Reisverslag van een achtdaagse voettocht over de Grande Traversée du Jura – dag 5 t/m dag 8

GTJ etappe 5: Maison monsieur –> Les Pargots

Na overnacht te hebben in de slaapzaal van Maison Monsieur ging ik om 8 uur eerst stevig ontbijten. Dit had ik wel nodig, want het beloofde een lange dag te worden, de wandelgids had het over 27 kilometer.

Na eindelijk op weg te zijn voerden de eerste pak hem beet 13 kilometer wederom langs de rivier de Doubs. In het begin waren het best aantrekkelijke stukken bos waar de route je doorheen voerde, maar uiteindelijk werd het redelijk saai. Ook werd het wandelpad op zijn zachtst gezegd irritant, vanwege de lange stukken die redelijk overwoekerd waren of bestonden uit grote grindstenen. Beiden loopt niet echt lekker, en het eerste al helemaal niet nadat ik een teek uit mijn nek gehaald had. Gelukkig zat die nog niet vast… dat was nummer 5 deze week, het is wachten op de eerste die al vastzit voor ik hem zie…

Na plusminus 13 kilometer ging het pad van de rivier af, en recht omhoog de berg op richting Grande-Comb. Dit pad ging eerste door best wel mooie stukken tussen prachtige steile rotswanden door. Geen straf om hier rond te hobbelen, ook al is het strak omhoog.

Op een hoogte van 970 meter was ik pet hoogste punt, en hier verliet de route ook het bos en ging door de weilanden. Voor de afwisseling prima natuurlijk, en ik kon ook best ver kijken.

Dit ging een paar kilometer zo door, tor het pad weer een bos in dook. Nu voerde de route over boswerkpaden, en het was duidelijk een productiebos. Hier ging het weer langzaam naar beneden, tot bij de stuwdam Chatelot. Middels stalen trappen ging het nu recht naar beneden, richting de oever van de rivier, vanaf waar het over een mooie wandelpad langzaam stijgend en dalend richting de watervallen Saut du Doubs ging. Hier heb ik nog even zitten rusten, want ik begon ondertussen best vermoeid te raken. Ook kreeg ik last van mijn schouders…

Omdat de lucht ondertussen flink grijs was geworden besloot ik niet lang te treuzelen en snel weer op pad te gaan. Het was inmiddels al 15uur geweest en ze hadden ook onweer voorspeld.

Toen ik op een gegeven moment bij een splitsing op de kaart stond te kijken, werd ik ingehaald door twee Franse wandelaars die ook in maison monsieur hadden overnacht. Zij bleken dezelfde route te lopen als ik, grappig toeval! Zeker als je je bedenkt dat ik voor de rest amper hikers ben tegengekomen.

Uiteindelijk begon het helaas toch te onweren en stortregenen, dus ik schakelde nog een tandje bij na het aantrekken van de regenkleding. Na aankomst in mijn hotel was ik echter toch flink doorweekt, en ik had inmiddels ook last van mijn knie. Toch maar even in de gaten houden hoe die zich ontwikkeld…

Na checken bleek ik 32 kilometer gelopen te hebben. Dit vind ik best fors eigenlijk, en zeker als je je bedenkt dat ik de afstand van gisteren al veel vond…

GTJ etappe 6: Les Pargots –> Vieux Chateleu

Na de monsteretappe van gisteren heb ik eigenlijk als een blok geslapen, terwijl ik ook nog eens barstte van de spierpijn in benen en schouders. Je kan dus wel stellen dat ik wel blij was dat de etappe vandaag wat korter zou zijn: +-17 km.

Na een goed ontbijt ging ik weer op weg, en al gelijk na het verlaten van Les Pargots moet ik flink aan de bak. De route stijgt namelijk in vrijwel één onafgebroken klim vanaf 700 naar 1150 meter hoogte.

Het eerste stuk ging nog door bos, waarna ik tussen de alpenweiden uitkwam. Hier ging het afwisselen over een rustige asfaltweg, grindwegen en paadjes door de weilanden.

Na het overbruggen van een laatste flinke kuitenbijter ging het uiteindelijk via een bergkam kilometers lang rechtdoor. Het grappige is dat je hier echt letterlijk op de Frans-Zwitserse grens loopt, die loopt namelijk ook over deze kam en is herkenbaar aan het met mos bedekte stenen muurtje. Liep ik links van het muurtje dan liep ik in Zwitserland, was ik rechts van het muurtje dan was ik in Frankrijk.

Bij een mooi uitzichtpunt kwam ik weer de twee wandelaars tegen die ik gisteren en eergisteren ook al tegenkwam. Verder heb ik ook nog een solo wandelaar ingehaald, en verder was dat het wel aan mensen die ik tegenkwam vandaag.

Na een laatste venijnige klim over de D477 kwam ik rond half 2 aan bij de herberg Vieux Chateleu. Deze herberg ligt vlak onder de top van Mont Chateleu.

Van een andere gast begreep ik dat de herberg pas om half 5 open ging. Handig! Als ik dat eerder had geweten dan was ik veel later vertrokken vanmorgen.

Tot overmaat van ramp begon het ook nog even flink te plenzen, en gelukkig kon ik schuilen onder een afdakje. Gelukkig duurde het uiteindelijk ook niet tot half 5 voor het gebouw openging, maar even over drieën al had ik de kamer te pakken…

‘S-avonds had ik als diner nog een overheerlijke champignonsoep vooraf en als hoofdgerecht gebakken aardappels, salade en superlekkere gerookte ham van het huis.

