De Allgäu is een streek in Zuid-Duitsland, globaal ongeveer gelegen tussen het Bodenmeer, Ulm, Garmisch-Partenkirchen en het Bregenzerwald in Oostenrijk. De streek is eveneens naamgever van de Allgäuer Alpen, een aangrenzend bergmassief in de Noordelijke kalkalpen.
In 2023 doorkruiste ik de streek van West naar Oost tijdens mijn lange Europese fietstour, en toen kwam de omgeving al op mijn ‘lijstje’ met streken om nog eens te bezoeken.
Eerder dit jaar trok ik weer naar de Allgäu, nu met de racefiets in de auto, om de streek en het gebergte wat beter te verkennen. In krap een week tijd maakte ik een drietal fietstochten, en een tweetal hikes.
Tocht 1: Rondje Nagelfluhkette en Riedbergpas (92km)
Rond een uur of 10 vertrok ik vanuit mijn standplaats Knottenried, een klein dorpje in de Allgäuop bijna 1000 meter hoogte. Omdat ik vrij hoog zit mag ik eerst 300 meter dalen; tot ik bij de Alpsee ben. Hier aangekomen sla ik rechtsaf, en fiets ik een flink stuk parallel aan het grootste natuurlijke bergmeer van de Allgäu.
Even voorbij het dorpje Oberstaufen kwam ik op nieuw terrein, en ook gelijk in een ander land: ik passeerde namelijk de grens met Oostenrijk. Hier reed ik over redelijk rustige wegen tot het dorp Hitisau, continue rustig langzaam klimmend met af en toe een korte daling en ondertussen ook verblijdt met een aantal prachtige uitzichten in een mooi dal.
Voorbij het dorp moest ik serieus aan de bak, want de daadwerkelijke klim naar de Riedbergpas was begonnen. Dit stuk was vrij pittig; omdat er stukken van 10, 11 , 12% stijgingspercentages in zaten. Gelukkig ging het alsnog prima, en uiteindelijk kwam ik boven op de pashoogte aan. Uiteraard hier ook weer vooral ski-gebieden en parkeerplaatsen, dus ik fietste snel weer door.
De afdaling Duitsland in vond ik wat minder leuk: hij was erg steil, en erg bochtig. Ik durfde de fiets niet echt te laten lopen zeg maar; bang om te gaan vliegen. Ik was wel blij dat ik de klim vanuit Oostenrijk deed, die was voor het gevoel wat ‘makkelijker’ dan wat de Duitse aanloop eruitzag.
Na de daling ging het via prachtige kleine binnendoorwegjes weer richting Immestadt in Allgau; waar ik bij een ijsboer even een ijsje heb gegeten. Vanaf hier was het niet ver meer naar het hotel; al moest ik wel weer die ruim 300 hoogtemeters overbruggen om in het hotel te komen. Tsja dat krijg je ervan als je uitvalsbasis zo hoog ligt.
Al met al een prachtige fietsdag gehad, met ook nog mooi weer. Alleen in de afdaling van de Riedbergpas een paar druppels; maar daar fietste ik vrij snel onder vandaan.
Max elevation: 1410 m
Total climbing: 1525 m
Tocht 2: Rondje Oberjochpas, Tannheimertal en Ostallgau (104km)
Op de tweede fietsdag in de Oberallgau staat een rondrit naar onder andere de Oberjoch-pas op het programma. Ik vertrek weer vanuit mijn uitvalsbasis in Knottenried, en na het passeren van Immenstadt ging het vrij rap oostwaarts richting de plaats Bad Hindelang. Hier begint namelijk de klim naar de op 1 na hoogste pas van Duitsland. Helaas gaat het nu wel over een iets drukker bereden weg dan de weg gisteren naar de Riedbergpas, zeker het eerste stuk was dit te merken omdat het nog lang en recht is, en niet al te steil. De auto’s rijden hier nog vrij hard. Dit was na na de eerste haarspeldbocht echter over, want vanaf daar ging het via naar verluidt 106 bochten vanzelf langzamer. Vanaf hier was het motorisch verkeer gelijk een stuk minder irritant.
Vlak naast de weg zag ik ook nog de oude pasweg liggen, die honderden jaren oud schijnt te zijn en een oude transportroute was. Zo te zien ging deze ook een stuk steiler omhoog, het zag er nogal indrukwekkend uit. Daarnaast kreeg ik de indruk dat het niet helemaal verhard was, dat verklaarde in ieder geval de mountainbikers die vol moeite daar omhoog fietsten.
Even voor het dorpje Oberjoch kwam ik nog langs een mooi uitkijkpunt, waar je een mooi uitzicht hebt op de Alpen waar ik gisteren doorheen fietste, de Nagelfluhkette.
Ik ging verder en fietste het dorpje Oberjoch snel voorbij: gewoon een doodordinair skidorp. Hierna was het nog een kleine kilometer voor ik op de daadwerkelijke pashoogte was. Hier stond geen pas-bord, maar de uitzichten waren al wel grandioos. Inmiddels was het ook nog maar weinig meters naar de grens met Oostenrijk, en in de korte afdaling was het nu eigenlijk vooral genieten.
Ik bleef een poosje door een schitterend Oostenrijks hoogdal fietsen: het Tannheimertal. Hier fietste ik over hele fijne prettige fietspaden langs een riviertje en mooie grasvelden, met links en rechts van me indrukwekkende hoge Alpen-bergen.
