Chartreuse in het ochtendlicht
Nadat ik even ten Noorden van Valence de rivier de Rhone had verlaten ging het voorlopig langs een zijrivier van de Rhone: de Isere.
Het eerste stuk langs de Isere was nog redelijk vlak, maar het duurde niet lang of ik kreeg de eerste steile rotswanden van het Vercors-massief te zien. Hoge steile wanden, die bijna loodrecht omhoog gaan.
De rivier de Isere volgde ik zo’n beetje tot aan Albertville. Onderweg kwam ik ook nog door Grenoble, wat niet echt de moeite waard was. Meest opvallende was een een tenten/krottendorp vlak bij de rivier met zwervers/vluchtelingen.
Grenoble? Of Albertville?
Onderweg werd ik ook continue vergezeld door steeds hogere bergen van de zogenaamde ‘vooralpen’: Vercors, Chartreuse, Bauges etc. Ik was de namen op een gegeven moment een beetje kwijt, en vond dat het gewoon de ‘Alpen’ zijn.
Na Albertville ging het richting Chamonix, ook wel bekend om de Mont Blanc. Hier in de omgeving moest ik helaas min of meer gedwongen een rustdag houden vanwege de aanhoudende regen. Op zich niet erg, het was weer eens tijd, en dan kon ik ook goed fit beginnen aan de oversteek naar Zwitserland. Dat zou namelijk via een tweetal colletjes moeten, waarbij ik flink wat mocht gaan klimmen.
In Frankrijk hebben ze trouwens langs de wegen naar bekende fiets-cols bordjes neergezet met informatie over de nog af te leggen afstand naar de top en het stijgingspercentage. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit schijtirritant vond, want door het trage tempo (+- 5 á 10 km /u) dat ik hanteerde om boven te komen leek het een eeuwigheid voor ik boven was… Van mij hoeven die bordjes dus niet, en ik zette ook bewust het scherm van mijn Garmin op een scherm zonder afstands-gegevens…
De klimmen ricting Zwitserland gingen probleemloos, en het landschap was werkelijk schitterend. Ik bleef foto’s maken. Er lopen hier ook veel lange afstands hiking routes, en dat was te merken aan de vele rugzakwandelaars die ik tegenkwam. Hier komt duidelijk een ander publiek vakantie vieren dan aan de Cote Dazur waar ik een paar weken terug was!
-
- On the road
-
- On the road
-
- On the road
-
- On the road
-
- On the road
-
- On the road
Na aankomst in Zwitserland, in Martigny, pikte ik de Rhone weer op. Deze bleef ik volgen tot aan de bron bij de Furkapas, waarbij ik tot ruim 2400 meter boven Alblasserdams niveau moest klimmen. Dit was wederom schitterend, met hoe hoger ik kwam hoe mooiere uitzichten. Ook was er steeds meer sneeuw te zien, al begreep ik wel dat het eigenlijk al veel minder sneeuw was dan ‘normaal’.
Sneeuw
Na het beklimmen van de Furkapas ging het afdalen richting Andermatt, waar ik bleef overnachten om de volgende dag de Oberalppas te beklimmen. Op de camping hadden ze een heel groot tentenveld dat best vol stond met wandelaars en fietsers, erg leuk! ENige nadeel was dat het toiletgebouw erg ver was, blijkbaar dachten ze ‘die wandelaars vinden lopen niet erg, en de fietsers pakken wel de fiets… tsja…’
Met de beklimming van de Oberalppas begon ik ook gelijk aan de volgende rivier: de RIjn. ‘Boven’ ligt de bron van de RIjn, waarbij deze vervolgens zoals bekend richting NEderland stroomt. De klim naar boven was helaas minder mooi die van de Furka, mede omdat er veel meer ‘infrastructuur’ te vinden was zoals spoorlijnen, lawineschermen, kabelbanen etc…
De afdaling langs de Rijn ging onder andere via de prachtige Rijn-schlucht, en ik fietste langs de Rijn tot aan de Boden-see. Hierbij ben ik ook nog een stukje door Liechtenstein gefietst, land nummer 11 van deze trip. Bij de Bodensee reed ik een paar kilometer dezelfde route als op de heenweg vanwege een slecht aangegeven omleiden (zelfde probleem als vorige keer!), maar uiteindelijk ging ik via de Noordkant verder…
De brug om in Liechtenstein te komen
Ik denk dat ik dit stuk van de route wederom als een highlight van de reis mag beschouwen. Niet alleen letterlijk een hoogtepunt vanwege de hoge passen die ik overging, maar ook omdat het landschapelijk geweldig afwisselend is. Verder was het vooral in Zwitserland op vrijwel elke camping erg gezellig met wandelaars en fietsers, waarbij ik zelfs 3 dagen op rij bij dezelfde Duitsers op de camping stond zonder dat er iets afgesproken was.
Nog wat col-bordjes:
