Jaarlijks is er in september in Nationaal Park de Hoge Veluwe in Gelderland een terugkerend spektakel te bewonderen: de hertenbronst. In deze periode krijgen de mannetjesherten het op hun heupen en gaan aan het werk bij de vrouwtjesherten om aan nageslacht te werken.
De mannetjes hebben het hier zo druk mee dat ze amper tijd hebben om te eten. Mede hierom worden de herten in NP Hoge Veluwe bijgevoerd. Dit is inmiddels een jaarlijks terugkerend fenomeen, en doordat het op een erg toegankelijke plek plaatsvindt trekt het elk jaar weer vele bezoekers; waaronder misschien wel honderden fotografen.
ZO ook dus afgelopen zaterdag, en op deze dag hadden Wim Boon en ik afgesproken om ook naar de Hoge Veluwe te gaan om te kijken of we wat mooie natuurplaten konden schieten.
Omdat het al vroeg druk kan zijn, kwamen we al voor 13:00 aan en constateerden we dat het al aan de drukke kant was. Ter vergelijking: 2 jaar terug was ik om 14:00 de eerste!
Maar goed, we hadden comfortabele stoeltjes bij ons en een lekkere kop koffie en het wachten op het voeren kon beginnen. Gewapend met de verrekijker hielden we als het ware de wacht op het veld waar we de herten verwachtten, en uiteindelijk om een uur of 17:00 zagen we eindelijk een boswachter aan het werk gaan met zijn emmertje met appeltjes.
Het was zover! We hadden inmiddels al hindes aan de bosrand zien staan wachten tot de boswachter zijn hielen had gelicht, en we zaten er inmiddels klaar voor.
Nadat de boswachter verdwenen was, kwamen de herten inderdaad te voorschijn. In het komende uur was het een drukte van jewelste met burlende, vechtende en neukende herten. En dit werd allemaal gevolgd door een paar honderd mensen met hun ratelende camera’s.
Nadat uiteindelijk het voer blijkbaar op was, verdwenen de herten weer in het bos en was de vraag ‘wat nu?’. We twijfelden een beetje tussen blijven wachten, naar het andere veld gaan of naar een andere locatie in het park gaan. We besloten eerst even bij het andere veld te gaan kijken, dat naast het ‘onze’ lag. Hier waren de herten ook te vinden, maar ze zaten voor het mooie net te ver weg. Dit leverde niet al te geweldige platen op.
Hierna ging het richting de ingang van het park. Hier is ook nog een veld waar regelmatig herten te zien zouden zijn. Hier heb je echter ’tegenlicht’ dus dat kan weer totaal andere foto’s opleveren als wat we eerst hadden. Helaas zat het weer een beetje tegen, en werkten de herten niet mee.
Hier waren we snel klaar, en we besloten nog een laatste poging te wagen bij de eerder genoemde velden. Naarmate het later wordt is de kans hier groot dat je wilde zwijntjes te zien krijgt. In eerste instantie was er helaas niks te zien, dus besloten we in te gaan pakken. GELUKKIG kwam er net toevallig iemand langs die aangaf dat er in het veld ernaast een hele troep zwijnen was. Wij dus snel weer de spullen uitpakken en een klein sprintje getrokken richting dat veld. Dit was echter niet meer nodig, want nog voor we bij de bomenrij waren die als grens tussen de velden zat kwam er al een groep zwijnen het veld ingerend. Snel dus de camera neergezet en nog een paar mooie foto’s van het grootste exemplaar kunnen maken.
Al met al was het een erg geslaagde en gezellige dag; waar we geweldige natuur hebben gezien.