Tokyo, grootste stad ter wereld

Vrijdag

Na 3 dagen Kyoto werd het tijd om te gaan verkassen.  We zouden vandaag naar Tokyo afreizen, waar we voor 4 nachten zullen blijven in een hotel in Shinjuku.

Na voor de laatste keer ontbeten te hebben bij de Lawsons vlakbij het hotel checkten we even voor tienen in de ochtend uit in ons hotel in Kyoto waarna we met de metro richting het centraal station  gingen om daar de Shinkansen richting Tokyo te nemen.

Op het station had ik nog wel een tegenslag te verwerken: de middenband van mijn rugzak brak los waardoor hij aanzienlijk losser op mijn rug hangt. Aangezien de tas best zwaar is, hoop ik maar dat dat goed blijft gaan. Gelukkig hebben we de hotels zonder uitzondering wel allemaal dusdanig dichtbij de stations geboekt dat we niet echt ver hoeven te lopen met de tas.

Na een zitplaats gereserveerd te hebben besloten we richting het perron te gaan, waar even voor 11 uur onze trein zou vertrekken. Deze vertrok eigenlijk keurig op tijd, en we waren ook precies om 13:33 op het station van Shinagawa, een buitenwijk van Tokyo. Hier moesten we overstappen op de Yamanote-lijn die ons naar Shinjuku zou brengen.

Na een treinritje van nog geen 20 minuten en een korte wandeling van een kwartiertje kwamen we rond half drie in ons hotel aan waar we zowaar ook al in konden checken. Na dit gedaan te hebben gingen we op zoek naar een restaurantje om wat te gaan eten, omdat we ondertussen flinke trek hadden gekregen. Uiteindelijk vonden we een restaurantje waar we een flinke kom noedelsoep naar binnen hebben geslurpt. Marcha met eend en ik met varken. Mjam!

Na het eten zijn we met de trein naar Shibuya gereden, om daar de drukte op het beroemde kruispunt Shibuya crossing te aanschouwen. Ondanks dat ik het al had gezien, blijf ik het indrukwekkend vinden. Nadat we dit eenmaal gezien hadden maakten we nog een rondje door de omgeving maar dit hielden we kort omdat het redelijk op Shinjuku lijkt. Vervolgens gingen we met de trein weer terug richting Shinjuku, en deze keer was hij echt stampvol. Iedereen stond letterlijk tegen elkaar aangedrukt omdat het anders niet paste. Dit is 1 van die momenten dat ik blij ben dat ik een stukje boven de rest uitsteek…

Aangekomen op Shinjuku hebben we nog een Frappucino gehaald waarna we nog even een rondje door Kabuchiko gelopen hebben omdat het inmiddels begonnen schemeren. De wijk Kabuchiko staat bekend als het red light district van Japan, en schijnt daardoor erg gevaarlijk te zijn. Hier hebben we echter niks van gemerkt, ik vermoed dat ze bedoelen voor Japanse begrippen, want ik heb me geen seconde onveilig gevoeld 🙂 wellicht scheelt het dat we met zijn tweeën waren en niet dronken en dus minder gevoelig voor scams 😉

Ook zijn we nog even een arcadehal ingelopen, en een pachinko-casino. Wat bij die laatste vooral opviel was de gigantische harde herrie. Wij zijn nog geen 5 minuten binnen geweest, maar ik merkte al dat ik dover werd dan ik al was…

Na vervolgens nog wat te snoepen en drinken gehaald te hebben bij de 7-11 gingen we weer richting het hotel, waarna het langzaam einde dag werd…

Zaterdag

Onze eerste volledige dag in Tokyo stonden er 2 dingen op het programma om te gaan doen: naar de Tokyo Skytree en naar een Japanse tuin, 1 van de oudste van Japan.

