België: Nationaal park Hoge Venen

Afgelopen weekend had ik weer eens zin om een flinke wandeltocht te gaan maken. Ik besloot naar België te gaan, naar Nationaal park de Hoge Venen.

Na aangekomen te zijn in het nationaal park, viel me als eerste de temperatuur op. Die was slechts 1 graad boven nul, toch een stuk kouder dan in Alblasserdam. Maar wat wil je als je op een hoogte van bijna 500 meter NAP zit. Het was dusdanig koud dat er allemaal rijp op het gras zat, en enkele plassen bevroren waren. Gelukkig had ik me er op gekleed, en door het wandelen met rugzak met cameragear werd het snel warmer.

 

Ik had van te voren via de website www.outdooractive.com een wandelroute uitgestippeld vanuit het piepkleine plaatsje Ternell, vlakbij Eupen. Vanuit de parkeerplaats aldaar had ik een route gepland langs een drietal beken: De Getzbach, de Helle en de Ternellbach. Deze route had ik als GPX-bestand op mijn telefoon gezet, en middels de app OSMAND als navigatiemiddel gebruikt. Dit heb ik nu een paar keer gedaan, en het werkt eigenlijk prima. Nadeel is wel dat je afhankelijk bent van je telefoon. Mocht je deze om wat voor reden niet meer kunnen gebruiken, dan heb je dus niks meer. Gelukkig waren er veelvuldig wegwijzers aanwezig, dus ik maakte me niet extreem zorgen om te verdwalen. Tevens was de grote weg waarlangs ik geparkeerd had eigenlijk altijd wel hoorbaar.

Al wandelende kwam ik erachter dat ik mijn route niet helemaal tactisch gepland had. Ik kwam erachter dat ik een flink stuk van de Getzbach over sloeg, dus ik besloot ter plekke mijn route aan te passen en de Getzbach alsnog helemaal te volgen. Zodoende zou ik uiteindelijk een soort 8-lus lopen. Zie hieronder de gelopen wandelroute:

Zoals gezegd, onderweg volgde ik in eerste instantie de Getzbach. Nadat deze op een gegeven moment in een stuwmeer uitkwam, ging ik links af een over (steile klim!) en kwam bij de Helle uit. Omdat deze beek (eigenlijk een rivier) wat breder was dan de Getzbach was deze wat minder spectaculair. Helaas was het al wat later in de ochtend geworden, en dat betekent hard licht. Dit is wat minder spectaculair om te fotograferen.

Nadat uiteindelijk het wandelpad van de Helle afweek, kwam ik bij de Ternellbach terecht. Dit is een zijbeekje van de Helle, en ook een stuk smaller. Hierdoor zitten er aardig wat stroomversnellingen en watervalletjes in, wat het een spectaculair gezicht maakt.

Uiteindelijk na bijna 16 kilometer afgelegd te hebben kwam ik weer bij de parkeerplaats in Ternell aan. Het was een mooie dag geweest, met een erg leuke afwisselende wandeling. Je komt echt alles tegen: steile bergpaden, mooie vergezichten op een hoogvlakte, mooie uitzichten over de beekdalen, intieme zichten vlak bij de watervalletjes. Noem maar op.

De gelopen wandelpaden vond ik niet extreem moeilijk of zwaar om te lopen. Het was helaas wel modderig, waardoor sommige stukken wat minder makkelijk te belopen waren en erg glibberig waren. Ik denk wel dat ik mazzel heb gehad met de temperatuur. Door de vorst was een deel van de grond bevroren, en ik denk dat dat ongeveer de helft aan modder heeft gescheeld.