De Utrechtse Heuvelrug gezien vanaf het Trekvogelpad

Afgelopen weekend ging ik weer een stukje wandelen, en deze keer was het weer over het Trekvogelpad. Ik pikte de route op waar ik de vorige keer geëindigd was: bij het station van Rhenen.

Van Rhenen naar Amerongen (15km)

Na het verlaten van het station ging het eerst door het centrum van Rhenen, dat er gelukkig redelijk levendig bij lag. Het was namelijk de eerste dag dat de winkels weer open mochten.

Uiteindelijk ging het via een woonwijk het bos in, na ondertussen ook al een stukje geklommen te hebben. Hoe je het ook wendt of keert: je zit hier op de Heuvelrug, dus het is nergens plat 😉

Helaas was het weer wederom vooral mist, mist en nog eens mist. Op zich niet erg, het geeft een aparte dimensie aan het bos waardoor het rustiger lijkt dan het daadwerkelijk is. Want om eerlijk te zijn: in de bossen was het redelijk druk met vooral veel andere wandelaars en ook heel veel mountainbikers. Gelukkig ging dit prima samen, omdat de mountainbikers over een speciaal mountainbike parcours gingen.

Wandelen ging bijna continue door het bos, met her en der een korte onderbreking bij wat heidevelden. Die zagen er echter een beetje triest uit nu in de winter, dan heb ik toch de voorkeur voor de maanden augustus en september, als de heide in bloei staat.

Net zoals tijdens mijn driedaagse tocht over de Veluwe, ging het nu ook weer over voornamelijk onverharde paden. Ik vind dit duidelijk prettiger lopen dan over voornamelijk asfalt, ook mede omdat je dan een stuk minder last hebt van voorbijrazende auto’s. En de enkele auto die je nog tegenkomt op de blubberige bospaden gaat dusdanig langzaam dat je daar geen last van hebt 🙂

Al met al was het een prachtige wandeling, die volgens mij in de herfst met herfstkleuren of in de zomer met bloeiende heide nog mooier is. Ik denk echter wel dat het dan nog aanzienlijk drukker zal zijn op de paden…

Eindigen deed ik in Amerongen waar ik op de rechtstreekse bus terug naar Rhenen kon stappen.