Enkele etappes over de Rheinsteig

Zoals jullie je misschien nog wel herinneren heb ik vorig jaar een stuk van de langeafstandswandeling de Rheinsteig gelopen, namelijk het stuk van Bonn naar Linz am Rhein.

Aangezien ik vond dat het daar niet bij kon blijven besloot ik dit weekend de route weer op te pakken vanaf Linz am Rhein. In totaal zou ik 3 etappen extra lopen, terwijl ik kampeerde in het mooie dal van de rivier de Wied. Dit is een zijrivier van de Rijn. Ik zou dan steeds met de auto naar het beginpunt van de etappe rijden, daar parkeren en starten met wandelen. Aan het einde van de etappe zou ik dan met het openbaar vervoer weer terug gaan.

Na een rit van meer dan 4 uur door files en pauzes kwam ik eindelijk in Linz aan, waar ik vandaag het relatief korte stuk naar Bad Hönningen zou lopen.

Linz (am Rhein) -> Bad Hönningen

Na geparkeerd te hebben bij het station ging het in erg mistig weer al snel bergopwaarts. Eerst nog door het stadje, maar vervolgens door het bos.

Na op een bergtopje te zijn aangekomen en een sportveld gerond te hebben ging het door een mooi naaldbos verder. Dit was gelijk het mooiste stuk van de etappe helaas, want de rest tot aan Bad Hönningen ging door lelijk rommelig loofbos en bebouwde kom en af en toe afgewisseld met enkele weilanden. Het meeste opvallende was nog de grote hoeveelheid afgevallen appels en pruimen op het pad. Om eerlijk te zijn één van de mindere etappes die ik gelopen heb op de Rheinsteig, maar wellicht speelde het grijze, grauwe, mistige en miezerige weer ook mee waardoor de uitzichten nihil waren. Wel was het in de bossen lekker rustig… Ook kwam je onderweg nog een kasteel tegen, dat er ongetwijfeld een stuk fotogenieker bij ligt als het zonnetje er op zou schijnen in het gouden uur…

Na aankomst in Bad Hönningen hoefde ik niet zo heel lang meer te wachten op de trein terug naar Linz, en dat ritje duurde ook slechts een paar minuten. Kosten: 3 euro.

Leutesdorf -> Bad Hönningen

Na een koude nacht (3 graden) werd ik goed uitgerust wakker op de camping in het Wiedtal. Gelukkig biedt mijn slaapzak genoeg warmte om ongestoord te kunnen slapen 😉

De tweede etappe die ik dit lange weekend wil lopen is van Leutesdorf naar Bad Hönningen, beiden langs de Rijn gelegen. Omdat ik de auto in Leutesdorf had geparkeerd liep ik de etappe nu naar het noorden, en zou daar weer met de trein zuidwaarts keren.

Na Leutesdorf uitgeraakt te zijn ging het uiteraard ook nu weer steil omhoog. Gelukkig was de route een stuk interessanter dan gisteren. Zo kwam ik onder andere langs erg mooie wijnvelden, door prachtig naaldbos, langs steil ingesleten beekdalen en over een mooie ‘hoogvlakte’. De wijnvelden deden me een beetje denken aan die in de Franse Elzas waar ik eerder dit jaar was. Hier langs de Rijn groeit vooral de druivensoort Riesling, wat een erg goede druivensoort schijnt te zijn. Ik geloof het gelijk, ik ben geen kenner 😉

Genoeg afwisseling dus vandaag, al zal het mooie weer ook wel een rol hebben gespeeld. Het begon al met de frisse, maar verder wel zonnige en beetje nevelige ochtend. Dat vind ik erg fijne omstandigheden om rond te wandelen.

