Weekendje wandelen van Goebelsmuhle naar Clervaux

Nadat ik in juli 2017 al via de Escapardenne Lee trail van Ettelbrück naar Goebelsmühle ben gewandeld, vond ik het afgelopen weekend tijd geworden om het restant van deze route ook te gaan lopen: van Goebelsmuhle naar Kautenbach.

Omdat ik dit stuk in 1 dag wilde lopen, en ik niet slechts voor 1 dag naar Luxemburg wilde afreizen besloot ik er een weekendtocht van te maken en ook nog een stuk van het Escapardenne Eisleck trail achteraan te plakken. De Eisleck trail is de trail die begint daar waar de Lee trail eindigt: Kautenbach, en hij loopt voor nog eens ruim 100 kilometer door de Luxemburgse en ook Belgische Ardennen richting het Belgische dorpje La-roche-en-Ardenne. In totaal zijn ze samen goed voor ruim 150 kilometer aan wandelplezier.

De kogel was dus door de kerk: ik zou dit weekend van Goebelsmuhle naar Clervaux gaan lopen. Om te beginnen zette ik zaterdagochtend vroeg de auto neer bij de gratis parking bij het station van Clervaux, om vervolgens de trein naar Goebelsmuhle te nemen (kosten: 2 euro) vanaf waar de wandeling zou beginnen.

Goebelsmuhle –> Camping Kautenbach (22km)

Al vlak buiten het station van Goebelsmuhle had ik de route weer opgepikt, duidelijk gemarkeerd met het reeds bekende markeringsteken van de witte golf op de blauwe achtergrond. De komende 2 dagen zou dit teken een zeer duidelijke wegwijzer blijken te zijn, het gebruik van kaart of GPS was slechts 1 maal nodig, namelijk bij een splitsing waarde wegwijzer afgebroken was en het niet duidelijk was of ik linksaf of rechtdoor moest.

De route pakt vrij snel na het verlaten van het station al een onverhard paadje op en gaat steil omhoog. Dit steil omhoog gaan gaat ook door voor de volledige 2 dagen: in de ruim 40 kilometer die je loopt van Goebelsmuhle naar Clervaux maak je een flink aantal hoogtemeters, algauw richting de 2000. En dat zijn er best veel vind ik…

Het is gedurende deze dag eigenlijk een komen en gaan van een aantal van de mooiste elementen uit deze streek stille ravijnen met mooie kabbelende beekjes, hoge toppen van de Ardenner bergen, loofbossen (zonder loof) en duistere naaldwouden. Ook datgene waar de Lee trail zijn naam aan ontleent komt veelvuldig aan bod: smalle bergkammen! Deze bergkammen zijn uitgesleten in het gebergte door de vele riviertjes die de Ardennen doorkruisen, en daarbij laten ze dikwijls maar een smal stukje rots over. De Lee trail volgt een aantal van deze kammen, en ik moet zeggen dat het bijna alpien aandoet. Op één van deze Lee’s (Molberlee) was ik eigenlijk blij dat het niet te hard waaide, want ik liep niet helemaal 100% op mijn gemak op het smalle pad met zware rugzak en steile afgronden aan beide kanten.

Doordat het winter is, waren de loofbossen allemaal een beetje kaal, doordat alle bladeren van de bomen waren. Aan de ene kant jammer, maar ergens vind ik het ook wel iets hebben doordat het iets desolaats met zich meebrengt. Het meest kwam dit tot uiting bij het oversteken van de Hoflee, waar 2 jaar geleden een bosbrand heeft gewoed en waar je nu nog steeds de sporen van terugziet.

Het grote deel van deze dag liep ik over onverharde paden, het aantal stukken asfalt is letterlijk op één hand te tellen. Hierbij wint de trail het duidelijk van bijvoorbeeld de trektocht die ik in December in de Hoge Venen liep, waar ik toch een aanzienlijk groter deel over asfalt moest lopen. En de kleine stukjes asfalt die er waren, waren oftewel erg rustig, of louter en alleen functioneel zoals in Kautenbach vlakbij de camping.

