vind ik een voordeel hier, overal kan je je bagage gewoon achterlaten in het hotel en kom je later op de dag alsnog inchecken dan ligt het soms zelfs al in je kamer. Of niet, en dan moet je zelf sjouwen 😉

In de tussentijd ben ik een stukje gaan wandelen, naar het keizerlijk paleis om precies te zijn. Dit is het keizerlijk paleis van uit de perode dat Kyoto nog de hoofdstad van Japan was. Het paleis ligt in een groot stadspark,  waar het leuk rondwandelen is; zeker in de herfst met alle mooie kleuren  Het paleis zelf mag je op eigen gelegenheid bezoeken en de toegang is gratis .

Toen ik hier klaar was ben ik weer teruggegaan naar het hotel om in te checken en mijn statief te halen, waarna ik gelijk doorgegaan ben naar de Yasaka tempel om daar wat te fotograferen. Helaas was het dusdanig druk dat het niet doenbaar was om fatsoenlijke platen te maken. Dat viel me trouwens sowieso op: het is hier in Kyoto gewoon gigantisch druk. In Tokyo was het ook druk, maar hier in Kyoto is het irritant druk en in Tokyo was dat minder. Daar leek het georganiseerder en hoefde je op stoep minder te zigzaggen om de stilstaande mensen heen.

Langzaamaan ging ik via potocho-alley weer terug. Onderweg heb ik ook nog een hapje gegeten, een soort schnitzel met een wel erg lekkere korst en saus. Potocho staat onder andere bekend om zijn vele restaurants. Het was dus niet moeilijk om er eentje te vinden met fatsoenlijke prijzen en gerechten 🙂