Het minste stukje was nu het laatste stuk, wederom bij Bad Hönningen. De route gaat zelfs over een industrieterrein, maar gelukkig was dat de laatste kilometer voor het station. Ik ben er nu wel over uit dat ik de omgeving van Bad Hönningen eigenlijk boeiend vind.  Na op het station ruim een uur te hebben moeten wachten op de trein, was ik na wederom een paar minuutjes met de trein en een ritje met de auto weer op de camping, waar ik nog even gerelaxed heb voor het donker (en koud) werd.

Leutesdorf -> Rengsdorf

Mijn tweede nacht op de camping was zelfs nog kouder dan de eerste, ‘s-morgens zat er zelfs ijs op de tent. Gelukkig ben ik niet wakker geworden van de kou, wel van spierpijn in de benen helaas. Blijkbaar ben ik als kantoorslaaf een watje geworden.

De etappe vandaag gaat van Leutesdorf naar Rengsdorf. Omdat er vanuit Rengsdorf maar beperkt bussen gaan om terug te komen bij het vertrekpunt, besloot ik vroeg te vertrekken en zodoende was ik voor 9 uur al weer op de trail.

De dag begon met een lekker zonnetje en nog wat mist over de Rijn, wat een erg sfeervol beeld gaf; en door de frisse lucht was ik snel wakker. Ook nu weer een uitstekend begin van de dag!

De route van vandaag had een totaal ander karakter dan gisteren en vrijdag. Het grootste deel van de route ging over hoogvlakten en landbouwgebieden. Erg aangenaam lopen, en ook af en toe een uitzicht. Dit uitzicht vond ik persoonlijk wat minder spectaculair want je kijk zo op de grote stad Neuwied, die niet de schoonheidsprijs verdient met zijn elektriciteitscentrales en fabrieken

De tocht vandaag ging eigenlijk redelijk soepel, ook al had ik ruim 800 meter geklommen in de bijna 20 kilometer lange etappe. Ik was zodoende dus eigenlijk al best vroeg in Rengsdorf, waar ik helaas toch nog anderhalf uur op de bus moest wachten. Daarom ging ik maar op het enige terras van het dorp in het zonnetje zitten en genieten van een lekkere eiskaffee. Die smaakte prima!

Uiteindelijk was ik tegen half 5 terug op de camping, waar ik de rest van de middag/avond rustig aangedaan heb en nog even van het zonnetje heb genoten. Het was eigenlijk weer een prima wandeldag geweest vandaag.

Premium-Rundweg Traumpfad Waldschluchtenweg

Omdat de volgende etappes van de Rheinsteig mij iets te ingewikkeld werden qua bereikbaarheid met het openbaar vervoer, en ik er inmiddels alweer klaar mee was vanwege het gebrek aan afwisseling gedurende de wandelingen, besloot ik vandaag op huis aan te gaan. Maar niet na toch nog een kort rondje gelopen te hebben. Ik had via de site van de Rheinsteig gezien dat er ook een aantal rondwandeltochten te maken zijn in de omgeving van de Rheinsteig. Eentje was ook in ‘mijn’ omgeving, dus besloot ik die te gaan lopen voor ik naar huis ging.

Na ’s morgens ontbeten te hebben bij de bakker en de tent opgeruimd te hebben, ging ik richting de wandelparkeerplaats nabij het stadje Vallendar. Hier zou ik het Traumpfad Waldschluchtenweg gaan lopen. De naam van deze rondwandeling is gekozen vanwege de twee beekjes die je tijdens de wandeling volgt, en uitgerekend de stukken langs deze beekjes zijn het mooist door de wilde bossen, rotsen en slingerachtige avontuurlijke paden. De rest van de route ging vooral over brede bospaden, en was daardoor wat minder spectaculair. Echter, ik vond het toch een erg fijn rondje om even gelopen te hebben omdat ik de rest van de dag toch nog in de auto zou zitten.

Na de laatste 100 meter nog gesprint te hebben vanwege een plotselinge stortbui ging ik uiteindelijk op huis aan, na een niet al te spectaculair wandelweekend, maar toch nog met genoeg wandelkilometers in de benen.