Helaas heb ik van deze dag het laatste stuk niet helemaal volgens de officiële route kunnen lopen. Vanwege het vele stijgen en dalen lag mijn tempo aanzienlijk lager dan van te voren ingeschat, en daarom was ik redelijk genoodzaakt om te route tussen Kautenbach gare en Kautenbach Camping te schrappen en een rechtstreeksere route te kiezen: dat was letterlijk kiezen tussen 10 minuten voor zonsondergang op de camping aankomen of 3 kwartier in het donker door het bos lopen. Aangezien ik ondertussen ook al redelijk vermoeid begon te raken, en her en der wat last van mijn spieren begon te krijgen, hoefde ik niet lang te twijfelen over welke route het werd… en zo kwam ik dus vlak voor zonsondergang op de verlaten camping aan, waar ik snel de tent opgezet heb en eten gemaakt waarna ik vlug onder de wol ging omdat het al onder nul was. Gelukkig had ik mijn gloednieuwe donsslaapzak van Cumulus meegenomen om te testen, en die deed zijn werk meer dan behoorlijk…

 

 

Kautenbach –> Clervaux (21km)

Na een lange en goede nachtrust werd ik rond 5 uur bruut gewekt doordat ik vergeten was mijn wekker uit te zetten. Lekker handig! Gelukkig sliep ik daarna gelijk weer verder, tot het licht werd. Hierna was het snel opbreken en ontbijten en kon ik op pad.

De route loopt gewoon over de camping, dus ik hoefde totaal niet te zoeken.Aan het einde van de camping ging het pad steil omhoog het bos in, en de benen mochten gelijk weer aan het werk. Het is maar goed dat ik nu aanzienlijk meer ontbijt had meegenomen. Dat was tijdens vorige tochtjes toch duidelijk een beetje te weinig helaas.

Na een stijging van een kleine 200 meter hoogteverschil en een stukje vlak kwam de route bij een oude, maar nog best mooi uitziende burcht. Helaas was het erg somber weer waardoor het licht niet zo mooi was, waardoor ik niet helemaal tevreden was over de fotogeniekheid van het ding.

Ook vandaag was de route weer volop stijgen en dalen, en ook vandaag zat ik weer richting de 1000 meters stijgen. Ik had wel de indruk dat het makkelijker ging vandaag, maar dat kwam wellicht doordat de paden nu minder steil en ’trapperig’ waren. Dat vond ik totaal niet erg eigenlijk 😛

Ook vandaag ging de route weer over vele onverharde paden, maar nu waren het wel duidelijk meer brede modderige bospaden dan singletracks in vergelijking met gisteren. Dit maakte de dag toch wat lastig, omdat het vele heen en weer zwalken door de glibberige modder ook niet de makkelijkste activiteit is. Gelukkig waren de bossen wel weer erg mooi en afwisselend om doorheen te lopen, met ook nu weer prachtige beekdalen.

Een minder mooi stuk vond ik het stuk bij het dorpje Wilwerwiltz. Hier gaat de route, vergeleken met de rest van vandaag en gisteren, over erg veel asfalt. Bovendien gaat het (wel stille) weggetje na het verlaten van het dorp ook nog eens extreem steil omhoog. Dusdanig steil dat ik het stuk niet in één keer op kwam en meermals heb moeten stoppen om het leuk te houden. Gelukkig was er ‘boven’ wel een mooie rustbank met prachtig uitzicht over de omgeving:

Uiteindelijk kwam ik nu tegen half vier aan in Clervaux, waar het ook gelijk wat steviger begon te regenen. Waar ik even geen rekening mee had gehouden, was dat het treinstation nog ruim een kilometer voorbij het centrum van het stadje ligt. Hierdoor moet je het pad nog best wel ver blijven volgen, tot je via een bruggetje en tunneltje de rivier de Clerf en het spoor kan oversteken om bij het station te komen.

Al met al vond ik het een zeer geslaagd weekend, met ruim 40 prachtige kilometers over schitterende natuurpaden. Helaas resulteerde het vele geklim en gestijg wel in een stevige spierpijn in de benen bij thuiskomst, maar daardoor is het wel een goede training voor bijvoorbeeld een stevige tocht in het hooggebergte. Ik ben nu in ieder geval wel vastbesloten om de rest van het Eisleck trail ook te gaan lopen, van Clervaux naar het Belgische La-Roche-en-Ardenne…