Reisverslag: Kampeertrektocht in Luxemburg

Twee weken geleden kreeg ik opeens een bevlieging: Ik had om een meerdaagse wandeltocht te lopen. Sterker nog: het moest een kampeertrektocht worden 🙂 Ik had namelijk zin om te wandelen, ik had zin in mooie landschappen maar ik had geen zin om elke dag in de auto te zitten. Vandaar dus een wandeltocht waarbij ik van camping naar camping ging lopen.

Na een paar dagen onderzoek doen en uitzoeken waar ik precies heen wilde was de shortlist redelijk klein geworden: Luxemburg of de Eifel in Duitsland. Uiteindelijk werd het de Mullerthaltrail in Luxemburg. Dit is een wandelroute in de Mullerthalregio in Luxemburg van +- 112 kilometer die bestaat uit een drietal lussen van ieder rond de 38 kilometer.

Uiteraard heb ik niet alledrie de routes gelopen, maar had voor route 3 gekozen. Dit omdat route 2 aangemerkt wordt als redelijk zwaar met tot wel 1000 hoogtemeters die je aflegt. Dat leek me wat teveel van het goede voor een eerste keer zo’n kampeertrektoch lopen. Route 1 en route 3 worden beiden als gemiddeld zwaar geclassificeerd, dus de keuze om voor route 3 te kiezen was eigenlijk vooral gebaseerd op het feit dat route 3 net zoals route 2 langs de beroemde waterval de Schiessentumpel voert. Deze waterval hadden Marcha en ik een paar jaar terug al eens bezocht tijdens een korte vakantie in Luxemburg, en ik wilde hier zeker nog eens terugkeren vanwege het mooie landschap.

Van te voren had ik al gezien dat de route redelijk goed in drie etappes was te verdelen:

1. Van het plaatsje Mullerthal naar Beaufort +- 9km
2. Van het plaatsje Beaufort naar Larochette +- 17 km
3. Van het plaatsje Larochette naar Mullerthal +-12km

Het plan was dan om in ieder geval in Beaufort en Larochette te kamperen. Helaas gooide de werkelijkheid een beetje roet in het eten: ik was in eerste instantie van plan om dus te starten in Mullerthal en daar dus de auto te parkeren. Helaas waren alle parkeerplaatsen tot in de weide omgeving een soort van overvol. De weinige parkeerplaatsjes die er nog over waren waren dusdanig ver uit de route dat ik er weinig trek in had om de auto daar nog neer te zetten.

Om deze reden had ik dus mijn plan aangepast en was richting Beaufort gereden en had hier de auto neergezet bij een parkeerplaats bij de bushalte. Hier was namelijk genoeg plek. Na de wandelschoenen aangetrokken te hebben ging de rugzak (+-15 kilo) op de rug en ging ik aan de wandel.

Na de trail gevonden te hebben voerde de route eerst een paar kilometer langs een beekje (de Haupeschbaach). Dit stuk was best mooi om door te wandelen, doordat je in een soort canyon liep met steile wanden aan beide kanten en soms vlak langs het water liep en soms een flink stuk erboven. Echter werden de klimmetjes nooit echt steil of lang, het was dus nooit echt zwaar. Ook waren op een hoop plekken trapjes uitgehakt in de rotsen. Ik had spontaan een dejavu naar mijn reis van een paar weken ervoor 😉

Voor de bloemenliefhebbers is er ook genoeg te zin in de omgeving, ik heb echt verbazingwekkend veel bloeiende bloemetjes gezien…

Het kon natuurlijk niet uitblijven dat er een eind zou komen aan het dal, en uiteindelijk werd het landschap wat opener en kwam ik ook langs grasveldjes. Nog steeds wel tussen de heuvels, dus nog steeds leuk. Alleen kwam het pad ook dichter bij de grote weg en dat was wel duidelijk te horen…

Het laatste stukje tot aan het gehucht Mullerthal was minder de moeite waard, dus eigenlijk het vermelden niet waard. In dit dorpje was ook een camping, waar ik al snel een plaatsje mocht uitzoeken. Helaas had de medewerker zich vergist en had ik niet zomaar een plaatsje uit mogen zoeken, dus ik moest na de tent opgezet te hebben alweer weg omdat iemand met zijn caravan er perse moest staan. Maar ja gelukkig is de tent dusdanig relaxed dat je hem zo op kan pakken en verplaatsen.

