Grote rivierenpad: van Dodewaard naar het noorden van Nijmegen

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst een stuk liep over lange afstandswandelroute nummer 6: het grote rivierenpad. Deze LAW loopt, zoals zijn naam wellicht al laat doorschemeren, langs de grote rivieren richting de Duitse grens.

Na bijna een jaar pikte ik deze route weer op bij het in de middle of nowhere gelegen piepkleine treinstationnetje van Dodewaard-Hemmen. Ik had als plan opgevat om vanaf dit station naar het centraal station van Nijmegen te lopen en vanaf daar weer met de trein terug te gaan. Dit terugreizen met de trein kost je hooguit een half uurtje,. dus dat is mooi geregeld.

Na aankomst bij het station van Dodewaard-Hemmen heb ik de auto geparkeerd op de P&R parking, en ging op pad. Al vrij snel ging de route over een drassig graspad tussen weilanden en het spoor door, en dit was eigenlijk prima lopen. Het weer werkte ook goed mee: zonnetje, wind in de rug… kan niet beter.

Tot aan het dorpje ‘Zetten’ ging het nu door een erg afwisselend landschap: tussen de weilanden door en nabij Hemmen over een gevarieerd landgoed. Dit werd uiteindelijk een parkachtig landgoed, inclusief een paar ruïne-resten.

Na het passeren van Zetten werd het landschappelijk gezien wat minder interessant, tot aan pak hem beet de snelweg A50; even voorbij Herveld-Z. Het ging in eerste instantie door de bebouwde kom (niet bijster geweldig, Zetten is een dorpje zoals vele anderen in Nederland). en daarna via asfaltwegen langs boomkwekerijen.

Na het passeren van de A50 ging het weer over een landgoed, met voornamelijk bebossing: landgoed Loenen. Hier liep ik dus voornamelijk door het bos, over af en toe best glibberige modderpaden. Hier was ik af en toe ook de rood-witte markering kwijt, wellicht door de vele bosbouwwerkzaamheden.

Uit de wandelgids en een aantal info-borden begreep ik dat dit gebied in het verleden getekend is door de vele overstromingen, en dit zie je ook nog wel terug in het landschap. Er zijn her en der nog wat restanten te vinden van zand-afzettingen door de rivier ook een doorgebroken dijk is nog zichtbaar.

Na het landgoed Loenen kwam ik uit in het dorpje Slijk-Ewijk en ging het richting de Waaldijk langs de Waal. Er stonden hier gele verkeersborden met waarschuwingen over afsluitingen, stremmingen en omleidingen. Ik besloot deze te negeren, want er moet minstens een flink gat in de dijk zitten wil je er als voetganger niet fatsoenlijk langs kunnen.

Het stukje over de dijk tot aan de werkzaamheden was rustig lopen, en dit kende ik al van enkele fietstochten van jaren hiervoor. Bij de werkzaamheden aangekomen stond er een breed hek over de dijk, maar beneden aan de dijk was een hek opzij gezet, waardoor je er langs kon. Zo kon ik er dus toch nog gewoon langs, en zo kwam ik uiteindelijk in het dorpje Oosterhout uit.

Eenmaal Oosterhout voorbij ging het via wederom een landgoed weer verder, en nu kwam ik opeens midden in werkzaamheden uit waar ik nog niet voor gewaarschuwd was. In terug- of omlopen had ik geen zin, dus ik besloot het erop te wagen en ging over de bergen zand richting de dijk, en gelukkig was dit prima te doen. Wel moest ik zelf tot twee keer toe een hek een stuk verplaatsen om erdoor te kunnen, maar het ging prima. Ik kwam nog een paal met bewakingscamera’s tegen, maar blijkbaar vond niemand me interessant genoeg om een kijkje te komen nemen naar waarom ik die hekken negeerde 🙂

De dijk kwam nu uit in Lent, in het Noorden van Nijmegen. Het plan was initieel om door te lopen naar het centraal station van Nijmegen, maar ik had inmiddels gezien dat ik dan nog erg lang op de volgende trein zou moeten wachten. Daarom besloot ik om in Lent naar het station te gaan en hier de trein te pakken. Zo kwam ik na overstappen in Elst na ruim 25 minuten weer bij de auto in Dodewaard aan.

Conclusie

Al met al was vandaag eigenlijk best wel een top dag, met erg veel variatie. Enige minpuntje vond ik toch de vele werkzaamheden op de rivierdijk, maar goed het verzwaren van de dijk zal nodig zijn 😉