Via de Elzas, Rijn en Allgäu naar de Alpen

Na mijn vorige rustdag, ruim een week geleden in Saverne, heb ik niet stil gezeten. In de tussentijd ben ik via de Elzas zuidwaarts richting het Zwitserse Bazel gefietst, waarna ik linksaf geslagen ben richting de Bodensee en verder.

Het fietsen in de Elzas was geweldig relaxed, ondanks de toch wel vele klimmetjes. Ik fietste namelijk op de rand van de Rijnvallei en het Vogezengebergte, en dat is een garantie voor op- en neer fietsen.

De route voerde me door tientallen typische Elzasdorpjes, met een veelvoud aan wijnhuizen. Het scheelt dat ik van mening ben dat wijn alleen maar goed is voor het maken van sauzen, anders had ik nu nog daar gezeten (of gelegen, voor pampus :P). Het enige jammere was dat de vele wijngaarden nog een beetje kaal oogden, zou het dan toch te vroeg zijn in het seizoen?

De campings langs dit stuk van mijn route waren erg relaxed, eindelijk eens campings die voornamelijk voor toerisme zijn bedoeld en niet zozeer een veredeld woonwagenkamp zijn.

Na het zoveelste wijndorpje werd ik het eindelijk een beetje zat en kwam ik in de buurt van Bazel bij de RIjn uit. Deze heb ik gevolgd tot aan de Bodensee, waarbij ik voornamelijk door Zwitserland fietste. Je zal mij niet horen zeggen dat dit het mooiste stuk so far is… ik fietste voornamelijk op doorgaande wegen, die nog redelijk druk waren met auto’s ook. Daarnaast heb ik de rivier zelf ook nog amper gezien.

Ook omdat het weer erg slecht was ben ik op een gegeven moment via een shortcut door het zuidelijk deel van het Zwarte Woud richting Schaffhause gefietst, wat wel weer erg tof fietsen was. Helaas had ik hier ook te maken met mijn eerste lekke band. Gelukkig was het op dat moment zonnig weer, dus het plakken was vrij vlot gebeurt. Helaas had ik hierbij het scherpe stukje grint in de buitenband over het hoofd gezien, waardoor ik de volgende dag weer een lekke band had, met een gaatje op de plakker van het vorige lek 🙂

In krap anderhalve dag fietste ik helemaal langs de Bodensee, waarbij ik op beide dagen door 3 landen fietste: Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland. Op een gegeven moment had ik zelfs niet eens meer door in welk land ik reed. Lang leve Schengen!

Het volgende deel van mijn tocht naar Istanbul zou richting het Duitse Garmisch-Partenkirchen gaan. Dat dit stuk flink zwaarder zou zijn dan de route tot zover merkte ik al vrij snel na het verlaten van de Bodensee: Het ging met een flinke klim met steigingen van 16% richting een Bregenzerwald. Ik fietste de komende 2 dagen door het Bregenzerwald en de Duitse Allgäu richting Duitsland bekendste wintersportplek, en in deze 2 dagen maakte ik bijna 2000 hoogtemeters, verdeeld over een viertal flinke klimmen met in allevier de klimmen percentages tot 16%. Vanwege het vele gewicht dat ik meezeul was dit best heftig, en ik ontkwam er niet aan om ook stukken te gaan duwen; zeker bij de vierde en laatste klim, aangezien dat over een grintpad ging met zeer fijn grint; hier kon ik de fiets niet eens overeind houden omdat hij weg gleed.

Al met was dit een prachtig stuk van de route, doordat ik steeds meer uitzicht kreeg op de Alpen met als grootste berg de Zugspitze, Duitslands hoogste berg. Onderweg fietste ik door bossen, over almen, door mooie rivierdalen, door nauwe kloven, door kleine dorpjes, door grotere dorpjes en door spookdorpjes. De laatste waren inmiddels verlaten wintersportdorpen die voor 90% uit ferienhausen bestaan, en er was geen levende ziel te bekennen.

Nu zit ik in een hotel in Garmisch-Partenkirchen, heb al mijn vieze kleding het bad gegooid om te wassen; de tent hangt over de douchestang en ik ga zo mijn route zuidwaarts plannen. Ik wil namelijk naar het warme weer, het blijft hier aan de noordzijde van de Alpen te fris naar mijn smaak 🙂

Statistieken dag 1 – 18