Aan de camping wil ik eigenlijk niet te veel woorden vuil maken, het sanitair was smerig, de doorgaande weg ligt vlak langs de camping en de plaatsen waren ook niet echt relaxed. Bovendien moest je nog dokken voor 2,5 minuten douchen…

Aangezien de camping vlakbij de al eerder genoemde Schiessentumpel lag, ben ik hier ’s avonds even langs gegaan om te kijken of ik wat mooie plaatjes kon schieten. Dit was zeker gelukt, het was lekker rustig dus ik kon uitgebreid aan de slag met de camera zonder iemand in de weg te lopen.

Minpuntje was dat ik erachter kwam dat de lens van de camera kuren vertoonde. Uitgerekend nu, ik hoopte maar dat hij het nog volhield tot ik thuis was…

De volgende ochtend was ik al vroeg op, want ik had redelijk slecht geslapen door onder andere de weg. Ook was het redelijk fris, maar daar hielp mijn nieuwe slaapzak best goed tegen. Helaas was de tent wel zeiknat van de dauw. Ik besloot deze niet te laten drogen, aangezien ik het vermoeden had dat de zon niet voor 10:00 op mijn kampeerplek zou zijn en het nog maar 7 uur was. Ik had een lange wandeldag voor de boeg, dus ik besloot dat niet af te wachten en gewoon in te pakken. Na gedouched te hebben, ontbeten te hebben en ingepakt te hebben ging ik dus weer op pad zo tegen een uur of half 9. Het eerste deel voerde eerst langs de genoemde watervallen, en daar bleef ik niet lang bij hangen omdat ik er de vorige avond al geweest was. Het mooie dal met zijn steile rotsen was nog mooier dan de dag ervoor in de buurt van Beaufort en duurde nog best lang. Het was absoluut geen straf om de dag zo te beginnen. Ook was het erg rustig op het wandelpad.

Uiteindelijk voerde de trail uit de kloof via een toch best steile klim naar boven. Dit was naar mijn idee de zwaarste klim van de tocht. De wandeling ging hierna door een afwisselend stuk van loofbossen, naaldbossen, mixbossen, open velden, dorpjes en uiteindelijk langs het riviertje de witte ernz naar Larochette. Het laatste stuk voor Larochette was wat minder mooi, omdat dit er uitzag als typisch productiebos. Omdat ik er dus inmiddels al een kilometer of 17 op had zitten, en ik mijn schouders begon te voelen had ik ook bijna gehad. Ik was dus verrekte blij dat ik uiteindelijk bij een uitkijkpunt aankwam met het volgende uitzicht:

Toen ik hier wist ik eigenlijk al dat het niet ver meer zou zijn naar het stadje, en ik nam me voor om ’s avonds naar deze plek terug te keren om de zonsondergang te fotograferen.

Na het laatste stukje naar het stadje gewandeld te hebben, liep ik bijna automatisch naar het eerste het beste terras dat er een beetje goed uitzag en bestelde een lekkere ijskoffie. Deze liet zich goed smaken, en het duurde niet lang voor ik er nog een besteld had, een hamburger achter de kiezen en een lekkere Pilsener. Na hier ruim een uur uitgerust te hebben vond ik het wel weer tijd om verder te gaan lopen naar de camping die ik in gedachten had. Dit was nog ruim 2 kilometer. Na een paar stevige klimmetjes (de camping ligt boven de stad) kwam ik bij de camping aan, en ging op zoek naar de receptie. Helaas was ik niet de enige die iets wilde van de receptie dus ik sloot aan in de rij. Na ruim 20 minuten in de rij staan met de zware rugzak was ik eindelijk aan de beurt, en wat denk je? Camping vol. Het bleek dus dat de camping ook geen trekkersveld had voor kampeerders op de fiets of te voet. In eerste instantie mocht ik wel nog op de parkeerplaats kamperen buiten de camping. Wat denk je zelf? NO way hose! Ik besloot dus mijn waterflessen te vullen en op zoek te gaan naar de volgende camping in de buurt. Die lag echter ook nog op een kleine 3 kilometer lopen, en ik wist niet precies hoe ik er door het bos moest komen. Ik besloot dus de autoweg te volgen, en dit ging in eerste instantie best goed omdat de camping al vrij snel aangegeven werd.

