Twee dagen hiken rondom het meer van de Boven Sure

Circuit du Lac de la Haute Sûre

Door de Corona-maatregelen verliep mijn reisjaar 2020 tot nu toe iets anders dan gepland, met als resultaat dat ik afgelopen weekend, eind juni, voor het eerst sinds half januari weer een trektocht kon gaan maken. Dit nadat op 15 juni de meeste grenzen van de Schengen-landen open gingen voor vakantieverkeer, en het daardoor weer enigszins verantwoord was om op reis te gaan. Bedoeling is dan natuurlijk wel dat je je netjes houdt aan de in het land van je bestemming geldende regels en beperkingen omtrent het bestrijden van het virus, zoals de voorgeschreven afstand houden en het al dan niet dragen van een mondkapje.

Na in januari ruim 40 kilometers over de Eisleck-trails heb gewandeld van Goebelsmuhle naar Clervaux, besloot ik nu om weer naar Luxemburg te gaan. Waarom weer Luxemburg hoor ik je denken? Het kleine hertogdom bevalt mij op één of andere manier erg goed: Mooie natuur, vriendelijke mensen, goed gemarkeerde paden, genoeg campings, dichtbij en relatief rustig.

Na een poosje dubben had ik via de website van het toerismebureau van Luxemburg (www.visitluxembourg.com) een aantal lange afstandswandelingen gevonden, op de website ‘Nationale routes’ genoemd. Hier zag ik er eentje tussen staan die mij wel wat leek en die ik besloot te gaan lopen dit weekend: de route van het stuwmeer van de Boven Sure.

Zodoende begon ik afgelopen zaterdag dus aan mijn tweedaagse trektocht langs dit mooie stuwmeer, waarbij ik vertrok vanaf de parkeerplaats bij de brug Pont Misère. Hier heb ik de auto het hele weekend laten staan.

Na het opdoen van mijn rugzak ging ik al voortvarend de brug over, en op pad langs de route. Als begeleiding had ik de route op mijn GPS gezet, maar deze had ik eigenlijk amper nodig, want al vrij snel kwam ik erachter dat de route zeer goed gemarkeerd is onderweg. Je volgt de blauwe golvende symbooltjes, op een witte achtergrond. De route is eigenlijk zo goed gemarkeerd dat je eigenlijk niet verkeerd kan lopen, dit omdat de onderlinge afstand tussen de markeringen ook niet heel groot is. Als je bij wijze van 5 minuten geen markering gezien hebt dan kan je er wel van uitgaan dat je verkeerd bent gelopen.

Mijn plan was om op de eerste dag het stuk ten noorden van het stuwmeer te lopen tot aan het toeristische stadje Esch-sur-Sûre, en op de tweede dag het stuk ten zuiden hiervan. Het maakt verder niet heel veel uit welk stuk je als eerste loopt, de afstanden ontlopen elkaar niet heel veel.

Ondanks dat deze route misschien wat minder bekend is dan de Lee-trail en de Mullerthal-trail, is de wandeling rondom het stuwmeer zeker niet minder mooi en interessant. Je komt onderweg mooie loofbossen, duistere naaldwouden, prachtige uitzichtpunten, weidse vlakten en steile bergkammetjes tegen. Als klap op de vuurpijl kom je ook nog langs de dorpjes Liefrange, Insenborn en Esch-sur-Sure; waarvan de laatste ook nog eens erg mooi gelegen is in het dal van de Sure vlak na de stuwdam en daardoor erg fotogeniek is.

Eigenlijk is het enige wat ik een beetje jammer vond aan de route was het feit dat je nergens langs mooie stukken vlak langs en boven het water loopt. Bijna overal loop je toch wel een flink stuk boven het water in de hoogte. Ook niet erg, want de uitzichten op de bochten in het stuurmeer zijn fenomenaal, maar het zou qua variatie wel een plus zijn geweest.

Kamperen

Overnachten deed ik op de camping Im aal even voorbij het historische dorpje Esch-Sur-Sure. Hier kreeg ik een mooi grassig plekje vlak naast het café toegewezen, maar dit was de enige plek met een picknicktafel; dus dat was helemaal niet erg. Verder was het een prima camping, alleen was de verhouding tenten – blokkendozen een beetje verkeerd (1% vs 99%), maar daar ben ik onderhand wel aan gewend.