GTJ etappe 7: Vieux Chateleu –> Petits Cernets

Na een goede nachtrust ben ik na het ontbijt vrij snel op pad gegaan. De route van vandaag is ruim 22 kilometer en voert wederom naar Zwitserland.

Helaas was de route niet heel erg spectaculair. Een groot deel ging weer door productiebos. Hoogtepunten vond ik een aantal hooggelegen alpenweiden met mooie uitzichten en bloeiende bloemen zover je oog reikt.

Helaas waren die weiden niet allemaal rozengeur en maneschijn. Bij 1 van deze weiden moest ik helaas best wel flink omlopen omdat er een kudde koeien, inclusief stier, precies op het pad aan het rondhangen was. Hierom heb ik ruim 3 kilometer om moeten lopen.

Ook over de bewegwijzering was ik vandaag niet zo te spreken. Over het algemeen is de route tot nu toe perfect gemarkeerd, maar vandaag viel dat best tegen, en dan met name in Zwitserland. Volgens de gids zou de rood/witte markering vervangen zijn door een gele. Dat klopte op zich wel, alleen bij sommige bewegwijzeringsbomen stonden er opeens andere plaatsen op dan ik gewend was.

Ook stonden een aantal van de bomen onduidelijk gedraaid, zodat het niet helemaal duidelijk was welke kant je nu op moest.

Dit laatste heeft me nog een flinke klim opgeleverde op een erg steile en modderige grashelling, omdat ik de bewegwijzering blijkbaar niet goed begrepen had. Maakt verder niet uit, gelukkig had ik mijn gps bij me…

Zo kwam ik zo tegen half vier bij mijn hotel in het wintersport gehucht Petits cernets aan, waar ik blijkbaar de enige gast ben…

GTJ etappe 8: Petits Cernets –> Pontarlier

De laatste etappe vandaag, en die zal eindigen in het stadje Pontarlier.

Qua afstand is het een korte etappe vergeleken met enkele andere etappes: ruim 15 kilometer.

Helaas is de route niet één van de spectaculairste van de afgelopen week. Op zich is er wel genoeg afwisseling in de vorm van weiden en bossen, maar zo mooi als de afgelopen dagen wordt het helaas niet. Om heel eerlijk te zijn heb ik dus stevig doorgestapt, en zo was ik voor twaalven al bij Pontarlier. Hier heb ik eerst nog een rondje door de stad gedaan, en ben even wezen kijken waar het station was. Hier was het bizar stil, volgens mij vanwege de staking die spoorwegen in zijn greep houdt.

Wat me wel opviel was dat ik vandaag meer andere wandelaars ben tegengekomen dan de rest van de week bij elkaar. Het is te merken dat Ik in de buurt van een wat grotere stad ben… en ongetwijfeld speelt het ook mee dat het weekend is ?

Uiteindelijk ben ik mijn hotel op gaan zoeken, dat toch nog een eind buiten het centrum ligt, midden in een doods industrieterrein. Waarschijnlijk 1 van de redenen waarom her zo goedkoop was 😉

Morgen is het plan om met de trein weer terug te gaan richting Montbeliard om de auto te gaan halen. Hierna wil ik nog een kort roadtrip je gaan maken, maar het zal aan het weer liggen welke kant precies op…

 

Tot slot…

Na 170 kilometer afgelegd te hebben in 8 dagen tijd bereikte ik eindelijk Pontarlier, het eindpunt van mijn tocht. Echter, dit is niet het definitieve einde van de route. De officiële GTJ loopt namelijk door tot Cujoz, en tikt uiteindelijk de 400 kilometer aan.

Dit betreft de wandelvariant. Er zijn echter meerdere varianten, te weten eentje voor ruiters, mountainbikers of sneeuwschoenwandelaars. Het is te begrijpen dat deze varianten best wel verschillend zijn 😉

Qua markering vond ik de route eigenlijk perfect. Het overgrote deel volg je de rood/witte blokmarkeringen die in Frankrijk, België en Nederland gebruikt worden voor lange afstandswandelingen, en deze markeringen zijn met zeer grote regelmaat aangebracht. Het aantal keren dat ik verkeerd ben gelopen of twijfelde welke kant ik op moest was op één hand te tellen. Af en toe kom je ook een speciaal GTJ-logo tegen: een voetstap op een bruinoranje achtergrond. Deze wordt echter getoond op een aantal plaatsen waar de hoofdroute zich afsplitst van de GR5.

Als voorbereiding heb ik de officiële gids van TopoGuides FFRandonnée gebruikt. Deze ‘dekt’ de GR509/GTJ, de GR5, de GR9 en een aantal lokale GRP’s.

In dit gidsje staan ook voor de GTJ een drietal routesuggesties, waarvan ik dus de eerste heb gevolgd. Dit voorstel was eigenlijk qua zwaarte prima te doen, ook al werden sommige etappes soms iets langer in verband met de ligging van de accomodatie die ik uitgekozen had. Verder heb ik eigenlijk geen moment gehad dat ik de route echt gevaarlijk vond. Enige wat je wel in je achterhoofd moet houden is dat een deel van de route door de smalle kloof van de Doubs gaat, waar je op gelijk niveau met het water gaat. Dit kan overstromingen opleveren als er veel regen gevallen is…

Al met al kan ik eigenlijk wel zeggen dat ik prima gewandeld heb, en zeker geluk heb gehad met het weer. Ook heb ik veel mooie dingen gezien in het landschap van de Doubs, die eigenlijk de rode draad is door deze tocht.