Nadat ik via bijna continue fietspaden weer bij de grens met Duitsland was aangekomen, ging het daar verder dalend weer noordwestwaarts. Eerst fietste ik nog een tijdje tussen het hooggebergte, maar na Pfronst kwam ik vrij spontaan in het heuvellandschap van de Allgau terecht.
Hier ging het langzaamaan weer westwaarts richting Knottenried, via een hele rits mooie landweggetjes, met bijna continue links prachtig uitzicht op de Alpen. Rechts passeerde ik op afstand ook een tweetal mooie meren.
Het zwaarste van de dag had ik tot het laatst bewaard, en dat was de klim naar Knottenried. Ik kwam nu vanaf een andere kant, en ik moest hier de eerate +- 2 km van de klim doen met percentages ruim boven de 10 procent. Omdat ik er ondertussen een beetje doorheen zat, en omdat ik duidelijk uit de wind fietste, ging het niet heel snel.
Uiteindelijk kwam ik met 2 zo goed als lege bidons terug in Knottenried, en kan wederom terugkijken op een erg gave fietsdag.
Max elevation: 1176 m
Total climbing: 1519 m
Tocht 3: Naar het zuidelijkste punt van Duitsland (101km)
De laatste tocht van mijn fietsvakantie in de Allgau gaat naar het meest zuidelijke deel van Duitsland, namelijk de Untere Biberalp, ten zuiden van Oberstdorf. Dit is het meest zuidelijke punt bij de buren dat je fatsoenlijk met een racefiets kan bereiken.
Eerst ging het via voornamelijk binnendoor weggetjes richting Oberstdorf. Dit stukje fietsen ging om eerlijk te zijn niet heel erg lekker, ik kwam er niet lekker in en ik had duidelijk last van rubberen benen. Ik zat er zelfs sterk over te denken om in oberstdorf om te draaien…
Na in Oberstdorf bij een bakkerij een kop koffie en een Himbeerenschnitte te hebben genomen, voelde het toch al een stuk beter en besloot toch gewoon door te fietsen, even kijken hoe het ging.
In eerste instantie fietste ik door het Stillachtal, over een niet al te drukke weg door een zich snel sluitende vallei met hoge rotswanden links en rechts. Ik zag hier nog niet heel veel van, omdat er best veel bomen stonden.
Na het passeren van een tweetal grote wandelparkeerplaatsen was het echt over met het autoverkeer; dat mag hier ook niet komen, op bestemmingsverkeer na. In feite fietste ik nu dus op een prachtige fietspad, en het werd alleen maar mooier. Begeleid door een riviertje, bossen, weiden en steeds steiler wordende bergen aan alle kanten, zat ik letterlijk met een big smile op de fiets; die alleen maar een klein beetje minder werd bij een wel erg steil klimmetje met percentages tot 20% die ik voorbij zag komen. Dit duurde echter ook niet heel erg lang, en daarna kwamen er weer wat leukere percentages. De weg die ik fietste bleef namelijk wel zo goed als continue stijgen, tot uiteindelijk iets boven de 1300 meter. Dan ben je ook op het punt aangekomen dat de geasfalteerde weg ophoudt en overgaat in wandelpaden, waar je ook niet meer met de fiets verder mag. Het leuke is dat je hier op dit punt bijna in het meest zuidelijke punt van duitsland bent. Om daar te komen moet je echter wel je wandelschoenen aantrekken, want dat ligt nog een stukje verder. Volgens de wandelpalen ligt dit punt bij grenspaal 179… dat je het even weet… 😉
Na wat foto’s gemaakt te hebben ging ik via de zelfde weg weer terug richting Oberstdorf, en dat ging nu een stuk sneller. Na Oberstdorf ging het nu praktisch via dezelfde route terug richting Knottenried als afgelopen zaterdag; toen ik hier ook al reed na de afdaling van de Riedbergpas. Niet bijster spectaculair meer, maar bij mij was inmiddels het beste er ook alweer vanaf.
Uiteindelijk tegen 17uur kwam ik weer terug in Knottenried; en kan wederom terugkijken op een mooie dag hier in de Allgau.
Max elevation: 1317 m
Total climbing: 1449 m
Tot slot over fietsen in de Allgau
Na een paar dagen in de Allgau gefietst te hebben, ben ik zeer positief verrast. Ten eerste omdat ik een paar dagen door prachtige heuvel- en berglandschappen heb gefietst, maar dat ook nog eens over relatief veel rustige EN goede asfaltwegjes. De keren dat ik echt over een drukke weg moest en deze deelde met snel rijdend verkeer waren eigenlijk niet noemenswaardig, en alleen maar beperkt tot korte stukjes. En ook op die stukjes vond ik het verkeer aanzienlijk rustiger dan wat ik bijvoorbeeld vorig jaar in het Zwarte Woud ervaarde.
Tel daarbij op dat het de hele week ook nog eens goed weer was, en ik durf wel te stellen dat ik een top-fiets-week had 🙂
De gefietste routes zijn een combinatie van zelf gemaakt via Komoot, en ‘gejat’ van de website van de touristische dienst van de Oberallgau. Je kan in ieder geval alle kanten op met de racefiets, zowel korte rondjes als ultralange tochten. Ook met de MTB of gravelbike kan je trouwens helemaal los, want naast goede asfaltwegjes zijn er ook heel veel gravelpaden waar je offroad tekeer kan 😉