Fietsen over de Hanzefietsroute deel 2: Door Noord-Duitsland naar Lübeck

Het prachtige Bremen.

Dag 8: rustdag in Emmen (0 km)

Vandaag een relaxte rustdag in Emmen bij pa en ma. Welgeteld NUL kilometer gefietst. Vandaag stond vooral in het teken van wat onderhoud aan de fiets, wassen en niks doen. Ik vond dat best kunnen na 7 dagen in het zadel te hebben gezeten 🙂 

Gisteren ben ik ook nog bij de fietsenmaker geweest om naar de voorderailleur te laten kijken, en die schakelt ook weer als een zonnetje.

Dag 9: Emmen –> Steinbild (66km)

Vandaag de dag dat ik weer op pad ging. De weersvooruitzichten waren goed, na gisteren bijna de hele dag regen te hebben gehad. Dat was ook wel weer een meevaller dat ik uitgerekend gisteren voor een rustdag besloot te kiezen. Uiteraard was stap 1 natuurlijk om weer op de originele fietsroute te komen en daarom besloot ik vanuit Emmen rechtstreeks richting het vestingstadje Bourtange te fietsen, ruim 40 kilometer vlak bij de grens met Duitsland.

Het eerste stuk fietsen was niet heel spectaculair, uiteraard eerst nog aardig wat kilometers door Emmen zelf maar daarna ook nog door wat randdorpen. Pas na Ter Apel werd het landschappelijk interessanter. Ik kwam daar door mooie bossen en ook een riviertje de Ruiten AA loopt hierlangs. Dat zag er wel veelbelovend uit, en moet ik zeker op een later tijdstip eens te voet nader gaan verkennen.

Bourtange

In Bourtange ging het dwars door de vesting heen, wat er best leuk uit zag. Ik besloot echter een stukje door te fietsen om iets buiten de vestingwallen te lunchen, voordat ik verder ging met de Hanzeroute. De terrasjes zaten namelijk volledig vol in het kleine centrumpje van het plaatsje.

Duitsland in

Na geluncht te hebben was het nog maar een klein stukje naar de grens. Als er geen bordje had gestaan van de landkreis Emsland dan had ik niet eens gemerkt dat ik Duitsland was ingereden.

Na het kruisen van de snelweg A31 was het niet ver meer naar het gehucht Steinbild waar ik op een dauercamping een plaatsje had gevonden. Gisteren kwam ik er achter dat een hoop campings of gesloten waren, of geen tentkampeerders accepteerden vanwege Corona. Daarom ook deze camping en de redelijk korte etappe vandaag. Ondanks dat de camping niet veel soeps was, betaalde ik ook maar 6,50 euro… en dan had ik zowaar nog een picknicktafel ook. Ik zal dus ook niet te hard klagen 🙂

Tussen de trailertrash

Dag 10: Steinbild –> Dötlingen (110km)

Langste afstand van de vakantie so far… 110 kilometers van Steinbild naar Dötlingen. Ook de eerste rit dat ik kennis maakte met de beruchte kwaliteit van sommige paden op de Hanzefietsroute. Die was soms dusdanig dat mijn snelheid niet boven de 12 km/u uitkwam, omdat ik bang was dat anders mijn fiets volledig uit elkaar zou trillen. Ik vond het het echter wel waard, over verlaten bospaden rijden vind ik veel leuker dan over een retestrak geasfalteerd paadje langs een snelweg.

Rusten langs een bospad in het Eleanorenwald

Vanwege deze lange fietsdag was ik al bijtijds vertrokken vanaf de camping in Steinbild, na vroeg ontbeten te hebben en de tent had ik ook maar nat ingepakt, het zag ernaar uit dat het wel even zou duren voor hij droog zou worden. Dan kan ik beter de gok wagen op het drogen ervan op de volgende camping.

Eleanorenwald

Het eerste stuk ging voornamelijk door landbouwgebieden. Niet extreem supermooi ofzo, maar wel leuk doorfietsen. Enige minpuntje was de stank van de hier best veel aanwezige varkensboerderijen. Bah! Ze lijken hier nog harder te stinken dan in Nederland… Gelukkig was het niet alleen landbouwgebied dat de klok sloeg. Ook donkere bossen waren van de partij, zoals het Eleanorenwald. Hier zouden ook Wisenten moeten rondlopen, maar ik heb ze niet gezien…

Echt vlak kon ik de etappe niet noemen, het landschap was redelijk heuvelig met als hoogste punt het dorpje Dötlingen bijna op het eind van de etappe. Het waren geen echte extreme heuvels, vergelijk het met bijvoorbeeld de Drentse Hondsrug of de Sallandse heuvelrug. Leuk voor de afwisseling is het zeker.