Hier op de camping maakte ik ook voor het eerst kennis met de corona-maatregelen in Luxemburg: hier moet je namelijk in plaats van de 1,50 meter afstand in Nederland, zelfs 2 meter afstand houden van elkaar. Tevens is het hier verplicht om een mondkapje te dragen in ruimtes waar het niet mogelijk is deze afstand te houden, zoals bijvoorbeeld een sanitairgebouw of receptiegebouw.

Helaas was ik vergeten om genoeg ontbijt mee te nemen. Navraag op de camping leerde dat er in het dorp een bakkerijtje zou zijn, maar die ging pas om half 9 open. Dit was te laat voor mij, dus ik heb ontbeten en geluncht op 2 muslibollen en een zak vol met nootjes en zuidvruchten. Gelukkig had ik de avond ervoor wel een goed avondmaal gehad…

Naast de camping in Esch-sur-Sûre is er ook nog een camping in Liefrange, die letterlijk naast de route staat. Hierdoor is het ook prima mogelijk om de route in drie dagen te lopen in plaats van twee, of om een ander beginpunt te kiezen (bijvoorbeeld Insenborn, waar erg veel parkeerplaatsen zijn).

Mocht je ervoor willen kiezen om in Esch-sur-Sûre te willen overnachten: houd er dan rekening mee dat de route niet tot aan Esch-sur-Sûre loopt, maar via de stuwdam het meer oversteekt. Het eigenlijke dorp en de camping liggen nog een half uurtje lopen verderop. De hier in dit verslag genoemde afstanden zijn dus inclusief het stuk naar de camping aldaar 😉

Zwaarte

De route gaat eigenlijk continue op en neer langs het stuwmeer, je hebt geen moment dat het langdurig vlak is. Hierdoor maak je over de twee dagen gezien best wel veel hoogtemeters: ruim 1500 meters stijgen, volgens mijn GPS. Laat ik zo zeggen: de dag na thuiskomst voelde ik het stevig in mijn benen, aan de spierpijn te voelen heb ik duidelijk te lang geen wandelingen meer gemaakt in berg- en heuvelachtig terrein 🙂

Een enigszins goede conditie is eigenlijk dus wel aan te raden, maar heel erg technisch zijn de paden niet. Zonder uitzondering zijn de paden goed te belopen, en verder niet gevaarlijk. Sommige paden kunnen wel modderig zijn als het langdurig geregend heeft.

Bevoorrading

Tijdens mijn tocht had ik beide dagen ruim 4 liter water bij me, en hier was ik best blij mee. Aan het einde van de eerste dag was er bij aankomst in Esch-sur-Sûre hier nog hooguit een half litertje van over. Door de redelijk hoge temperaturen en het vele klimmen en nadelen was ik dus vrij dorstig. Onderweg passeer je amper stroompjes waar je eventueel water uit zou kunnen halen, en de meesten waren ook nog eens drooggevallen. Water halen kan eventueel wel in de dorpjes die je passeert onderweg. In Esch-sur-Sûre is ook een bakkerij. Ik heb niet opgezocht of er een supermarkt in de buurt van de route ligt, maar als je slim proviand meeneemt, heb je die niet nodig.

Weer

Gedurende het weekend had ik over het algemeen prachtig wandelweer, waarbij ik op de zaterdag startte met bewolking. Deze verdween in de loop van de ochtend en maakte plaats voor hogere temperaturen en een lekker zonnetje. De zondag was wat bewolkter, met af en toe een stortbui. Gedurende deze buien had ik echter de mazzel dat ik redelijk in de buurt was van een schuilmogelijkheid, dus echt nat worden deed ik niet.

Houd er in elk jaargetijde in principe rekening mee dat je hoe dan ook in de Ardennen, een laaggebergte, rondloopt. Het weer is dan ook van dien aard, en je moet enigszins voorbereid zijn op de weersomstandigheden.

 

Tot slot

Na uiteindelijk 2 volle dagen heerlijk gewandeld te hebben kan ik nu terugkijken op een prachtige tocht, die eigenlijk amper minpuntjes kenden. Als ik al minpuntjes moet noemen, dan is het dat de route bij Insenborn vlak langs een heel erg toeristisch recreatiegebied loopt dat er redelijk trashy uitzag vanwege alle lege flessen en overig vuilnis dat overal rondslingerde, maar dit is eigenlijk het enige en weegt niet op tegen al het overige moois dat je onderweg tegenkomt. Wat me daarnaast ook opviel was de grote rust onderweg. Je komt wel andere wandelaars, hardlopers en mountainbikers tegen, maar het is absoluut geen file-lopen zoals ik vorig jaar op de Mullerthal trail had.

Cijfers dag 1:

Cijfers dag 2: