Reisverslag: Saksisch Zwitserland in Duitsland

Theoretisch gezien is het voorjaar weer aangebroken, dus het is weer tijd voor een kampeertripje. Het was inmiddels alweer te lang geleden dat ik weggeweest was; toch wel bijna een half jaar sinds de vorige reis naar Slovenië eind November 2015.

Deze keer stond de duitse regio Saksisch Zwitserland op het programma, in de vrijstaat Saksen dat in het uiterste oosten van Duitsland ligt tegen de Tsjechische grens aan. Vertrek was afgelopen vrijdag, en het plan was om de woensdag op koningsdag terug te komen.

Na een voorspoedige reis, met alleen een flinke vertraging door wat koeien op de weg, kwam ik tegen een uur of 16:00 aan op de camping in Leupoldishein, een kleine 40 kilometer van Dresden. Omdat het nog redelijk vroeg in het seizoen was, was het nog rustig op de camping. Ik kon dus zo een plek uitzoeken voor de tent die mij beviel.

Na het opzetten van de tent, boodschappen doen en het avondeten ging ik richting mijn eerste fotografielocatie: de Bastei. Dit is de drukst bezochte toeristische attractie in Saksisch Zwitserland, en is een indrukwekkende rotsformatie vlak langs de rivier de Elbe waar een brug in is uitgehakt en in vroeger tijden ook een burcht op was gebouwd. Om dit indrukwekkende spektakel te bezoeken hoef je geen entree te betalen, maar wel parkeergeld. Gelukkig valt dit best mee: voor een eurootje of 5 mag je in principe 24 uur je auto laten staan. Verder zijn er op de berg een hotel en enkele restaurants te vinden. Eenmaal bij het uitkijkplatform (bovenop de rotsformatie!) heb je een werkelijk prachtig uitzicht over de weide omgeving:

 

Ook de in de rotsen gebouwde brug is van een afstandje best indrukwekkend om te zien. Eigenlijk best knap hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen…

Het stukje waar vroeger het fort stond is afgesloten, en alleen te bezoeken na betalen van een kleine vergoeding (1 euro). Omdat het al vrij laat was, was de kassa hiervoor al dicht en de poort open. Er stond wel een ‘kist van vertrouwen’; waar je je betaling in achterlaten. Uiteraard heb ik dit braaf gedaan, ik ben geen krent 🙂

Al met al een geslaagde eerste avond, ook al zat de zonsondergang niet echt mee en heb ik niet de foto’s kunnen maken die ik wilde. Maar ja, het kan niet altijd meezitten. Let er trouwens wel op dat het geen vlak Nederland is, er zijn al met al best wel wat trapjes die je moet op- en afgaan om bij het uitzichtspunt te komen.

Zie hieronder de kaart:

[osm_map_v3 map_center=”50.962,14.068″ zoom=”15″ width=”100%” height=”450″ post_markers=”1″ type=”outdoor”]

Na een koude nacht waarbij ik regelmatig wakker werd van de kou, was het de volgende dag tijd om de eerste rondwandeling te gaan maken. Ik had niet heel veel zin om auto te gaan rijden aangezien ik de dag ervoor al een paar honderd kilometer erop had zitten, dus ik had besloten een wandeling vanaf de camping te maken. Ik had via de app ‘Elbsandstein’ van Outdooractive een mooie route gedownload en in OsmAnd gezet en deze ging ik lopen. Uiteindelijke hoogtepunten waren het Felsenlabyrinth, een verzameling bizarre rotsen en kloven dat erbij ligt als een doolhof, en de Bernardstein, een berg met uitzichtspunt. De wandeling was goed te doen met weinig steile stukken. Eigenlijk alleen de klim naar het uitzichtspunt op de Bernardstein was best vermoeiend, met wederom trappen. Heel veel trappen… Maar goed, eenmaal boven maakte het uitzicht veel goed.

 

Al met al best een geslaagde eerste wandeling, met de 2 genoemde hoogtepunten. Na terugkomst op de camping even wat gerust en gegeten, en daarna had ik het gevoel nog wel wat aan te kunnen. Daarom besloot ik naar het plaatsje Königstein te rijden, dat in principe vlakbij de camping ligt maar te ver om te lopen. Na de auto geparkeerd te hebben besloot ik de vesting te gaan bezoeken, die bovenop een rots gelegen is; heel toepassing ‘Königstein’ genaamd. Deze wandeling vond ik wel erg pittig, gezien het zeer grote steigingspercentage en de vele traptreden. Na aankomst bij de vesting en afrekenen van 10 euro (te veel voor wat je krijgt!) was ik blij dat het eerste wat ik zag een bankje was.

Na weer bijgekomen te zijn van de klim ging ik de vesting op mijn gemak verkennen. De gebouwen waren zo goed als allemaal dicht, dus daar was weinig te zin. Wel had je zo’n beetje 360 graden in de rondte een mooi uitzicht op de omgeving.

Na de vesting verkend te hebben en een kop koffie gedronken te hebben werd het weer tijd om naar beneden te gaan. Dit ging gelukkig een stuk sneller, maar het was niet echt aangenamer dan omhoog. Uiteindelijk voelde ik elke spier in mijn onderbeen vanwege het naar beneden lopen.

