De Lee-trail in Luxemburg, een zware trektocht in de Ardennen…

Ardennen

Zoals jullie misschien nog wel weten heb ik vorig jaar een deel van befaamde Mullertal-trail in Luxemburg gelopen met tentje en al. Dit was eigenlijk zo goed bevallen dat ik dit voor herhaling vatbaar vond, maar dan moesten er wel een paar dingen anders: de tent was te groot, waardoor ik onder andere geen kookgerei mee kon nemen.

Om deze reden heb ik niet zo heel lang geleden een trekkerstentje gekocht: de Eureka KeeGo Solo, een éénpersoonstentje van nog geen 1,8 kilo. Dit is bijna de helft van de tent die ik vorig jaar mee had, en ook qua formaat scheelde het fors. Dit betekende bijna automatisch dat ik dus ook opeens ruimte had voor kookgerei en wat meer eten.

Eureka Keego solo

Qua bestemming was ik er al redelijk over uit dat ik naar Luxemburg wilde, maar ik twijfelde nog tussen een deeltraject van het Mullertal-trail of tussen de Lee-trail; een route tussen Ettelbrück en Kautenbach in de Luxemburgse Ardennen. Omdat ik de vrijdag ook vrij had genomen van het werk, en de Lee trail zich eigenlijk perfect in drie etappen laat opsplitsen, werd het dus de Lee-trail. Een weekje van te voren bestelde ik via de website van de Escapardenne Lee trail een wandelgidsje.

Dit gidsje bevat onder andere kaarten van de route, een hoogteprofiel en een heleboel informatie over de etappes en de omgeving. Voor de kaarten hoef je het naar mijn mening niet te doen: je kan namelijk via de website eveneens GPS-tracks downloaden en de route is in het veld ook perfect aangegeven. Je kan eigenlijk gewoon niet verkeerd lopen.

De weersvooruitzichten waren vrijdagochtend voor ik vertrok goed: 24 graden en een beetje bewolkt. Vol goede moed vertrek ik dus richting Ettelbruck, dat aan de rivier de Sure ligt, net ten zuiden van de Luxemburgse Ardennen. Na een kleine 3uur45minuten kwam ik hier dan ook aan, waarna het helaas wel weer even zoeken was naar een parkeerplaatsje. Ik had al wel opgezocht en gevonden dat er genoeg openbare parkeerplaatsen zijn; maar bij aankomst bleek het merendeel een maximum parkeerduur te hanteren van 2 uur. Tsja, dat is natuurlijk niet handig als je 3 dagen wegblijft!

Gelukkig vond ik bij het station een P+R parking; waar je gratis voor langere tijd mocht blijven staan, en hier had ik nog net het laatste plekje. Na de wandelschoenen aangedaan te hebben en de rugzak om ging het vol goede moed op pad, op zoek naar het begin van de route.

Deze was gelukkig snel gevonden, want vlak buiten de parking vond ik de eerste markering reeds (blauw vlak met wit golfje erop), en de volgende 3 markeringen zag ik ook al in mijn blikveld. Dit riep herinneringen op aan de Mullertal trail van vorig jaar, dus ik borg mijn GPS device op die ik als navigatie gebruikte.

Je komt in eerste instantie nog langs een monument nav de tweede wereld oorlog, waar onder andere een tank staat tentoongesteld, waarna je echter vrij snel het bos in gaat.

Generaal patton park

In dat bos ging het eerst nog een stukje vlak, maar al vrij snel kreeg ik de eerste klim al voor mijn kiezen omdat het pad eigenlijk al best steil de hoogte ingang om de eerste berg over te gaan. Bij het klimmen van dit pad kwam ik de eerste andere wandelaars ook al tegen, die met een aanzienlijk langzamer tempo gingen dan ik. Dit was best lastig, omdat het pad nog geen halve meter breed was en ik niet kon passeren. Gelukkig kregen ze snel genoeg door dat ik er liep dus toen gingen ze toch maar aan de kant en kon ik er snel langs.

Na een poosje door het bos gelopen te hebben, kwam ik bij het dorpje/gehuchtje Erpeldange. Hier ging de route deels over de autoweg, en hier was mooi aan de linkerkant van de weg een gedeelte voor voetgangers gemarkeerd. Wel zo veilig!

Erpeldange

Hier in Erpeldange liep ik zoals je begrijpt niet meer in de schaduw van het bos maar open en bloot in het dorp, en ik begon de warmte al dusdanig te voelen dat ik zoveel mogelijk schaduw probeerde mee te pakken. Gelukkig was het dorpje ook zo weer voorbij, en ging ik weer vlug het bos in.

