Helaas brak vanmorgen de laatste volledige dag in Japan aan. Gelukkig hoefde ik niet echt meer te reizen, omdat ik gisteren al naar Osaka ben vertrokken. Wel wilde ik nog wat dingen in Osaka zelf bezichtigen, en daarom ging na het ontbijt gelijk op pad. Mijn eerst doel was het aquarium van Osaka, dat tot de grootste van de wereld schijnt te behoren.
Uiteraard ging ik bij het station eerst een caffeineshot halen, en daarna moest ik ook gelijk nog even pinnen. Dat vind ik wel irritant aan japan: je kan praktisch nergens terecht met je creditcard dus moet je het met cash doen. Best irritant om de op de een na laatste dag nog te doen, want wilt niet te weinig opnemen maar ook niet te veel. Geld overhouden is helemaal zonde 😉
Nadat ik dus mijn geld had ben ik met de Osaka loop en de Chuo-metro lijn richting het aquarium gegaan. Helaas stoppen daar in de buurt geen jr-treinen die je met de railpass kan bereiken, dus ben je aangewezen op de metro. Dit is overigens prima te doen, en alles staat netjes aangegeven. Voordeel van de metro lijnen hier vind ik dat de stations genummerd zijn, en dit is ook op de Japanse borden enzo terug te vinden met de prijs erop voor het kaartje dat je moet hebben. Handig!
Na uiteindelijk bij het aquarium aangekomen zijn gelijk een kaartje gekocht voor 2300 yen. Daarmee is het gelijk de duurste attractie die ik bezocht heb, en al met al ben ik maar net 2 uur binnen geweest. Ik vond het om eerlijk te zijn een beetje tegenvallen… Zoals jullie misschien nog weten zijn Marcha en ik in de zomer ook naar het aquarium in Valencia geweest, en dit leek er een beetje teveel op. Het was een beetje meer van hetzelfde. Wel hebben ze in het aquarium hier een heuse walvishaaien zwemmen, die is wel spectaculair groot…
Nadat ik uit het aquarium kwam ben ik nog wat wezen rondwandelen in het winkelcentrum buiten het aquarium, en heb ik in het zonnetje (die scheen best lekker! ) nog even een pannenkoek met slagroom, banaan en chocolade op als lunch. Tijdens het eten heb ik ook even uit gezocht hoe ik het snelste in Dotonbori kon komen met zo min mogelijk metro lijnen en zo veel mogelijk JR-treinen. Het duurde even maar uiteindelijk heb ik het met Google maps gevonden, Maps toont namelijk bij Japanse stations ook welke lijnen er langsrijden, dat is wel handig!
Na effectief nog geen 10 minuten in het ove gezeten te hebben en 2x overgestapt te zijn kwam ik in Dotonbori aan. Dotonbori is 1 van de 2 ‘stadscentra’ van Osaka en is vooral erg levendig met veel restaurants, cafés, winkels etc. Het was te merken dat het populair Is, het was namelijk gigantisch druk, ik denk dat het nog drukker was dan Shibuya in Tokyo. Op een gegeven moment liep ik in een overdekte winkelstraat van een paar kilometer lang, en de hele route was het stampendvol. Toen ik bij het einde was besloot ik maar gelijk door te gaan naar mijn volgende (en laatste) doel deze dag: Umeda sky observatory. Dit uitkijkpunt ligt bovenop 2 torens, en ligt gewoon in de openlucht in tegenstelling tot de meeste uitkijkpunten in wolkenkrabbers. Ook had ik gelezen dat ze fotografen het gewoon toestaan om een statief te gebruiken, dus je kan al een beetje voorspellen dat ik koste wat kost daar voor zonsondergang aanwezig wilde zijn.
Uiteindelijk was ik hier dus tegen een uur of 4, een kleine drie kwartier voor Sunset. Je moet eerst met een lift naar de 35e verdieping. Hier koop je voor 1000 yen een toegangskaartje, en vervolgens ga je met een futuristisch aangelegde roltrap naar het café op de 38e verdieping. Hier kan je met een gewone trap naar het dak en heb je rondom op 173 meter hoogte een schitterend uitzicht op 360 graden van de omgeving. Erg gaaf!
Ik besloot eerst het rondje een keer te lopen om de mooie plekjes te zoeken, en toen viel me al op dat er her en der al wat collegafotografen klaar stonden met statief en camera reeds opgesteld. ik besloot dit voorbeeld te volgen op een naar mijn idee mooi plekje en hier was het wachten op zonsondergang. Toen dit eindelijk zover was, heb ik een half uur á drie kwartier aan 1 stuk door platen lopen schieten. De skyline is vanaf deze hoogte namelijk best fotogeniek; zeker zodra de zon onder is…
Helaas werd het ook erg snel een stuk kouder op deze hoogte, dus toen ik het te donker vond worden ben ik weer naar binnen gegaan en weer naar beneden.
Toen ik beneden het gebouw uit liep barstte ik bijna in lachen uit, want ik was terechtgekomen op een oerduitse kerstmarkt met braadworst, zuurkool en gloeiwijn. En de Japanners vonden het volgens mij geweldig want er stonden flinke rijen bij de kraampjes.
Hier ben ik dus even doorheen gelopen, en vervolgens ben ik in 1 van de wolkenkrabbers bij het station een hapje gaan eten. Dit ‘laatste avondmaal in Japan’ smaakte weer uitstekende en daarna ging ik weer op het hotel aan.
Daar heb ik eigenlijk alleen nog mijn tas ingepakt en dit verslag bijgewerkt, waarna het wachten is op de volgende ochtend. Dan moet ik om 7u45 al de trein hebben richting het vliegveld vanwaar ik om 11u45 vertrek richting Helsinki.