Al met al best een fijne dag gehad, al zat ik er uiteindelijk wel een beetje doorheen. Ik moet zeggen dat de koude stortbui bij het Thulsfelder stuwmeer ook niet hielp. Verder had ik mijn eten niet helemaal goed ingedeeld qua timing. Ik maakte me te druk om of ik wel een plaatsje kon krijgen op de camping aangezien dit de laatste camping voor de komende 60 kilometer is… Gelukkig was die vrees onterecht, want plek was er meer dan genoeg op camping Aschenbeck bij Dötlingen. En ook deze was niet duur, 9,50 euro. Wel meer waar voor je geld dan de camping van gisteren met een mooi tentenveldje…

Camping Aschenbeck

Dag 11: Dötlingen –> Bremen (54km)

Na de lange dag van gisteren heb ik vandaag juist een kortere fietsdag, slechts 54 kilometer. Daarom deed ik vanmorgen ook heel erg rustig aan, en liet de tent in ieder geval goed drogen omdat ik vanavond in Bremen een hotel geboekt heb. Dan hoef ik daar in ieder geval geen gekke fratsen meer uit te halen.

De rit van vandaag is in te delen in pak hem beet 2 delen: een mooi deel en een niet zo mooi deel. Het eerste deel was werkelijk prachtig fietsen: goed weer en mooie afwisselende landschappen. Ik kwam weer door boerenlandschappen, afgewisseld met bossen. Tevens waren er nu weer flink heuvelige stukjes bij. Geen hele lange klimmen, maar wel een aantal korte klimmetjes vlak na elkaar. Er was er zelfs eentje van 7%, en dat was ook nog op een grintweg. Ik moet zeggen dat dat best redelijk ging.

Leuk stukje van de fietsroute

Lunchen deed ik in Herpstedt bij een bakkertje, waar ik wederom 2 heerlijke broodjes heb gescoord met een kop koffie. Hier ontdekte ik ook een nieuwe favoriet: de zogenaamde Nusseneck. Heerlijk fietsvoer.

Goed eten is belangrijk.

De 2e helft van de dag was helaas wat minder, want die ging vooral door stedelijk gebied en langs snelwegen. De laatste paar kilometer gingen langs de rivier de Weser over een lange dijk met wind tegen. Het zou voor hetzelfde geld een willekeurige dijk bij een willekeurige stad in Nederland kunnen zijn 😉

Na inchecken in het hotel en het in de fietsenstalling zetten van mijn fiets heb ik eerst nog even formule 1 gekeken, waarna ik s-avonds nog even ben wezen fotograferen. Helaas viel de zonsondergang tegen, maar desondanks toch nog wat toffe platen kunnen schieten…

Dag 12: Bremen –> Stade (106km)

Na bijtijds opgestaan te zijn ging ik als eerste ontbijt scoren in het hotel. Als corona-maatregel had het hotel besloten dat je middels een buffet je gewenste spullen kon halen, en die moest je dan op de kamer opeten. Fijn dat ik nu nog de kans heb om lekker over iemand anders broodje heen te kuchen 🙂

Na alles gepakt te hebben ging ik op weer op pad, er wachtte een lange rit naar de Hanzestad Stade. Eerst Bremen zien uit te komen, en dat was vrij snel gebeurd via het best grote stadtwald. Na verlaten van de stadsgrenzen ging het langs een keur aan open landschappen met dijkjes en riviertjes verder, tot ik uiteindelijk in het Ummelwald uitkwam. Hier heb ik bijna non-stop onverhard gereden, en nog best lang ook: bijna een uur, als het niet meer is. Gelukkig was het verder een prachtig bos, lekker duister. Helaas heb ik weer geen wildlife gezien 🙂

Prachtig bos

Het rijden door bossen bleef de rest nog wel even aanhouden, evenals het rijden over slechte wegen en paden. Er waren nu ook een paar best lange kasseienstroken, die absoluut het ergst waren om over te rijden. Gelukkig was het redelijk te doen als je in de berm ging rijden, naar lag gelukkig een redelijk geharde strook zand.

Hobbelen

Tussendoor heb ik in Sellingen nog even wat boodschappen gedaan voor de lunch. Hier had ik een belegd broodje met kalkoen en wederom een Nusseneck gescoord, beiden smaakten uitstekend en ik kon er weer tegenaan 🙂

Uiteindelijk viel het laatste stuk dan toch een beetje tegen, vooral dat de route best vaak nog door of langs inspiratieloze dorpjes ging, en ik ook 2x de gigantisch drukke B73 moest oversteken. De tweede keer moest ik meer dan 5 minuten wachten voor er een gaatje was. Ik snap waarlijk niet waarom de gids je hier perse 2x overheen stuurt….

Na uiteindelijk in Stade aangekomen te zijn had ik het hotel snel gevonden. Na gedoucht en gewassen te hebben heb ik ook nog even  een döner gescoord, waarna ik ‘s-avonds met de camera richting het schitterende centrum van de stad ben gegaan. Dit is erg mooi gelegen rondom de binnenhaven, met prachtige oude huizen.

Dag 13: Stade –> Wakendorf II (75km)

Helaas heb ik slecht geslapen vannacht, en ik had niet echt het idee dat ik erg uitgerust wakker werd. Voor het ontbijt had ik afgesproken om 7 uur, dus ik zat netjes op tijd aan tafel. Dit was prima, en ik ging met een goed gevulde maag de rest van de spullen inpakken. Uiteraard moest ik wel nog een paar kuipjes met jam en nutella meenemen, wie weet waar het voor van pas komt 🙂

Vandaag zou ik weer van de officiële route afwijken, en een variant richting Lübeck pakken die korter is. Deze route begint aan de rivier de Elbe, bij het veer van Grunendeich. Ik wilde perse het veer van 10 uur halen, omdat anders de volgende pas weer om 12 uur zou gaan, en dat vond ik te laat. Gelukkig was ik precies op tijd, en na aftikken van 7,50 euro zocht ik een plekje op het buitendek.

Veer over de Elbe

Na 25 minuutjes stond ik aan de overkant, en na instellen van de navigatie ging het in eerste instantie weer in westelijke richting. Ik reed hier langs een hoge dijk, met af en toe wat schapen. Na een kleine 7 kilometer ging het weer van de rivier af. Helaas was de route die me naar de camping zou leiden niet de mooiste van mijn toch tot nu toe. Tel daarbij op dat ik toch niet helemaal in mijn vel zat vanwege slechte slaap, en je kan je voorstellen dat het geen denderende dag was.

Eigenlijk was het enige bijzondere aan vandaag dat ik illegaal een gloednieuw bruggetje ben overgestoken. Dit was nog afgesloten, maar ik besloot na eigen beoordelen dat ik er prima overheen kon. Zodoende was het tassen eroverheen dragen, fiets over het afzetlint tillen en vervolgens gaan met de banaan 🙂

Moeten ze het maar eerder aangeven…

In Henstedt-Ulzburg ging ik even wat inkopen doen, en heb ook gelijk even geluncht bij een bakkertje. Nadat ik hiermee klaar was ging het vervolgens via een mooi goed fietspad (dat op een voormalig spoortalud is aangelegd) richting Wakendorf II (what’s in a name…), waar ik aankwam op een camping met een prachtig tentenveld, waar ik alle ruimte had.

Lekker de ruimte

Dag 14: Wakendorf II –> Lübeck (59km)

Volgens mij heb ik vandaag de kortste etappe van de vakantie gereden tot nu toe. Het was echter zeker niet de makkelijkste.

Na vanmorgen rustig opgebroken te hebben, ging ik weer op pad via hetzelfde fietspad-op-oude-spoorbaan. Hier kwam ik tevens een Duitser uit Hannover tegen die op fietsvakantie was naar Denemarken. Ik heb een stukje met hem opgefietst tot onze wegen ons in het plaatsje Nahe zich scheidden, waar ik de Lidl ging plunderen.

Langs het spoor

Het fietspad liep nog door tot aan Bad Oldesloe. Hier moest ik een stukje door het centrum, en al vrij snel ging het parallel aan het riviertje de Trave. Dit volgde ik een paar kilometer voordat het via een steile klim omhoog het dal uit ging. Wat volgde was een stuk van de route wat ik eigenlijk niet verwacht had: een nog best sterk heuvelig landschap. De komende kilometers gingen letterlijk op en neer en op en neer en op en neer. Het was niet heel hoog, maar het vele dalen en weer moeten klimmen maakte het wel uitdagender dan de afgelopen dagen. Gelukkig waren de paden wel redelijk goed, ik kon dus in de afdaling best snelheid maken. Dat schiet op!

Mooi!

Uiteindelijk kwam ik bij het Elbe-Lübeck kanaal uit, waarlangs ik bleef rijden tot aan de binnenstad van Lübeck. Hier reed ik nog een rondje door het prachtige maar drukke centrum, waarna ik besloot richting mijn hotel te gaan. Na inchecken en de fiets in de garage zetten was het relaxtime!

 

Routedeel Emmen naar Lübeck

Het eerste stuk in Duitsland dat ik gefietst heb was landschappelijk gezien onverwacht afwisselend. Ik moet eerlijk bekennen dat ik voorheen weinig wist van het Noordelijke deel van Duitsland, ik had altijd het idee dat het veel platter zou zijn en net zo agrarisch ingesteld als pak hem beet de landbouwgebieden in Nederland. Dat viel, gelukkig, reuze mee. Zo heb ging het onverwacht vaak toch nog door prachtige oerbossen. Verder is het landschap toch al heuvelachtiger dan ik verwacht had, waarschijnlijk veroorzaakt door gletsjers in het verre verleden.

Tel daarbij de drie mooie steden die ik bezocht heb, en ik kan terugkijken op een erg geslaagd stuk van mijn trip langs de Hanzefietsroute.

Zie hieronder de gps-track die ik in deze dagen gefietst heb.

Bladwijzer maken Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *