Na de afgebroken fietstocht bijna 3 weken terug wilde ik toch nog een poging wagen om een fietstocht te gaan maken. Omdat ik al een plan had liggen voor een route van 5 weken, besloot ik deze als uitgangspunt te nemen.
Omdat ik nu nog maar 14 dagen tot mijn beschikking heb is mijn plan om eerst richting Luxemburg te gaan fietsen, en daar te kijken wat ik verder doe.
Ik volg een route van de uitgever Benjaminse richting Bazel, het eerste deel van een lange route richting het Italiaanse Venetië.
Dag 1: Thuis –> Baarle-Nassau (92km)
De route die ik wil gaan fietsen is beschreven in een gids en start officieel in Antwerpen of Tilburg. Dat wordt voor mij dus Tilburg als start. Ik had zelf een route daarnaartoe gemaakt met brouter.de, en die voerde me via de Biesbosch richting Tilburg.
In Tilburg had ik in de buurt van het station de route naar Luxemburg vrij snel gevonden. De stad uit ging via een mooi fietspad over een voormalige spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout: het Bels lijntje.
Na onderweg nog even gestopt te zijn bij een zogenaamd Schijnvliegveld uit de tweede wereldoorlog kwam ik al vrij snel via Alphen in Baarle-Nassau aan, het plaatsje met tienduizend grenzen. Hier was het even zoeken naar de camping Wielewaal, waar ik een mooi plaatsje had veroverd.
Na nog even naar de Appie te zijn gefietst heb ik gelijk mijn avondmaal gemaakt, en kwam ik er gelijk achter dat er nog een groep fietsers aanwezig was die langs de voormalige dodendraad aan het fietsen waren.
Dag 2: Baarle-Nassau –> Molenstede-Diest (87km)
Vanmorgen werd ik wakker met mist en dus ook een natte tent. Van de beloofde ochtendzon heb ik niks gezien :p
Even over negenen zat ik alweer op de fiets, en het ging erg vlot over het Bels lijntje richting Turnhout. Dit was letterlijk een lange rechte weg door een groene tunnel van bomen, bomen en nog eens bomen.
Na aankomst in Turnhout was ik benieuwd langs wat voor moois de route me zou leiden, maar dat viel helaas vies tegen. Het stuk door de stad vond ik helemaal niet zo interessant, en ik was ook blij dat ik erdoorheen was.
Eenmaal Turnhout uit werd het landschap gelukkig wat gevarieerder. Ik fietste nu door een typisch Kempens agrarische omgeving, en dat was best fijn fietsen wat afwisseling betreft. Dit ging zo door tot Herenthals, waar ik weer doorheen ging. Helaas nu ook flinke kasseienstroken, je kan je voorstellen dat dat gewoon KUT fietste 😉
Na Herenthals ging het weer via een kaarsrecht fietspad langs een voormalig spoor richting Aarschot. Helaas was dit fietspad niet heel erg denderend qua kwaliteit, het voldeed perfect aan het algemene beeld dat er in Nederland heerst over Belgische wegen. Daarnaast werd het ook wat saai vanwege de groene tunnel, je zag alleen maar bomen en struiken.
In Aarschot aangekomen ging het via mooie fietspaden snel de stad door en hierna ging het via het riviertje de Demer de stad uit. Hier fietste ik een poosje over een jaagpad naast, waarna het opeens rechtsaf omhoog ging. Dit was geen heel hoog klimmetje, maar ik zag ‘m helaas niet aankomen dus het tikte wel aan :p
Het fietsen ging nu afwisselend op en neer via Zichem richting een spoorlijn tussen Aarschot en Diest. Aangezien ik het onderhand een beetje zat was besloot ik de camping op te zoeken en die had ik dan ook vrij snel gevonden. Na aankomst op camping Het Swinnenbos bleek dat er hier best vaak fietskampeerders langskomen, en toen ik de tent plekken naast de vijver zag snapte ik dat wel…
Na opzetten van de tent en nog boodschappen gedaan te hebben bij de Proxy Delhaize was het verder vooral een kwestie van uitzoeken waar ik morgen ga kamperen, aangezien de komende 100 kilometer de campings zeer schaars zijn…
Dag 3: Molenstede –> Melines (131km)
Vandaag een hele lange dag, ik denk dat hij in de top 3 van lange fietsdagen tijdens een fietsreis komt. Het was min of meer een noodzakelijk kwaad om zo’n lange dag te maken, omdat ik door een best onbewoond gebied van België ga.
Qua campings zou er nog eentje na +- 25 kilometer moeten volgen, maar dat vond ik te kort. De eerstvolgende campings zouden pas voorbij Durbuy komen, wat ruim 100km verderop ligt. Ik heb nog even voor hotels zitten kijken, maar dat werd ook geen succes. In durbuy en huy waren de prijzen mij te hoog.
Daarom toch maar fietsen naar deze camping, en daardoor werd het een lange zware dag.
Gelukkig was het daarnaast ook een mooie dag, het was de afwisselendste dag van de tocht tot nu toe. In principe was vandaag in 2 delen onder te delen: de Haspengouw en de Ardennen.
De Haspengouw is een heuvelachtig gebied dat vooral bekend staat om zijn boomgaarden. Die heb ik dan ook vooral gezien, vooral die met peren. Hele grote peren…
Dit stuk was eigenlijk best aangenaam fietsen. Het was heuvelachtig, maar niet zwaar klimmen. Tussendoor kwam ik ddoor een keur aan kleine dorpjes en stadjes, waaronder het plaatsje Zoutleeuw. Gezien de afstand die ik nog voor de boeg had bleef ik hier niet al te lang hangen.
Bijna ongemerkt was ik ook de taalgrens overgegaan en de provincie Luik in Wallonië ingereden. Hier kwam ik op een ravel terecht, ravel 127, wat een fietspad is over: jawel, een spoorlijn.
Helaas was de kwaliteit van dit pad extreem slecht, waardoor mijn tempo best laag lag. Harder leek me niet heel handig omdat ik bang was dat m’n fiets uit elkaar zou vallen.
Deze ravel liep door tot vlak bij Huy, waar ik de Maas overstak. Hier was het niet fijn fietsen, omdat er geen vrijliggende fietspaden waren en het druk was op de weg.
Na het verlaten van Huy ging het in eerste instantie over een autoweg, maar het duurde niet lang voor ik wederom over een Ravel kwam: ligne 126. Deze was gelukkig wel beter dan die van eerder op de dag, en hij was ook best leuk om te fietsen aangezien dat langs een snelstromende rivier ging.
Ik bleef niet eindeloos hier fietsen, en na het verlaten van deze ravel moest ik echt aan de bak: klimmen, dalen en weer klimmen. Tot aan de camping aan toe.
Aangezien ik er inmiddels toch wel aardig wat kilometers op had zitten waren deze klimmetjes best pittig. Niet heel gek ook, want er zaten stukken van 10% in! Gelukkig wachtte me aan het einde van de klim dan ook weer een stevige afdaling als beloning…
2 kilometer voor de camping moest ik nog even improviseren omdat er een stuk van de weg was weggespoeld, en ik er eigenlijk niet door mocht. Ik had echter geen trek in nog meer kilometers om om te rijden, dus ik besloot gewoon te kijken hoe erg het was en uiteindelijk viel het best mee: met de fiets aan de hand kon ik er via de zijkant prima langs…
Nu was het nog 1 steile klim en afdaling tot de camping in Melines, waar ik tegen zevenen aankwam. Hier lijk ook nog eens de enige toerist te zijn, dus ik had het hele tentenveld voor mijzelf 🙂
Dag 4: Melines –> Wiltz (68km)
Vanmorgen werd ik wakker in een halfmistige ardennenwereld. Er hing best veel mist in de valleien en tegen de heuvels aan, maar het was duidelijk te zien dat de zon aan kracht aan het winnen was naarmate hij hoger kwam te staan.
Vanwege de lange dag gisteren deed ik vanmorgen wat rustiger aan, ik wilde toch al niet zo’n lange dag maken vandaag, en daarom ging ik op het gemak ontbijten en inpakken, en zodoende kon de tent ook een aardig eind opdrogen.
Na vertrek ging het al non-stop stijgend en dalend door de heuvels. Dit was naar mijn idee best lekker fietsen, omdat het best een mooie omgeving was, lekker afwisselend ook: mooie bossen, mooie agrarische landschappen met vergezichten en kleine ieniemienie dorpjes.
Dit ging eigenlijk door tot het toeristendorpje La-roche-en-ardenne waar ik lekker heb zitten lunchen op het centrale plein, waarna ik via de vallei van de Ourthe weer verder ging. Dit was mooi fietsen, alleen het vals plat werd wel vervelend op den duur
.
Na de vallei uit te zijn geklommen ging het weer via diverse heuvels richting Bastogne, en ik moet zeggen dat ik er door het vele klimmen best doorheen zat. Als een geluk bij een ongeluk bleek vervolgens het fietspad tussen Bastogne en het Luxemburgse Wiltz, waar ik wilde gaan kamperen, een prachtig fietspad te zijn. Licht dalend en supergoed wegdek, in tegenstelling tot de ravels van gisteren. Dit ging dus uiteindelijk weer best lekker, en ik kon zowaar in het zadel lekker uitrusten 🙂
Bij aankomst op de camping was het even wachten op 2 andere fietskampeerders die aan het inchecken waren, en vervolgens mocht ik mijn tent neerzetten op de aangewezen plek.
Dag 5: Wiltz –> Alzingen (87km)
Vandaag heb ik de hele dag in Luxemburg gefietst, en ik moet eerlijk zeggen wat een verademing zijn de wegen en fietspaden vergeleken met die in België. Daar waar ik in België bang was dat mijn fiets uit elkaar zou trillen door de zeer twijfelachtige staat van de wegen en paden, daar was ik in Luxemburg hooguit bang dat ik te hard zonder zorgen naar beneden zou zoeven. Op een paar stukjes na in Luxemburg-stad reed ik vandaag over asfalt en betonpaden die gladder waren dan een perfect biljartlaken. Tel daarbij op dat ik ook nog eens redelijk simpel op de bewegwijzering kon fietsen, en je kan je voorstellen dat ik een prima fietsdag had…
Naast deze ode aan de paden in Luxemburg stond vandaag ook in het teken van een tweetal rivieren door het Groothertogdom: eerst de Sûre door het schitterende wilde dal en na Ettelbruck de Alzette door zijn dal, dat duidelijk een andere beleving heeft.
Het deel langs de Sûre was min of meer al bekend terrein, aangezien ik hier een paar jaar terug een loodzware hike over de Lee-trail heb gelopen over de Lee-trail. Toentertijd erg zwaar door de paadjes over de hellingen van het dal, nu redelijk goed te doen doordat ik de (rustige) hoofdweg door het dal volgde.
Als uit het niets eindigde het dal bij Ettelbruck, waar ik ook gelijk in een soort van verkeerschaos terecht kwam. Hier ben ik dus wijselijk maar op de stoep gaan fietsen, dat is iets minder zonde van mijn leven… Het was naar mijn smaak toch echt iets te druk in de stad. Dat beloofde wat voor straks in Luxemburg stad, dat nog een flink stuk groter is dan dit kleine stadje…
Na het passeren van Ettelbruck ging het via het dal van de Alzette richting Luxemburg stad. Dit stuk ging over de PC15, een fietsroute die de eerder genoemde rivier volgt. Prima gemarkeerd en daardoor had ik mijn gidsje en GPS-track niet echt nodig.
Helaas was dit deel van mijn route wel in wat meer open landschap, en ik merkte dat ik toch wat last van de warmte begon te krijgen. Hierdoor ging het fietsen toch niet helemaal lekker meer, en de paar kleine klimmetjes gingen best moeizaam.
Tegen het fietsen door Luxemburg-stad had ik een beetje opgezien, zeker gezien de chaos die ik al in Ettelbruck ervaarde. Dit was echter geheel onterecht, aangezien de Piste Cycable bijna geheel autoluwe paden en straten volgde. Zo ging ik door parken, oude binnenstad en rustige woonwijken. Eigenlijk niks mis mee.
Na de stadsgrenzen eenmaal achter me gelaten te hebben was het niet ver meer naar de camping die ik op het oog had in Alzingen: Camping Bon Accueil. De laatste paar kilometers gingen nog door een kloof van de Alzette waarna ik in Alzingen aankwam…
Dag 6: rustdag (0 km)
Het tankje was een beetje leeg, dus ik hield vandaag een rustdag. Om heel eerlijk te zijn heb ik niet bijster veel gedaan anders dan boekje lezen, fietsgids lezen, voorbereiden komende dagen en eten. En dat afwisselend op de camping of in het naastgelegen park… ik had inmiddels ook besloten om gewoon lekker door te fietsen naar Bazel. Yolo!
‘S-avonds heb ik nog een poosje zitten ouwehoeren met Adriaan, een andere fietser die onderweg was naar Nancy. Altijd leuk dit soort ontmoetingen.
Fietsen naar Bazel 1-2
| Dag | van | naar | Kilometers | Meters geklommen |
|---|---|---|---|---|
| Maandag | Alblasserdam | Minicamping de Wielewaal, Baarle-Nassau | 88,1 | 184 |
| Dinsdag | Minicamping de Wielewaal, Baarle-Nassau | Camping het Swinnebos, Molenstede-Diest | 87,3 | 214 |
| Woensdag | Camping het Swinnebos, Molenstede-Diest | Camping Du Moulin de Meline, Meline | 131 | 1114 |
| Donderdag | Camping Du Moulin de Meline, Meline | Camping Kaul, Wiltz | 68,5 | 1033 |
| Vrijdag | Camping Kaul, Wiltz | Camping Bon Accueil, Alzingen | 86,7 | 760 |