Helaas leidden de bordjes vrij snel het bos in, en daar ging het mis. Ik liep uiteindelijk verkeerd en heb toen een half uur de verkeerde kant opgelopen. Erg jammer, want ik was het inmiddels goed zat. Zo’n tegenslag is niet tof 😉 Gelukkig had ik uiteindelijk de camping toch gevonden en hier bleken ze een prachtig groot veld te hebben waar ik volop ruimte had. Het plaatsje kostte slechts 8 euro, en daarvoor was er ook WIFI, een schoon toilet en een gratis douche. Eigenlijk was dit gewoon een prachtige camping als ik heel eerlijk ben.

Na de rest van de middag en avond een beetje gerelaxed en geleerd te hebben voor mijn cursus TPI sliep ik als een baksteen. Ik werd tegen een uur of acht wakker, eigenlijk meer omdat ik honger had en dat het mogelijk was om de bestelde broodjes op te gaan halen in de campingwinkel. Ik had een drietal croissantjes besteld en die smaakten eigenlijk prima.

Omdat ik die dag ‘slechts’ 15 kilometer hoefde te wandelen besloot ik rustig aan te doen. Na uiteindelijk gegeten en gedouched te hebben, ging ik de tent afbreken. Deze gaf ik nu wel de kans om te drogen, en dat was in het warme ochtendzonnetje binnen 10 minuutjes gebeurd. Na alles weer ingepakt te hebben en afgerekend te hebben ging ik weer op pad. In eerste instantie richting Larochette (nu wel over het bospad, en goed aangegeven! :)) en daarna richting Beaufort.

In eerste instantie liep ik weer in een prachtig bos met een paar venijnige klimmetjes. De paden hier waren erg goed onderhouden, maar werden helaas ook gedeeld met mountainbikers. Dit is natuurlijk niet erg, maar houdt wel in dat je goed op moet letten. Vooral bergafwaarts kunnen ze namelijk best hard naar beneden komen racen met een noodgang.

Uiteindelijk was de derde etappe de meest wisselvallige qua bezienswaardigheden. Naast de verschillende soorten bossen liep ik ook over een heuvelrug. Ook erg leuk.

Deze etappe was ook de drukste wat betreft wandelaars. Vooral de eerste 6 kilometer vond ik gewoon druk, want ik liep gewoon tussen 2 wandelgroepen van elk +- 20 personen. Daarnaast kwam ik ook met enige regelmaat tegenliggers tegen. Dit was precies het tegenovergestelde van de vorige dag, toen kwam ik over de hele dag gezien welgeteld 5 mensen tegen (Larochette niet meegeteld).

Op een gegeven moment kwam ik weer in de kloof van de HaupesBaach terecht, en wist ik dat ik in de buurt kwam van de eindbestemming. Dit was inderdaad het geval, en uiteindelijk klom het pad het dal uit richting Beaufort. Hier was het nog even zoeken naar de parkeerplaats waar ik de auto had geparkeerd. Na aangekomen te zijn was het een kwestie van tas inladen en langzaamaan op huis aan gaan. Ik had besloten nog de zondag thuis uit te willen rusten, en besloot niet nog een nachtje te blijven. Uiteindelijk kwam ik tegen zessen in de avond thuis aan.

Kortom, al met al was het een geslaagde trip die me bij elkaar denk ik toch een kilometer of 45 met de rugzak heeft opgeleverd. Dit vond ik niet verkeerd voor een eerste keer, en ik heb er zeker wat van geleerd:

Helaas deed mijn GPS van telefoon het niet, dus het is niet gelukt om de route op te nemen. Hierbij echter wel de gpx-track die ik van de eerder genoemde officiele website van de trail heb gedownload, helaas wel zonder hoogteprofiel. Deze heb ik ook gebruikt om te navigeren (ik heb hem als kaart gebruikt).

De Mullerthal-trail is overigens perfect aangegeven en gemarkeerd. Om de +- 1,5 kilometer staan er paaltjes met daarop het logo van de trail en de afstanden naar de volgende plaatsjes op de route. Daarnaast wordt de route bij elke splitsing/kruising van het wandelpad gemarkeerd met een rode M op een wit vlak. Ook op erg lange rechte stukken zonder splitsingen vind je dit logo terug, zodat je zeker weet dat je nog goed zit. Ik moet zeggen dat ik het erg netjes gedaan vind!

Zoals je op bovenstaande route ziet staan er hier 2 M’s op. Dit komt doordat er naast de 3 hoofdroutes ook nog een viertal subroutes zijn. Dit zijn in principe allemaal dagwandelingen die naadloos aansluiten op de hoofdroutes. deze routes worden gemarkeerd met een oranjegekleurde M, en op de palen worden ze aangegven als ‘Extra route’.