1/15e deel van de Eifelsteig

In Duitsland heb je een groot aantal mogelijkheden om te wandelen: van wandelingen van hooguit een uurtje, tot lange tochten van meerdere dagen of zelfs weken. Enkele van deze lange afstandswandelingen liggen redelijk dichtbij Nederland, waaronder de Eifelsteig. De Eifelsteig is een route van 15 etappen, die loopt van Aken tot Trier en hierbij dwars door de Eifel gaat.

Gezien de goede weersvoorspellingen voor afgelopen weekend had ik weer eens zin om een flinke wandeling te gaan lopen. Aangezien ik ook nog gratis overnachtingen tegoed had van een online hotel-boekingssite besloot ik er maar gelijk een wandelweekend van te maken. Naarmate het weekend naderde had ik mijn opties teruggebracht tot iig het feit dat ik 1 of 2 etappes van 1 van de volgende lange afstandswandelingen wilde lopen: Eifelsteig, Rheinsteig of Moselsteig.

Gezien de prijzen van de hotels, en de bereikbaarheid met het OV van het gebied, besloot ik voor de vijftiende etappe van de Eifelsteig te kiezen. Dit omdat deze loopt van Kordel naar Trier, zodat ik de auto bij het treinstation van Kordel kon parkeren en naar Trier kon wandelen. Hier zou ik dan overnachten, waarna ik de volgende dag nog een etappe vanuit Trier wilde gaan lopen. Dit liep echter anders, maar daarover later meer…

Zo ging ik afgelopen zaterdagochtend dus vol goede moed richting het Duitse Kordel, waar ik na een voorspoedige rit nog voor elven aankwam en de auto bij het station neerzette. Hier ging ik nog snel een toilet opzoeken in het restaurant naast het station en het viel me al gelijk op dat het hier al zo goed als vol zat met mensen aan het bier 🙂

Na de blaas geleegd te hebben snel de rugzak om, en op pad gegaan. Ik had tijdens mijn voorbereiding al gelezen dat de Eifelsteig erg goed aangegeven zou zijn met bewegwijzering, maar toch had ik ook op mijn GPS-device een route geplaatst die ik kon volgen. Al vrij snel kwam ik erachter dat ik deze eigenlijk niet nodig had, je kan de route in zijn geheel aan de hand van de bordjes volgen. Kwestie van goed uit je doppen kijken 😉

Al vrij snel na het verlaten van het dorpje Kordel ging het vrij vlot de hoogte in, en nog best steil ook. Ik merkte al gelijk dat het alweer een poosje geleden was dat ik er een flinke wandeling op had zitten: bijna 3 maanden sinds mijn laatste bergwandeling in Japan.

Een andere reden waarom ik voor de vijftiende etappe van de Eifelsteig heb gekozen is omdat deze gedeeltelijk door een smal dal van een snelstromend riviertje loopt met een aantal watervallen. Helaas was uitgerekend dit stuk al sinds 2015 afgesloten ivm instortingsgevaar. Helaas pindakaas, had ik het maar beter op moeten zoeken. Later kwam ik er namelijk achter dat dit gewoon op de website stond. De omleidingsroute loopt een stuk hoger waardoor je nu van bovenaf op de beek kijkt. Maar desondanks nog steeds jammer, want de rest van de etappe vond ik niet echt extreem spectaculair. Je loopt een gigantisch groot gedeelte gewoon door dicht bos waar eigenlijk niet zo heel veel te zien is.

 

Gelukkig waren er nog wel wat andere bezienswaardigheden onderweg zoals bijvoorbeeld een oude kopermijn uit de Romeinse tijd en enkele grotten met roodachtige steen die me aan het zuidwesten van de VS deden denken…

Verder is de route ook niet echt voor watjes: echt gevaarlijk wordt het niet, maar onderweg moet je wel een paar hele steile afdalingen bedwingen waarbij ik in eerste dacht ‘gaat dat wel werken zonder weg te glijden’. Gelukkig ging dit allemaal goed, behalve dat ik op een gegeven moment op een gladde steen stapte en onderuit ging. Gelukkig was dit niet eens op een steil stuk maar gewoon op een recht deel. ook viel ik gelukkig nog redelijk zacht doordat mijn tas en de zachte grond de val braken. De enige schade: een filterdoosje van de camera is kapot.

