Afgelopen donderdag waren de weersvoorspellingen wat minder gunstig. Ze gaven veelal bewolking op, en ook een kleine kans op regen. Daarom besloten we maar naar het Nationale park De Everglades te gaan, zodat we snel de auto op konden zoeken mocht het nodig zijn.
Nou, wat betreft de regen viel het reuze mee. Er viel eigenlijk alleen tijdens het autoritje naar het park toe een flinke plensbui, maar zodra we het park inreden was het alweer droog. In het park zelf waren de temperaturen gewoon lekker rond de 70 graden met afwisselend een erg fel zonnetje en wat schaduw van de zon.
Het park was een erg leuke ervaring. Aangezien er zo gigantisch veel water is in het park, is dit een ware trekpleister voor watervogels. Deze hebben we dus ook volop gezien, in allerlei kleuren, merken en maten.
Het landschap van de everglades is best gevarieerd. Je hebt Mangrovebossen, pijnboombossen en ook open vlaktes. Die open vlaktes zouden ook zomaar in Nederland kunnen zijn, het is er alleen nog net iets uitgestrekter:
Naast vogels hebben we ook allerlei andere dieren gezien in de Everglades, zoals Alligators en ook een heleboel vlinders:
Al met al was dit een erg geslaagde dag. Het was overigens wel grappig, we wilden bij het bezoekerscentrum van het park een tussenstop maken. Helaas heeft men daar echter last van een gieren-kolonie die de parkeerplaats terroriseert. Deze gieren hebben als vervelende eigenschap dat ze van auto’s het rubber slopen, zoals de ruitenwissers of bij de ruiten. De National Park Service heeft wel hoezen beschikbaar die je over je auto kan leggen, maar deze waren helaas op toen wij er kwamen. Aangzien we de gieren al op diverse auto’s zagen zitten, hebben we hier dus maar niet gestopt en zijn gewoon doorgereden. We hadden geen zin om bij het inleveren van onze huurauto uit te leggen dat hij was opgegeten door een aasgier 😉
De dag na ons bezoek naar de Everglades besloten we de lange rit naar Key West te maken. Dit was een rit van ongeveer 145 mijlen over tal van eilanden die de Florida Keys genoemd worden. De eilanden zijn onderling verbonden door een snelweg met bruggen die de ‘Overseas highway’ genoemd wordt. Best een knap staaltje van bruggenbouwen wat mij betreft, er zitten namelijk best lange bruggen tussen. En dan moet je nagaan dat die bruggen orkanen moeten doorstaan.
Dit was best een mooie rit, aangezien je echt een tropisch eiland gevoel kreeg door het zonnige weer, de palmbomen en het mooie blauwgroene water:
Eenmaal aangekomen op Key West duurde dit tropische gevoel niet zo heel lang. Het eiland is helaas een grote commerciele bende met winkeltjes met troep en stinkend eten. Wat dat betreft was het dus een beetje een tegenvaller. Wat wel weer leuk is, is dat we na het diepste punt van de VS (Death Valley in 2011/12) nu ook het meest Zuidelijke punt van de VS bezocht hebben.
Na de lange rit naar huis nog even gerelaxed bij de Starbucks met een grote Frappuchino Mocha, en daarna weer naar bed.
Vandaag(zaterdag) is de laatste dag in Miami. Deze hebben we voor een groot deel gevuld met een bezoek aan een tropische botanische tuin in de buurt van het hotel. Dit was best mooi, er waren gigantisch veel palmbomen en er was ook een vlindertuin; wat wij nog het leukste vonden:
In de tuin hebben we ook nog andere exotische dieren gezien, zoals schildpadden en hagedissen. SOmmige hagedissen waren heel erg mooi van kleur:
Morgen vertrekken we uit Miami, en vertrekken we middels een lange rit naar het plaatsje Treasure Island aan de Golf van Mexico.