Mijn vorige bericht eindigde ik bij de Bodensee, dat op de grens van Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland ligt. Aangezien ik noordwaarts ging, ging ik over de noordelijke Duitse oever een stukje linksaf, om uiteindelijk ‘rechtsaf’ te slaan richting Donau.
De Donau is de langste rivier van Europa, maar ontspringt in Donaueschingen in het Zwarte woud, waardoor ik niet zo heel lang in het Donaudal bleef fietsen. Na het oversteken van enkele heuveltjes kwam ik in het dal van de Donau, en vanaf daar was het niet bijster ver meer naar de bron van de Donau. In Donaueschingen aangekomen fietste ik snel door, door het dal van de Brigach richting het Kinzigtal.
Helaas was dit stuk van de toch niet heel spannend, aangezien ik bijna continue op een fietspad naast of zeer nabij een drukke weg fietste. Of was ik wellicht mijn inspiratie kwijt? Kan ook. Feit is iig dat ik het langzaamaan een beetje zat werd, en dat dat mede ook reden was om via deze route zo snel mogelijk richting Kehl en Straatsburg te fietsen, om daar via de Rijn volgens het motto ‘grote stappen snel thuis’ huiswaarts te gaan.
Na bij Kehl de Rijn overgestoken te zijn ging het via de rand van Straatsburg noordwaarts, waarbij ik door een lange keten van kleine dorpjes kwam; waarbij elk tweede dorpje wel een flinke supermarkt leek te hebben. Dat is wel eens anders geweest in Frankrijk!
Het fietsen langs de Rijn ging erg makkelijk, aangezien het zo goed als vlak is. Bovendien had ik de wind in de rug, waardoor ik weinig moeite hoefde te doen; en hierdoor maakte ik voor het eerst sinds weken weer een 100km-plus-rit en dat notabene op een warme dag met temperaturen van boven de 35 graden.
Mijn plan was om helemaal door te fietsen tot Speier, maar omdat ik aan het begin van de avond zeer dreigende regenwolken aan zag komen zocht ik een camping eerder op. Helaas was dit een flinke trashcamping, maar er was niemand bij de receptie. Er was wel een klein (smerig!) grasveldje waar nog wat andere kampeerders stonden waar ik ook de tent heb neergezet. De volgende ochtend was de receptie nog steeds dicht, dus daarmee was dit de derde camping deze reis die mij geen geld heeft gekost.
Uiteindelijk bleef ik tot iets onder Bonn langs de Rijn fietsen en het ging eigenlijk de hele tijd vlot. De camping in Koblenz was trouwens erg gedenkwaardig, want er werd gewaarschuwd voor fietsendieven. Aanbevolen werd om de fiets in de zeecontainer te zetten, en je indien mogelijk je zadel en voorwiel eraf te halen. Nee bedankt, dat maakt het alleen maar makkelijker voor de dieven om de fietsen zo snel mogelijk te jatten… ik zette de fiets gewoon met wat boobytraps bij de tent, en de volgende ochtend stond hij er nog.
Dat Koblenz pal naast 2 erg populaire fietsroutes ligt (die langs de Rijn en die langs de Moezel) was ook te merken, op de camping stond het grootste aantal fietsers dat ik tegen ben gekomen sinds het Italiaanse Siena. Erg leuk, zeker de kennismaking met de Tsjechische fietsers Ivan en Natasja die een rondje door Frankrijk en Duitsland aan het fietsen zijn.
Na Koblenz bleef ik niet heel lang meer langs de Rijn fietsen, omdat ik stuk ten noorden van Koblenz vorig jaar ook al gefietst heb, ik geloofde het wel. Daarom besloot ik op een gegeven moment rechtsaf te slaan richting Roermond. Dit zou grotendeels door het dal van de Roer zijn, maar voor het zover was moest ik eerst nog een paar heuvels van de Eifel over. Dit ging verrassend makkelijk, blijkbaar was ik mijn klimbenen nog niet kwijt.
Een paar kilometer buiten Roermond reed ik ongemerkt mijn laatste grensovergang van deze lange epische fietstocht over, en was ik weer in Nederland. In Boukoul, een ‘buitenwijk’ van Roermond, stond ik op een natuurkampeerterrein; en vanaf daar besloot ik de volgende dag in 1 ruk naar huis terug te fietsen. Dit was ruim 150 kilometer, en dat is voor zo’n laatste stuk eigenlijk een rotafstand. Als ik het in tweeën zou delen zou ik uitkomen op +-100 kilometer fietsen op de eerste dag, waarna er op de tweede dag nog ruim 50 over zouden blijven. Mijzelf kennende zou ik die 50 kilometer dan eigenlijk te dichtbij huis vinden; dus vandaar dat ik er eigenlijk voor koos om in 1 keer door te fietsen. En zo kwam er na 102 dagen een eind aan mijn fietsavontuur door Europa 🙂