Boven in de vesting was het inmiddels begonnen te regenen. Tijdens mijn tocht naar beneden had ik hier niet zo heel veel last van omdat ik in het bos liep, maar eenmaal in het dorp aangekomen begon het weer harder te regenen. Het was inmiddels ook later in de middag dus ik besloot richting de camping terug te gaan. Hier heb ik snel eten gekookt in de tent vanwege de regen, en heb een snelle powernap gedaan. De slechte nacht en de 2 wandelingen hadden mijn energie inmiddels aardig opgebruikt.

Het plan was oorspronkelijk om weer een mooie locatie op te zoeken voor zonsondergang. Aangezien de lucht inmiddels potdicht zat, besloot ik deze gok niet te wagen en voor plan B te kiezen: watervallen fotograferen. Vlakbij Königstein is ook een kloof van het riviertje de Kirnitzsch. Het fotograferen van watervallen gaat in mijn ogen prima met regen + bewolking, gezien dat dan mooie kleuren op kan leveren.

Grappig detail is dat de weg die door het Kirnitschtal loopt ook een tramlijntje bevat. Deze ligt aan de rechterkant van de weg, en is voor de tram tweerichtingverkeer. Dit kan best moeilijke situaties opleveren als er net ook een tegenligger als auto komt; dus goed opletten op deze weg!

Helaas was de aankomende nacht ook erg fris, zo niet nog kouder. Zelfs niet met een extra deken over me heen. Maar ja, dat risico loop je nu eenmaal in de bergen.

De zondag was ik weer van plan om een flinke wandeling te gaan maken. Deze keer vanuit het plaatsje Bad Schandau naar de Schrammsteine en weer terug. Ook deze route had ik gedownload via de eerder genoemde app. Deze wandeling bevatte werkelijk alles: je loopt door dorpjes, weilanden, bossen, kloven, rotsplateaus, bergkammen etc. En ook nu kwam ik weer trappen tegen. Gigantisch veel trappen! Een ding was me wel duidelijk, ze zijn hier duidelijk fan van. Ik heb ze op deze route in 3 soorten gezien: de bekende houten/stenen traptreden op een berghelling, ijzeren trappen en zelfs ijzeren ladders. Die laatste waren vooral bij de Schrammsteine zelf te vinden en maakten de wandeling extra avontuurlijk. Hier liep je ook over de kam van de berg dus bovenop. Erg gaaf eigenlijk. Gelukkig was alles wel relatief breed en waren er op alle plekken waar het nodig was leuningen gemaakt. Al met al best veilig dus.

Hier bovenop rotsformatie begon het overigens ook wel even te sneeuwen. Reden om snel weer naar beneden te gaan. Ik had geen zin om het risico op gladheid te lopen hierboven. Gelukkig scheen even later het zonnetje weer:

Uiteindelijk was deze wandeling met 18 kilometer de langste van de vakantie, de zwaarste maar ook de mooiste. Helaas had ik na terugkomst bij de auto dusdanig zere poten dat ik echt blij was terug te zijn.

Na terugkomst op de camping was het weer snel tijd om te eten, want ik wilde proberen een zonsondergang te fotograferen. Het weer was namelijk nog steeds veelbelovend. Doel was deze keer de Lilienstein, een tafelberg zo goed als recht tegenover Königstein.

Het was al met al een prachtige avond met schitterende kleuren. Het leverde een paar prachtplaten op van de tafelberg in combinatie met de koolzaadvelden.

Het was al bijna geheel donker toen ik terugkwam bij de camping. De slagboom was zelfs al dicht. Uiteraard laat ik me daar niet door tegenhouden, dus ik zette hem zo weer open. No way dat ik verder ga lopen dan nodig is terwijl het nog geen 22:00 is, waarop officieel de nachtrust ingaat op de camping en je niet meer mag rijden op de camping. En het was nog maar net 21:00 geweest.

Die nacht was het gelukkig niet zo heel koud als de 2 nachten ervoor, want ik had nog een extra trui aangedaan en ook mijn muts opgezet. Vooral dit laatste scheelt een hoop vermoed ik. Helaas was het de volgende dag toch koud en slecht genoeg om te besluiten er een eind aan te breien. Snel had ik een hotel in Dresden geboekt, want die stad stond nog steeds op mijn verlanglijstje om te bezoeken. Hierna even snel ontbijten en de tent in sneltreinvaart afbreken. Wat ben ik toch blij met die tent, gaat echt lekker snel. Jammer dat het sneeuwde en vochtig was, dus ik moest nog een zekere takt in acht nemen ook.

Na douchen en afrekenen was het wat gaan opklaren, dus ik besloot toch weer naar de Kirnitzschklamm te gaan. Je kan hier namelijk ook nog een boottocht maken over de rivier de Kirnitsch waar geen wandelpaden lopen en je tussen hoge rotswanden vaart. Erg leuk om te doen; alleen helaas ook hier weer die verrekte trappen. Ik kan bijna geen trap meer zien!

Zoals gezegd een leuke tocht. Onderweg heb ik 3 ijsvogels gezien. Ik baalde stiekem wel dat ik de 150-500mm telelens niet bij me had! In Nederland zie je ze niet zomaar. Verder vormt deze rivier ook de grens tussen Tsjechië en Duitsland, en ik bevond mij dus op sommige momenten in 2 landen tegelijk.

Na deze tocht door de kloof was het toch echt tijd om richting Dresden te gaan. Daarover in een andere blogpost meer, hou deze site dus in de gaten!