De Tokyo Skytree ging niet door toen we achter de prijzen kwamen via internet. Het bleek dat je voor 2 uitkijkplatformen in totaal ruim 3000 yen kwijt bent per persoon.  Dit was toch iets te gortig dus deze besloten we te skippen.  In plaats daarvan gingen we naar de Tokyo Tower, wat een televisietoren is die sterk lijkt op de Eiffeltoren.

Bijkomend voordeel was ook dat deze volledig bereikbaar was met de JR-pas, dus dat bespaarde ook nog wat centen. Na via de Keihan-line en de Chuo-line gereist te staan kwamen we in de buurt van de tower, en gingen we lopend ernaartoe. We zagen hem al staan, en het was slechts een kwartiertje lopen.

Als je vanuit het station Hamamatsucho aan komt lopen, dan passeer je eerst nog een interessante tempel die mooi in het groen is gelegen met een mooi parkje eromheen: Zojoji tempel. Hier hebben we even rondgekeken en zij we snel weer richting de toren gegaan, waar we na betaling van de entree (90 yen pp.) met de lift naar boven gingen.

Eenmaal boven aangekomen hebben we even genoten van het uitzicht, dat we 360 graden in de rondte hadden vanwege het mooie weer. Na ongeveer een half uurtje besloten we weer naar beneden te gaan. Uiteraard komt de lift uit in een souvenirwinkeltje op de 4e verdieping en het duurde even voor we doorhadden dat we op de vierde stonden in plaats van op de begane grond. Nadat we dit ontdekten waren we via de trap echter alsnog snel beneden 😉

Ons volgende doel was de Japanse tuin Koishikawa Korakuen, die in het stadsdeel Koishikawa ligt. Daar moesten we wel weer met de trein heen, dus we gingen via het parkje bij de tempel en de starbucks even verderop richting het station en pakten daar de Chuo-line om uit te komen bij Iidibashi. Hier stond letterlijk op het perron al aangegeven hoe je bij de tuin moest komen, dus na een kwartiertje wandelen hadden we die ook gevonden.

De tuin dateert uit 1629, waarmee het 1 van de oudste tuinen van Japan is. Hij is ooit aangelegd door een shogun of keizer of hoe je het ook noemen wilt, en geïnspireerd op verschillende Japanse en Chinese invloeden.

Kort samengevat: de tuin is erg mooi aangelegd en erg gevarieerd qua inrichting. Al met al zijn we er toch bijna 2 uur zoet geweest, een record deze vakantie voor een enkele bezienswaardigheid :p

Omdat de tuin om 17:00 dicht ging besloten we weer de trein te pakken naar Sjinjuku station om naar het hotel te gaan. Ook nu hadden we weer moeite om de juiste uitgang te vinden, maar dat is niet zo gek omdat het station 200 uitgangen schijnt te hebben. Maar goed uiteindelijk vonden we de juiste uitgang en kwamen we via een 7-eleven om te pinnen weer terug bij het hotel.

Aan het begin van de avond zijn we wat te eten gaan zoeken, dit werd de Japanese beerhall. Marcha vond de etalage van dit restaurant er erg indrukwekkend uitzien met de laars met 2 liter bier, dus besloten hier te gaan eten. Het werd beef met knoflookpilav en een gemixte vleesschotel. Uiteraard vergezeld door een flinke pul bier 🙂

Zondag

De zondag werden we bruut gewekt door een stel gillende mensen op de gang. We zitten in een prachtig prima hotel, maar het is helaas wel een beetje gehorig.

Als ontbijt besloten we te gaan ontbijten in het restaurant van het hotel. Dit was op zich prima maar verder niet heel bijzonder. Het was wel onbeperkt dus de honger was wel weg daarna.

Na het ontbijt gingen we met de metro richting Asakusa te gaan. Na een treinrit van ongeveer 25 minuten en een wandeling van ongeveer net zo lang kwamen we aan in Asakusa. Dit is een van de oudere gebieden van Tokyo en ligt eigenlijk om de mooie tempel Senso-ji heen.