De komende 10 kilometer na het dorp gingen ook bijna alleen maar omhoog, met slechts 2 korte stukjes dalen of vlak. Uiteindelijk kwam ik op het ‘hoogtepunt’ van de etappe, bij het uitkijkpunt de ‘predigtstuhl’, waar ik bijna niet meer overeind kon blijven staan van vermoeidheid. Het vervelende was ook dat het pad hier ook erg uitdagend was: smal met links een steile afgrond, rechts een steile wand en ook nog eens schots en scheef. Tel daarbij op een zware rugzak van 17 kilo op de rug, en een stel vermoeide benen en het wordt gewoon een serieus ingewikkelde onderneming om het stukje veilig door te komen. Gelukkig was het ergste voorbij na het uitkijkpunt en bij het eerstvolgende bankje ging ik er maar even bij zitten om wat uit te rusten.

Predigtstuhl

Predigtstuhl

Predigtstuhl

Na een poosje over een lange saaie ‘bosbouwweg’ gelopen te hebben kwam ik bij de volgende klim, welke mogelijk nog steiler was dan de vorige. Het pad was gelukkig wel wat minder gevaarlijk, maar het was wel flink vermoeiend. Tel daarbij op nog dat het inmiddels flink warm was geworden, en je kan je voorstellen dat ik niet echt meer hard ging. Eenmaal boven werd het pad wel best mooi, want ik liep recht over de bergkam. Jammer dat er aan beide kanten bomen stonden!

Bergkam

Na dit bergkammetje ging het weer steil naar beneden, waar ik uitkwam in het plaatsje Michelau. Hier zag ik na bestuderen van de kaart dat ik nog een kleine 4 kilometer moest tot aan de camping in Bourscheid-du-Moulin. Het hoogteprofiel van de wandeling leerde me dat dit ook weer gepaard ging met een erg steile klim over een berg heen.

Michelau

Helaas bleek mijn water ondertussen ook bijna op te zijn; ook al had ik 2,5 liter meegenomen. Dit was dus duidelijk te weinig voor de weersomstandigheden van vandaag. Leerpuntje voor volgende keer. Daarom besloot ik in het dorp op zoek te gaan naar een restaurant of cafe om wat te gaan eten, drinken en uitrusten maar helaas kon ik deze niet vinden. Daarom moest ik helaas voor mijn plan B kiezen en de korte route naar de camping kiezen, rechtstreeks langs de grote weg in plaats van via je omweg over de berg heen.

Na een kleine 40 minuten kwam ik tegen vieren aan op camping Bourscheid-du-moulin; waar de receptie pas om vier uur open ging. Gelukkig stond er vlak naast de ingang een vending machine met allemaal koele drankjes, en ook stoelen in de schaduw dus die paar minuten dat ik moest wachten kwam ik makkelijk door 🙂

De tent had ik na het inchecken vrij snel opgezet, ook al deed ik het voor het eerst. Aangezien het hetzelfde merk is als de grotere tent die we hebben, is de opzetwijze ook redelijk hetzelfde. Dat scheelt.

Na gegeten te hebben, heb ik nog wat geluierd en ’s avonds richting zonsondergang nog wat foto’s gemaakt. De camping is namelijk prachtig gelegen in een bocht van de rivier de Sure, en heeft een mooi uitzicht op de bergen en het kasteel van Bourscheid, dat bovenop een berg ligt.

Bourscheid-du-moulin

Bourscheid-du-moulin

Bourscheid-du-moulin

Toen het op een gegeven moment over was met het mooie licht ben ik de tent ingekropen om te slapen. Dit ging verrassend goed, al moet ik wel eerlijk bekennen dat het erg wennen is in zo’n klein tentje. Je ligt aan alle kanten tegen de zijkant aan helaas.

Al met al was het een leuke maar ook erg zware en vermoeiende dag; waarbij ik 17,9 kilometer heb afgelegd. Het is balen dat ik de laatste klim niet heb kunnen maken, vanwege het beloofde uitkijkpunt maar het is even niet anders. Als het water bijna op is moet je toch keuzes maken en prioriteiten gaan stellen.

De tweede dag, zaterdag, was ik al vroeg wakker vanwege het vroege licht worden. Ik had al met al nog best goed geslapen, en ik had er weer volop zin in. Daarom besloot ik rustig op te starten en de tas in te pakken. Het beloofde vandaag weer een warme dag te worden, al zou het ook wat bewolkter zijn. Omdat de route vandaag een stuk korter zou zijn dan de eerste dag maakte ik me daarover niet zo’n zorgen.

Na ingepakt te hebben ging ik gelijk weer op pad, en kon gelijk buiten de camping de route alweer oppakken. Het eerste stuk van de route was nog niet gelijk zo heel steil, en ging een groot deel parallel aan de rivier.

Sure

Na uiteindelijk het spoor overgestoken te zijn via een stalen constructie ging het pad ook rap omhoog. Het begon weer aardig steil te worden, misschien nog wel steiler dan gisteren. Ook nu was het weer een best lange klim, waarbij in een korte tijd een flink aantal meters gestegen werd. Voor iemand uit het vlakke zuid-holland die niet meer gewend is dan een incidentele dijk is dit best heftig 😉

Uiteindelijk kwam je op 500 meter hoogte uit bij een eenzame boom in verder alleen maar agrarisch landschap. Deze boom schijnt ‘de boom van napoleon’ te zijn en daar geplant te zijn ter ere van diens zoon.

