Na ons verblijf in het Floridiaanse St. Augustine was het weer tijd om verder te trekken. We hadden op zich nog wel langer willen blijven aangezien het best wel een mooie plaats is, en de camping erg mooi was, maar helaas waren we niet de enigen die er zo over dachten, want we hadden al geluk dat we deze ene nacht konden boeken. De rest van het weekend was er helaas geen plek meer beschikbaar. Jammer maar helaas, maar dat gaan we nog wel vaker mee gaan maken deze reis. Sommige plekken zijn nu eenmaal populairder dan andere 😉
Het was even moeilijk om een volgende bestemming te kiezen, maar uiteindelijk werd het het Okefenokee National Wildlife Refuge. Dit is een redelijk groot natuurgebied dat voor een deel in Florida ligt, en een heel groot deel in de staat Georgia.
Na enig uitzoekwerk kwamen we erachter dat er in de buurt van het park een tweetal campings te vinden waren: één aan de Zuidwest- en één aan de Oost-kant. Uiteindelijk kozen we voor de camping aan de oostkant met de bijbehorende ingang, aangezien dit vlak bij elkaar lag. Enige probleem was dat de camping van een particulier was, en nog van de oude stempel: je kon NIET online reserveren. Het verstrekken van kampeerplekken ging op basis van First come, first serve en dan alleen maar tussen 14:00 en 18:00. We moesten dus proberen om om 14:00 bij de camping te zijn.
Uiteraard waren we na de voorspoedige autorit vanuit St. Augustine veel te vroeg op de camping, dus besloten we het park maar te gaan verkennen. Het oostelijke gedeelte van het park bestond eigenlijk uit een bezoekerscentrum bij een aantal riviertjes, waar je kano’s kon huren of een boottochtje kon maken. Hier waren wij echter vrij snel klaar want we waren niet van plan te gaan varen.
 |
| Landschap bij bezoekerscentrum |
We besloten de zogenaamde Wildlife drive te gaan rijden. Dit is een zogenaamde Loop-road waar men naar zeggen erg veel dieren kan tegenkomen. Tijdens het rijden kwamen we er echter helaas niet zo heel veel tegen. Het enige loslopende wild dat we tegenkwamen zat in schoolbus met kinderen, waarschijnlijk ook de reden dat we weinig dieren zagen. 😉
Tijdens de rit hebben we ook een tweetal wandelingen gemaakt. Eentje bij een oud huis, dat door de eerste bewoners van het gebied is neergezet. Het laatste stuk van deze wandeling hebben we bij rennend afgelegd vanwege de grote hoeveelheid vliegen, muggen en ander vliegend ongedierte. Gelukkig vonden we op de heenweg nog wel een mooi hagedisje.
Een stukje verderop was nog een wandelpad. Dit pad was gemaakt van houten vlonders en lag de hele tijd ongeveer een halve meter boven het water. We liepen dus echt over het moeras. Dit stuk van het park was verreweg het mooiste stuk van het park dat we gezien hebben en er waren ook genoeg geluiden van beestjes te horen. Helaas lieten ze zich haast niet zien, alhoewel we wel een slang tegenkwamen (die sneller was dan de camera)…