We hebben hier eigenlijk vooral lekker rond geslenterd en ons weer verbaast over de gigantische drukte die Tokyo rijk is. Waar je ook kijkt en luistert, overal zie en hoor je mensen. Dit waren we op een gegeven moment een beetje zat, en toen zijn we maar richting de rivier de Sumida gelopen waar het gelukkig wat rustiger was. Hier hebben we nog een stukje langs het water gewandeld en toen we dit zat waren zijn we langzaamaan weer richting het hotel gegaan. Wederom eerst een half uurtje wandelen en vervolgens ook nog 25 minuten met de trein.

‘S-avonds zijn we naar het dakterras gegaan van het hotel op de 13e verdieping waar we onder genot van bier en ananassap wat gegeten hebben en ook van de zonsondergang hebben genoten. Vanwege het uitzicht moest ik hier natuurlijk wel ff foto’s van maken.

Toen het mooiste licht eenmaal verdwenen was gingen we weer richting de kamer, waar we nog even formule 1 hebben gekeken en daarna was het tijd voor een tukkie…

Maandag

Zoals jullie wel doorhebben  is Tokyo een echte miljoenenstad, en het is gewoon  echt druk. Dit is voor ons al merkbaar in Shinjuku waar het 24/7 een ware kakafonie van geluid is, maar ook gisteren in bijvoorbeeld asakusa was het goed merkbaar.  Reden om vandaag een (hopelijk!) wat rustiger plek op te zoeken: Kamakura, op ongeveer een uurtje met de trein vanaf Shinjuku.

Kamakura is een erg oude stad, in de periode van 1250 was het de grootste stad van Japan en ook de hoofdstad ervan. In die periode schijnt het zelfs de op 3 na grootste stad ter wereld te zijn geweest.

Maar goed, wij kwamen hier zo rond een uur of 1 aan, waarna we richting de kamakura daibatsu wandelden. Dit is een bronzen beeld van Buddha, dat met zijn 13.35 meter het op 1 na hoogste van Japan is.

Het beeld is best indrukwekkend om te zien, maar verder is er niet zo heel veel te zien. Daarom gingen we nu wandelend richting het strand. Ik wilde wel eens een Japans strand zien 🙂

Na ongeveer een kilometer of 2 hadden we het strand gevonden. Helaas geen tropisch paradijs met palmbomen en glashelder blauw water, maar een rechttoe rechtpaar stinkend strandje waar de riolering ook op uitkomt. Maar dat was niet echt erg, want we hadden er oo niet echt op gerekend. We kunnen nu echter wel zeggen dat we in de Sagami baai hebben uitgekeken richting Papua nieuw guinea en Australië :p

Na even rondgeslenterd te hebben bij het strand besloten we weer landinwaarts te lopen, richting de Tsurugaoka Hachiman-gū tempel. De weg hiernaartoe liep langs een veelvoud aan winkeltjes en restaurantjes, en nadat we bij de tempel aangekomen waren waren we hier ook snel weer weg omdat we honger hadden gekregen. 

We besloten de straat met restaurants weer door te lopen op zoek naar iets te eten, en de keus viel op een hamburgerrestaurant met verrukkelijke hamburgers. Ook de cheesecake en milkshake waren heerlijk!

Na het eten hadden we het hier wel gezien en besloten we terug te gaan richting Tokyo. Ik wilde hier nog even naar Odaiba, een wijk van Tokyo die pas midden jaren 90 is afgebouwd op en kunstmatig eiland. Dit zie je ook als je er rondloopt: alles is veel netter en er lijkt meer nagedacht over de ruimtelijke indeling. Ook is de architectuur futuristischer.

Na hier even rondgeslenterd te hebben en de zonsondergang met de rainbow bridge gefotografeerd te hebben gingen we weer richting hotel. Het was een zeer lange, maar wel leuke, dag geweest.

Na terugkomst in het hotel hebben we nog even gerelaxed,  want dit was de laatste avond hier…