Driedaagse trektocht met tent over het Krijtlandpad

Ik had een paar daagjes vrij genomen, en ik wilde er eigenlijk weer eens op uit met rugzak en tent. Vanwege de lockdowns in ons omringende landen vond ik het buitenland geen heel goed idee omdat het risico op ‘ongewenst’ nogal aanwezig is, dus zou ik gewoon in Nederland blijven. Ik twijfelde nog of dat ik gewoon dagtochten zou gaan maken, maar vanwege de verwachte weersvoorspellingen besloot ik toch een trektocht te gaan maken.

Het werd dus het Krijtlandpad, een Streekpad (streekpad 7) van de Stichting Wandelnet waar ik nog een gidsje van had liggen.

Omdat ik maar 3 dagen vrij had genomen zal ik niet de volledige route van het Krijtlandpad gaan lopen, omdat die richting de 100 kilometer gaat. Dat wordt iets te veel om over drie dagen uit te smeren, zeker omdat de dagen al best kort zijn. Gelukkig voorziet het Krijtlandpad hier ook in door een inkortingslus op te nemen van Gulpen naar Slenaken.

Vanwege de beschikbare campings die open zijn in deze periode van het jaar zou ik de route ook ’tegen de beschrijving in lopen’. Gelukkig is de gids in twee richtingen beschreven, dus dat maakte niet heel veel uit. In de praktijk betekende dit wel dat ik van achteren naar voren moest lezen, maar dat maakte niet heel veel uit. Onderweg is de route namelijk vrijwel perfect gemarkeerd, zelfs in de binnenstad van Maastricht. Ik heb dus bijna overal gelopen op markering, en moest af en toe terugvallen op de GPS-track op mijn Garmin eTrex 30x. Terugvallen op de gids was helaas niet heel nuttig, aangezien die gids helaas gedrukt was in 2011 en er eerder dit jaar een nieuwe druk is verschenen met ook her en der wat aanpassingen in de route. 

Dag 1 – Maastricht naar Berghof (22km)

Na afgelopen maandag uiteindelijk tegen half 12 de auto geparkeerd te hebben op de wandelparkeerplaats bij het Stadspark in Maastricht, was ik vrij snel op pad. Eerste taak was om de rivier de Maas over te gaan en richting het station te lopen, omdat de route daar officieel start en eindigt.

Eenmaal bij het station aangekomen en het spoor overgestoken te zijn via de loopbrug hoefde ik  niet lang te zoeken naar de eerste markeringen van het Streekpad in de bekende geel-rode rechthoekmarkering. Dit vond ik al een duidelijk verschil ten opzichte van de streekpaden Twentepad en Brabantse Wal: daar was het veel meer zoeken naar de markeringen bij de stations.

Het eerste stuk van het Streekpad ging via de bebouwde kom van Maastricht richting Amby, en na dat gepasseerd te zijn ging het via  landbouwgronden richting de eerste heuvel van de route. Die was nog niet heel hoog en steil, dus ik werd nog enigszins gespaard. Ik had namelijk ook al een beetje beurse spieren van het dragen van de rugzak. Het is namelijk al een poosje geleden dat ik dat gedaan heb… ik merkte dat het in het begin ook even zoeken was naar de juiste afstelling van de tas.

Het beklimmen van de heuvel ging via een mooi bos richting een voormalige mergelgroeve. Hier loop je langs de rand, en de uitzichten vond ik in combinatie met de herfstkleuren best spectaculair.

Na deze groeve daalt de route vrij snel richting het Geuldal, waarna je tot aan Valkenburg min of meer langs dit riviertje loopt. Bij Valkenburg ging het even door de stad, maar hier was vanwege de corona maatregelen niet heel veel te beleven omdat alles dicht zat. Wel viel me het grote aantal restaurants dat To-Go-mogelijkheden bood op. Op zich wel begrijpelijk, dan hebben ze nog enigszins inkomsten. Ik heb hier echter geen gebruik van gemaakt gezien mijn voorraden die ik mee droeg…

Valkenburg weer uit ging via een erg steil pad met glibberige treden die ook nog eens best hoog waren. Eenmaal boven had ik echter wel een prachtig uitzicht over de stad. Nu ging het een poosje door het Biebosch waarbij de route redelijk op dezelfde hoogte bleef. Na verlaten van het bos ging het tot aan de rand van het mooie Gerendal over golvend akkerland, best mooi hier boven.

Bij het Gerendal ging het vervolgens weer snel naar beneden, en hier bleek dat dit dal toch wel een hoogtepunt was. Erg mooi, en amper mensen. Wel heel veel schapen en koeien.

Ik bleef niet eindeloos door dit dal lopen, want met een scherpe bocht naar links ging het nu weer steil omhoog. Hier ging het wederom weer door een mooi bos tot ik weer in een landbouwgebied kwam.

Hier in de buurt zou ik de route moeten verlaten, omdat ik een camping had gevonden die volgens hun website het hele jaar open zou moeten zijn. Bij aankomst bleek dit helaas niet het geval, navraag bij boer die ik tegenkwam leerde dat de camping maar tot 1 november open was. Jammer, maar helaas.

Gelukkig mocht ik wel mijn tentje neerzetten op een stukje gras van de boer, en dat was eigenlijk ook prima. Ik mocht zelfs gebruik maken van water en toilet in de schuur. Heel erg vriendelijk!

Dag 2 – Berghof naar Hoogcruts (14km)

Na een redelijk goede nachtrust door de bijna complete stilte en duisternis had ik rond kwart voor 9 alles opgebroken en ingepakt en was klaar om te vertrekken.

De eerste paar kilometer liepen richting het dorpje Gulpen. Hierbij liep ik voornamelijk over een plateau met af erg mooie uitzichten. Dat er een mooi warm zonnetje en nog wat ochtendnevel hing maakte het alleen maar mooier.

Via een vlotte afdaling ging het Gulpen in, waar ik in het centrum van de hoofdroute van het Krijtlandpad af zou gaan en een Variantroute richting Slenaken op zou pakken. Deze variant is ook beschreven in de gids, en in het veld ook gemarkeerd met dezelfde rood/gele rechthoekjes als de hoofdroute. Grappig hier was dat terwijl ik even op mijn GPS de juiste track stond te zoeken ik al toegeroepen werd door een voorbijganger dat het Krijtlandpad rechtdoor is. Blijkbaar is de route hier dus ook echt wel bekend 🙂

Na het verlaten van Gulpen ging het eerst via een lange laan met grote bomen richting het Kasteel Neubourg. Dit was echter redelijk afgeschermd en ik had er geen heel mooi zicht op om mooie foto’s te maken. Na het kasteel ging het weer omhoog via mooie natuurlijke paden. Sommigen waren erg smal, ik denk zomaar dat je hier vroeger in het seizoen kans loopt om te blijven haken achter de vele bramenstruiken.

Via het ieniemienie-gehuchtje Pesaken ging het verder richting Slenaken, afwisselend door hellingbossen en over plateaus. Erg mooi en afwisselend wandelen.

In Slenaken kwam ik aan het einde van de variant en kon ik weer op de hoofdroute verder, richting Eijsden deze keer. Zover ging ik vandaag echter niet meer, aangezien ik binnen een paar kilometer bij een camping zou komen waar ik zou overnachten. Vanmorgen, terwijl ik in Gulpen was,  had ik reeds al naar ze gebeld om te vragen of ze echt open waren, en dat bleken ze inderdaad te zijn. 

Na eerst nog een lange pauze bovenop een heuvel gehouden te hebben was het niet ver meer en kwam ik op de camping Welkom in Hoogcruts aan. Hier was ik zowaar niet de enige gast, maar wel de enige met tent op het tentenveld je (hoe verrassend…).

Dat tentenveld heeft ook nog eens een prachtig uitzicht op een tegenoverliggende helling. Hier heb ik na de tent opgezet en gedoucht te hebben dus lekker in het zonnetje zitten genieten en uitrusten.

Dag 3 – Hoogcruts naar Maastricht (27km)

Gisteravond dreven er een paar regenbuien over de camping. Gelukkig zat ik lekker droog in de tent. De bui duurde ook niet heel lang, en de volgende ochtend werd ik met een heldere lucht weer wakker. Hier was ik best blij mee, want dit beloofde fotografisch gezien een mooie ochtend te worden.

