Regenachtig Nara

Al met heb ik tot vandaag nog niet echt te klagen gehad over het weer, eigenlijk heb ik nog maar 1 dag gehad dat het flink doorregende: de reisdag van Tokyo naar Nikko, en dit hield eigenlijk min of meer op toen ik daar op pad ging.

Tot vandaag… vanmorgen werd ik in Nagoya wakker met een beetje regen. Gelukkig zat het hotel vlakbij het station dus dat was niet zo heel erg schokkend. Omdat ik in een stinkkamer (roken 🙁 )lag ben ik eigenlijk gelijk nadat ik wakker werd gaan ontbijten bij de naast het hotel gelegen koffieshop. Dit viel best tegen helaas, er zat namelijk een kilo kaas op de wrap… dat was dus een tegenvaller.

Vervolgens ben ik snel wezen douchen,  heb de tas ingepakt en ben richting het station gegaan. Ik besloot via een ondergrondse route te gaan, want die heb je in de buurt van het station nogal veel. op zich niks mis mee, bleef ik lekker droog. Helaas raakte ik op een gegeven moment wel de weg een beetje kwijt omdat de Shinkansen niet meer op de borden stond aangegeven maar op aangeplakte a4-tjes achter een paal. Tja dan wordt het lastig. Gelukkig had ik nog tijd genoeg en was ik ondanks dit geintje nog ruim op tijd.

Op zo’n beetje alle stations heb je (zonder overdrijven) gigantisch veel kiosken waar je eten kan kopen. Al een paar keer waren mij hierbij de felle vrolijk gekleurde dozen met snoepjes /gebakjes opgevallen. Al die keren had ik het echter niet gekocht omdat het nogal grote dozen met gelijk 10 stuks of meer waren. En dat vind ik zonde als ik het niet lekker vind 😉 Nu zag ik op het station van Nagoya echter ook kleine doosjes liggen, dus daar heb ik er gelijk maar 1 van gekocht om eens te testen. Zodra ik in de trein zat heb ik ze gelijk opengemaakt om te testen.

Na openmaken bleken het een soort geleiballen te zijn, ik vermoed van rijst ofzo. verder zat er een klein zakje met een poeder bij, volgens mij een of andere gemalen notensoort. ook zat er een klein zwart flesje bij,  met iets wat op ketjapsaus leek. Dit heb ik er braaf op gedaan, en na proeven kon ik concluderen dat ik het niet echt lekker vond. Het was mij iets te glibberig, en de saus toch te apart.

Na nog geen uurtje was ik in Kyoto waar ik moest overstappen op de lokale trein naar Nara. Deze zat in eerste instantie bomvol, maar dit was na de eerste tussenstop gelukkig over.

Na een kleine 40 minuten kwam ik aan in Nara, en hier bleek het dus nog harder te regenen dan in Nagoya. Het regende echt flinke pijpenstelen dus ik was dolblij dat ik een paraplu had. Ook nu weer ben ik eerst naar mijn hotel gegaan om mijn tas te dumpen,  waarna ik naar het Nara Park ben gegaan.

Nara was de eerste echte hoofdstad van Japan voordat Kyoto dat werd. Een hoop gebouwen en tempels uit deze tijd zijn nog in goede staat terug te vinden in het Nara park. Voordeel hiervan is dat het allemaal wat dichter bij elkaar ligt dan pak hem beet in Kyoto.

Hoogtepunt vond ik toch wel de todaiji-tempel, die uit het jaar 752 stamt. Door de grote groei die deze tempel doormaakte is destijds besloten om de hoofdstad te verplaatsen van Nara naar Kyoto. De huidige hoofdhal van de tempel is het grootste houten gebouw ter wereld en bevat onder andere enkele heel erg grote boeddha beelden. Erg indrukwekkend om te zien.
Naast de todaiji-tempel heb ik nog een tweetal andere tempels bezocht (niet binnen geweest). Al met vind ik het best een mooie plek,  waarbij het weer helaas wel een beetje spelbreker was . Tussendoor heb ik ook nog een lekkere kom noedelsoep als lunch naar binnen gewerkt.

Wat ook erg grappig is is dat er in het park ongeveer 1200 herten  rondlopen. Deze zijn dusdanig aan mensen gewend dat ze nog net niet je tas van je rug trekken ; )

Na ingecheckt te hebben  ben ik nog even gaan kijken naar mijn bestemmingen voor de volgende dagen: okayama en hiroshima, en besloten okayama te annuleren en  hiroshima te verlengen . Zo bleef het aantal plaatsen van slechts 1 overnachting een beetje binnen de perken… het voelt anders toch te gehaast aan vond ik.

Als avond eten heb ik ook nog een heerlijke curry maaltijd op, met heerlijk mals vlees erin. dat vlees kon ik zo uit elkaar drukken met de bolle kant van mijn lepel. Lekker!