Het laatste weekend van Juni waren de weersvoorspellingen gunstig, dus ging de Wind #89 op de bagagedrager en ging het richting het Sauerland, om precies te zijn de populaire wintersportplaats Winterberg voor een lang weekend fietsen.
Ik kwam er al snel achter dat Winterberg een ideale plek is voor een weekendje fietsen: midden in het middengebergte van het Sauerland, heel veel accommodatie en alle voorzieningen die je nodig hebt, goede rustige wegen en overall ook niet zwaar overcrowded. En het maakt niet uit of je nou op een racefiets over geasfalteerde wegen wilt fietsen, met een MTB over mountainbiketrails of met een fully van een downhill in het bikepark wilt: het kan allemaal…
Er is eigenlijk 1 ‘nadeel’: Winterberg ligt ten opzichte van de omgeving redelijk hoog; waardoor je er al snel niet aan ontkomt dat je aan het einde van de rit toch nog een flinke klim voor de kiezen krijgt om weer bij je accommodatie te komen… houd hier wel rekening mee bij het uitzoeken en/of maken van je fietsroutes 😉
Dag 1 –> Rondje over de Grosses Bildchen en de Kahler Asten (51km)
De eerste dag bestond uit het naar Winterberg toe reizen, een autoritje van nog geen 4 uur. Bij aankomst was het nog te vroeg om in het appartement te mogen; dus auto in de parkeergarage gezet en op de fiets gesprongen.
Na een afdaling richting Siedlinghausen ging ik mijn eerste beklimming in. Het eerste wat mij opviel was de erbarmelijke staat van het wegdek; die was niet heel erg goed. Ik meende toch echt menigmaal gelezen te hebben dat er in deze regio zulk goed asfalt op de wegen lag; nou dat gold in ieder geval niet voor deze weg.
In Siedlinghausen maakte ik een draai van bijna 180 graden, om aan mijn klim naar de Grosses Bildchen te beginnen.
Echt mooie uitzichten had ik niet onderweg naar boven; waar je ook alleen maar in een bos bent met een parkeerplaats en een religieus beeld. Daarom bleef ik er niet te lang hangen, en ging snel weer door. De afdaling was een stuk mooier, die voerde me door het Sorpetal; en was prachtig om doorheen te fietsen.
Het Sorpedal verliet ik weer in het dorpje Winkhausen. Prompt kwam ik op een weg met werkzaamheden terecht, die ruimschoots aangekondigd werden door waarschuwings- en omleidingsborden. Dat omleidingen en afsluitingen niet voor fietsers gelden bleek nu ook gelukkig weer het geval, in kon namelijk prima verder fietsen; waarna ik aan de lange klim van bijna 10 kilometer naar de Kahler Asten begon; de op 1 na hoogste berg van het Sauerland.
Boven aangekomen helaas geen superspectaculair uitzicht. Wel een terras dat overvol was met bejaarde e-bikers; dus ik fietste snel weer door. De afdaling was redelijk rechttoe-rechtaan richting het centrum van Winterberg; en vanaf daar gelijk door naar het geboekte appartement.
Dag 2 –> Een warme dag naar Schmallenberg, Bad Berlenburg en Landhaus (94km)
Vandaag een langere fietsdag. Eerst ging ik weer richting het centrum van Winterberg en richting het Sorpetal. Hier kwam ik ook wederom weer op de Grosses Bildchen. Daar ging het echter een andere richting uit, namelijk richting Schmallenberg. Daar begon de tweede lange klim van het weekend; die naar Landhaus. Dit is een klein ieniemienie dorpje op ruim 650 meter hoogte. Leuke klim, maar ook hier weer erg slecht wegdek. Het was helaas ook redelijk warm, waardoor de klim een stuk moeilijker ging dan de klimmetjes gisteren.
Na de klim ging het via een lange afdaling over rustige weggetjes richting Bad Berleburg. Ik merkte helaas al dat ik wel heel snel door mijn water heenging, en dit in combinatie met het feit dat ik er inmiddels toch flink doorheen zat deed me besluiten om de geplande route in te korten en een afslag eerder terug te gaan richting Winterberg. Hier kreeg ik echter geen spijt van, want hierdoor kwam ik op een vrij gelegen fietspad terecht, dat voorheen een voormalige spoorbaan was. Hierdoor was het klimmen naar de hoogte van Winterberg bijna niet merkbaar. Spoorlijnen stijgen immers altijd redelijk geleidelijk 😉
Dag 3 –> Naar de Diemelsee en terug (89km)
Er was werkelijk gigantisch noodweer opgegeven, ook voor de regio Winterberg, met bizar grote hoeveelheden regen en kneiterhard onweer. In werkelijkheid heeft het niet geonweerd, en de hoeveelheid regen viel ook wel mee. Wel miezerde het de hele ochtend, maar dat duurde tot hooguit een uur of 13; wat voor mij reden was om tot dan te wachten. Mijn plan was om richting de Diemelsee te fietsen, 1 van de vele stuwmeren hier in de buurt. Er liggen er alleen een stuk of 4 op ‘dagtochtafstand’ vanaf winterberg, en dat begrip is natuurlijk redelijk rekbaar. Ik had eigenlijk vooral voor de Diemelsee gekozen omdat ik daarvan een kant en klare route had gevonden op internet…
Ik begon uiteraard weer met een lange afdaling, dat krijg je ervan als je in Winterberg gaat zitten. Via rustige wegjes en dorpjes kwam ik uiteindelijk in Wulmeringhausen, waarna ik rechtsaf moest en een paar heuvelrugjes over mocht steken. Deze brachten mij in het Brilonerwald, wat mij bekend voorkwam van een paar jaar terug toen ik in dezelfde regio een tweetal dagen ging hiken over de Briloner Kammweg.
Uiteindelijk kreeg ik vlak na een supersnelle afdaling voor het eerst zicht op de Diemelsee. Hierna duurde het niet lang meer voor ik bij het meer was, en langs de oevers fietste om het te ronden. Bij de stuwdam nog even een verplichte foto gemaakt, en mezelf verbaast over het dorpje dat precies voor de dam ligt. Als deze doorbreekt, dan kan je gedag zeggen tegen dat dorpje…
Via nog meer rustige landelijke weggetjes ging het nu via een tweetal niet te moeilijke klimmetjes weer terug naar Winterberg. Al met al was dit gelijk de mooiste rit van het weekend!