Tijdens mijn ritueeltje van ontbijten en tent afbreken had ik ook nog de. Mooi uitzicht over het dal. Dit uitzicht was elke paar minuten anders door de mist die er hing en die continue veranderde door het opkomen van de zon.

Uiteindelijk ging ik wederom tegen negenen weer op pad, en nadat ik de route weer had opgepikt kreeg ik gelijk weer erg mooie landschappen voor de kiezen. Dit is nou fijn wandelen: mooi weer, mooi landschap. Qua landschap was deze etappe van vandaag overall gezien wat minder voorzien van bos dan de afgelopen twee dagen. Sterker nog, als ik bij elkaar 10 minuten door een bos heb gelopen dan is het veel. Op zich niet heel erg, voor de afwisseling is het wel leuk.

Tot aan Mariadorp ging het vooral over open plateaus, waarbij de uitzichten wel continue anders waren. Daarnaast kwam ik door een aantal kleine dorpjes zoals Noorbeek en Mheer. Vooral de laatste was door zijn steile klim via de weg ook duidelijk populair bij wielrenners en mountainbikers. Ik kwam hier sowieso best veel fietsers tegen. De doorgaande dorpsweg was zo snel dat ik bijna hetzelfde tempo liep als de wielrenners die omhoog fietsten…

Op een gegeven moment ging het ook langs een aantal fruitgaarden. Ik waande me bijna in de Betuwe, het is dat het daar zo vlak is als een pannenkoek… Ook leerde ik uit mijn gidsje dat de appelgaarden hier in het Limburgse vooral gebruikt worden voor het maken van appelstroop en cider.

Uiteindelijk kwam ik via Mariadorp uit bij Eijsden, dat aan de Maas ligt. Hier heb ik even een plaatje geschoten van het kasteel en ben snel weer doorgelopen. Aangezien de rest van de route vlak langs de Maas zou lopen had ik hier geen hoge verwachtingen van, en het bleek helaas inderdaad weinig bijzonders te zijn. Dit stuk is helaas het minste stuk van het Krijtlandpad, en valt volledig uit de toon vergeleken met de rest van de route qua natuurschoon en afwisseling. Maar goed, ik ben waarschijnlijk een beetje verpest wat betreft rivieren, er liggen er hier 2 vlakbij huis dus ik was niet heel erg onder de indruk 😉

Uiteindelijk kwam ik even over drieën weer aan bij de auto, en nu kan ik terugkijken op een mooie driedaagse over het Krijtlandpad… na aftikken van 24 euro parkeergeld reed ik weer op huis aan, waar ik een kleine twee uur later al reeds flinke spierpijn had van het lange stilzitten 🙂

Tot slot

In drie dagen tijd heb ik een heel mooi stukje Nederland belopen, met in totaal 63,8 kilometer in de benen. Tijdens deze drie dagen werd ik vergezeld door prachtig weer met volop zonneschijn en alleen op de tweede avond een paar buien. Op bepaalde moment was het tijdens het wandelen zelfs aan de warme kant, vooral op de moment dat ik aan het klimmen was en beschut werd door het bos. Gelukkig was het allemaal nog wel uit te houden, alleen moest ik wel rekening houden met mijn voorraad water. Deze ging vooral op de eerste en tweede dag erg hard…

Ik heb in deze drie dagen dus niet het volledige Krijtlandpad kunnen wandelen, dat vind ik gewoonweg te veel kilometers om binnen drie dagen te proppen. Inkorten deed ik door de variantroute tussen Gulpen en Slenaken te pakken. Naast deze variant lopen er ook nog een aantal andere lange afstandswandelroutes zoals het Pelgrimspad en het Pieterpad door de regio. Via 1 van deze routes kan je natuurlijk ook een inkorting maken.

Aangezien het Krijtlandpad, maar ook de door mij gelopen route, een circulaire route is; is het mogelijk om te starten in elk plaatsje dat aan de route ligt waar je maar wilt. Zo zijn er bijvoorbeeld treinstations in Maastricht en en Valkenburg, maar er is ook een wijdvertakt busnetwerk in de regio beschikbaar.