Hoog!

Dit is ook gelijk het hoogste punt van de hele Lee-trail, en dit betekende dus ook gelijk dat ik nu weer flink mocht gaan dalen. Dit was uiteindelijk zo’n lange daling dat ik het in mijn knieën begon te voelen, maar gelukkig werd dit niet te ernstig. Onderweg was het landschap verder niet heel erg spectaculair, je liep vooral door bos. Vlak bij het dorp Dirbach ging het pad weer parallel aan de rivier lopen (wel hoog boven). Hier werd het pad ook weer wat spectaculairder met rotsen en dergelijke.

Rotsen

In Dirbach aangekomen kruis je uiteindelijk weer de rivier de Sure, en hier loopt het pad letterlijk over het terras van een restaurant/hotel. Heel tactisch gedaan natuurlijk, en ook ik ben er ‘in getrapt’ en heb op het terras heerlijk zitten genieten van een lunch met vis, koffie en bier. Ik kan zeggen dat ik me daarna erg goed voelde, en de laatst vier kilometer (inclusief wederom een klimmetje) gingen verrassend snel. Ik krijg de indruk dat ik misschien toch met een iets vollere maag van start moet gaan 😉

De camping waar ik nu zou overnachten lag wederom aan de rivier, camping du nord te Goebelsmuhle. Ook deze camping was voorzien van prachtige grasvelden langs de rivier, al was de rivier hier niet zo vrij benaderbaar als de vorige camping.

Na opzetten van de tent heb ik hier eigenlijk niks meer gedaan behalve lanterfanten en luieren. Totaal niet erg, want ik had inmiddels 17,9 + 15,8 kilometer in de benen. Dit is volgens mij een record voor mij met rugzak 🙂

Sure

De Leetrail beslaat zoals gezegd 3 etappes, over 53 kilometers. Dit zou eigenlijk betekenen dat mijn derde etappe 22 kilometer zou worden. Gezien de voorspelde warmte en het onweer later op de dag besloot ik er vanaf te zien om deze etappe ook nog te gaan lopen, aangezien ik wederom bang was om zonder water te komen zitten. Ook had ik geen regenkleding bij me, omdat dit niet voorspeld was en ik hier eigenlijk niet genoeg plek voor had in mijn tas.

Daarom besloot ik de derde etappe dus te skippen, en besloot ik in Goebelsmuhle de trein terug naar Ettelbruck te nemen. Deze trein gaat 1x per uur, en brengt je in 10 minuten terug naar waar je 2 dagen ervoor begonnen was. Als je er over na gaat denken eigenlijk best frustrerend, aangezien je nu 10 minuten doet over een afstand waar je 2 dagen over deed. Maar ja, je mist in de trein wel een hoop plezier en indrukken.

Al met al kan ik wel zeggen dat het wederom een geslaagde tocht was, ook al vond ik het gewoonweg een zware route door het vele steigen en dalen. In de 2 etappes heb ik in totaal 1193 gestegen en 1087 meter gedaald, en dan ook nog in 30+ graden en met een rugzak van 17 kilo.

Landschappelijk gezien vond ik de route achteraf gezien niet echt spectaculair, in ieder geval de eerste 2 etappes. Je loopt een heel groot gedeelte door het bos, en ik vind het niet eens echt spectaculair bos. Het aantal uitzichtpunten dat je tegenkomt valt een beetje tegen vind ik. Ik denk dat ik de Mullertal trail achteraf gezien een stuk spectaculairder vond.

  • Zelf de Lee trail lopen? Zie de eerder genoemde link voor meer informatie.
  • Kamperen langs de trail is prima mogelijk. Er zijn campings in onder andere Ettelbruck, Goebelsmuhle, Dirbach en Kautenbach. Wildkamperen is in Luxemburg niet toegestaan.
  • De route voert langs een aantal treinstations, te weten in: Ettelbruck, Michelau, Goebelsmuhle en Kautenbach. Het treinkaartje kostte mij 2 euro voor een 2e klas coupe.
  • Ik had bewust een lange broek aangedaan, om het risico op teken te verkleinen. Ik was hier blij mee, want op vooral de eerste dag voerde een aanzienlijk deel ook over paadjes waar zeer veel struiken met stekels vlak langs groeiden.
Bladwijzer maken Permalink.

2 reacties

  1. Wij zijn net terug van de gehele trail afgelopen weekend en ik kan je verzekeren dat het stuk vanaf Camping Du Nord een heel pak interessanter en knapper is dan de eerste 30km. Mss zelfs net iets indrukwekkender (dan Mullerthal (2) waar je steeds bij de grote wegen bleef. Kijk maar eens naar Molberlee bv:)

    • Hoi Dirk, dank voor je berichtje. Ik ben erg benieuwd, ik hoop hem deze zomer eindelijk af te kunnen lopen. En wellicht gelijk nog een stukje doorwandelen op de Eislecktrail 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *