In het vorige deel van mijn reisverslag van de reis naar Slovenië heb je al even kunnen lezen dat ik tijdens mijn verblijf op de camping vlakbij Bled ook een bezoek heb gebracht aan het meer van Bohinj. Dit meer is echt prachtig gelegen in de zuidhoek van het Triglav Nationaal park, is een stukje groter dan dat van Bled en is nog redelijk onaangetast en heeft dus veel minder bebouwing aan zijn oevers. Hierdoor heeft het meer een heel andere sfeer dan zijn broertje iets verder naar het oosten.
Dit meer is overigens ook weer kraakhelder, wat onderstaande foto ook wel duidelijk maakt. Het is hier ook verboden om te vissen…
In totaal ben ik twee keer naar het meer geweest. De eerste keer was op mijn tweede dag, na mijn bezoek aan de Savica waterval in Ukanc. Je komt dan langs het meer van Bohinj, en ik moest dus eigenlijk gewoon even een stop maken om te kijken of er goede plekken waren voor zonsondergang fotografie. Helaas was het weer toen redelijk grauw, maar toch nog een paar mooie platen kunnen schieten zo midden op de dag.
De tweede keer was 2 dagen later met zonsondergang. Inmiddels was het parkeren ook gratis (na 20:00 uur!) en het weer was goed. Je kan je dus voorstellen dat ik flink tekeerging met de camera. Nu was ik zowaar niet de enige fotograaf, er stonden ook nog 2 duitse fotografen te fotograferen in de buurt van de kerk van St. John. Deze kerk is mooie gelegen aan de oever van het meer en bij de monding van de rivier de Sava Bohinjka.
Gedurende mijn verblijf in Bled ben ik op een dag ook ’s avonds naar het plaatsje Begunje gereden, dat ligt een kilometer of 5 naast Lesce, waar de camping lag. Hier had ik besloten om een wandeling te maken naar de top van berg waar ook weer een kerkje lag, op 839 meter hoogte. Dit leek mij een ideale locatie voor zonsondergang!
De wandeling omhoog was erg steil, en ik moest goed uitkijken waar ik mijn voeten neerzette. Het pad was namelijk ook flink glibberig van de regenbuien die middag. Ik was overigens blij dat het statief een afschroefbare poot heeft, deze heb ik uiteindelijk als wandelstok gebruikt. Dit scheelde weer een stukje!
Na een klein uurtje klimmen kwam ik boven aan bij de kerk, precies op tijd voor zonsondergang. Aangezien ik niet in het donker naar beneden wilde lopen besloot ik op te schieten met het maken van foto’s.
De terugweg was nog heftiger dan de weg omhoog, omdat ik op een ander pad terechtkwam dat nog modderiger was. Hierdoor gleed ik meer naar beneden dan dat ik liep. Maar ja, je moet wat overhebben voor mooie foto’s 🙂
Max elevation: 897 m
Total climbing: 628 m