Het laatste stuk van de route, in de buurt van Trier, loop deels langs de rivier de Moezel. Hierbij heb je af en toe best mooie vergezichten. Het enige frusterende is dat ik op een gegeven moment aan de overkant van de rivier mijn hotel zag liggen; en dan is het best irritant dat je nog 2 kilometer naar de eerstvolgende brug moet lopen EN dan ook nog eens 2 kilometer weer terug moet richting het hotel…

Uiteindelijk na 21,9 kilometer, een heleboel stappen en blaren onder mijn voeten kwam ik bij het hotel aan waar ik gelijk in kon checken. Grappige is dat de route volgens de website ongeveer 18 kilometer zou zijn, en volgens de bordjes 19. Gelukkig had ik mijn GPS bij om de waarheid te achterhalen…

Een ander doel wat ik mij gesteld had is om ’s avonds te gaan fotograferen in de stad Trier. Marcha en ik waren hier een paar jaar terug al een keer geweest, maar toen was ik nog niet zo into het foto’s maken. Nu wel, dus nu wilde ik wel een paar mooie kiekjes proberen te kieken.

Na eerst even de Marktkauf gecheckt te hebben ging ik met cameragear en al richting de oude binnenstad. Enkele belangrijke bezienswaardigheden hier zijn: de Romeinse poort Porta Nigra, Dom van Trier (Dom St. Peter) en het Hauptplein, een in mijn ogen best mooi pleintje met prachtige oude gebouwen.

Bij naderen van de oude binnenstad werd het alleen maar drukker en drukker, en bij aankomst bij de Porta Nigra was er bijna geen doorkomen meer aan. Ik was hier eigenlijk een beetje verbaast over, de vorige keer dat we hier waren waren we namelijk zo’n beetje de enigen in de stad.

Na een eerste rondje gelopen te hebben begon het al snel te schemeren, dus ik besloot om me vooral op de dom en op het marktplein te richten. De laatste bleef echter druk, omdat hier ook een klein soort kermis was, waarmee ik rekening moest houden met fotograferen. Normaal gesproken levert dit wel leuke beelden op, maar ze waren hem aan het afbreken dus dat zag er niet echt spectaculair uit.

Al met was het een geslaagde avond, en toen ik er eindelijk klaar mee was, ben ik rustig naar het treinstation gewandeld, om mijn auto op te gaan pikken. Ik moest nog een paar minuutjes wachten, en na een treinritje van nog geen kwartier in de RB22 richting Geroldstein kwam ik in Kordel aan waar ik mijn auto ook snel weer had gevonden. Vervolgens was ik binnen het half uur weer bij mijn hotel. Uiteraard ben ik eerst nog even langs de Marktkauf gelopen om een kratje Erdinger Weissenbier te halen, scheelt toch bijna de helft vergeleken met een zelfde aantal litertjes bier bij de Appie te halen.

Bij terugkomst in het hotel had ik echter inmiddels dusdanig last van de blaren onder mijn voeten, en van spierpijn dat ik besloot om de volgende dag niet meer te gaan wandelen. Wellicht kwam zo’n flinke wandeling toch te vroeg in het seizoen. Het is wel duidelijk dat ik nog even flink moet oefenen 😉

De volgende ochtend dus rustig aan gedaan, waarbij ik na flink (en GOED!) ontbeten te hebben en gedoucht te hebben langzaamaan richting huis gereden ben.

Al met al was het ondanks de blaren en de spierpijn een geslaagde trip geweest 🙂