Reisverslag van een aantal dagen fietsen in de Vogezen

Begin mei had ik een paar vrije dagen over, en hoefde dus niet lang na te denken hoe die dagen in te gaan vullen: fietsend natuurlijk! Daarom schoof ik de fiets in de kofferbak van de Seat, en reed richting het Franse dorpje Bergheim in de Elzas, op een steenworp afstand van de bergen van de Vogezen.

Vanuit het gehuurde appartementje in Bergheim heb ik een drietal tochten op de Wind #89 gemaakt. Twee die echt het gebergte ingingen, en ter afwisseling een rit die in de Rijnvallei bleef.

Rit 1: Over 3 Vogezen-cols en een piste-cycable (86km)

Als opwarmertje eerst een paar kilometer fietsen naar het buurdorp Ribeauville, wat voor mij geen onbekende plek is omdat ik hier in 2023 op de camping stond onderweg op mijn lange fietstocht door Europa.

Vanaf Ribeauville mag ik echter gelijk aan het werk, want ik begin aan de klim naar de Col de Fréland op 831 meter boven de zee. Een ideale eerste klim van de fietsweek, want nergens echt steil. Helaas ook niet superspectaculair verder, want onderweg rijd je voornamelijk door bossen. Ook op de col zelf waren er niet echt uitzichten, dus na het maken van een foto van het col-bord fietste ik snel verder. Op de Garmin zag ik dat de temperatuur hier boven net boven de 7 graden lag; dus voor ik af ging dalen trok ik mijn regenjack aan; het zou anders een vrij frisse afdaling worden.

Een korte afdaling bracht me in de staart van het dorpje Fréland, vanaf waar ik weer aan de bak moet om de Col de Châmont de bedwingen, die op een hoogte van 681 meter ligt. In tegenstelling tot de klim naar de Freland, gaat dit klimmetje niet over een autoweg maar over een erg stil landbouwpad, wel geasfalteerd, maar net iets breder dan een auto. Onderweg word ik getrakteerd op een paar prachtige uitzichten; waardoor ik de steilere stukken eigenlijk niet echt voel…

Na het bereiken van de pashoogte en een afdaling met nog steeds prachtige uitzichten was het eigenlijk een beetje over met het leuke klimmen; ik kwam namelijk op de voor het mooie iets te drukke D415 uit. Deze 2-baans-weg (soms 3 banen) bracht me uiteindelijk bij de Col de Bonhomme, waar ik de drukte weer achter me kon laten op de Route de Cretes; welke ik volgde en afdaalde tot het dorpje St. Marie de Mines. Dit was een prachtige rustige afdaling, met uitzicht over de Val d’Argent, waarna ik uitkom in het genoemde dorpje.

Vanaf dit dorpje was de rest van de fietsdag eigenlijk een makkie, aangezien ik vanaf hier bijna continue tot aan Kintzheim over een Piste Cycable reed, oftewel gewoon een fietspad. Dit pad liep licht af, waardoor ik niet al te veel moeite hoefde te doen om vooruit te komen. In Kintzheim kwam ik op bekend terrein, want vanaf hier fietste ik over de Eurovelo 5, waar ik in 2023 ook al over fietste onderweg naar Kroatië.

Rit 2: Chateau Haut-Koenigsburg en kanalen in de Elzas (76km)

Na de rit van gisteren met ruim 1600 hoogtemeters in 85 kilometer voelde ik het wel in vooral de benen, die voelden een beetje lam aan vandaag. De tocht van vandaag zou daarom een wat minder zwaar tochtje worden, maar het begon wel met een klim naar de Haut-Koenigsburg; een erg bekend kasteel op een paar kilometer van Bergheim. Hier fietste ik naartoe op een hoogte van ruim 700 meter. Na een rondje om het kasteel op de top gefietst te hebben ging het weer snel naar beneden, waar ik uiteindelijk in Selestat uitkwam. Vanaf daar was het alleen maar vlak fietsen, aangezien ik eerst langs het Canal du Rhone au Rhin fietste, gevolgd door het aansluitende Canal de Colmar. Langs beide kanalen lopen mooie fietspaden; al zijn ze deels wel onverhard. Ik vond ze echter met mijn racefietsbanden prima te berijden.

Colmar doorkruiste ik in een bijna rechte lijn; waarna het via lokale fietsroutes door de wijngaarden weer terugging naar Bergheim.

Rit 3: Col de Calvaire, Col du Wettstein en een oorlogsmonument (101km)

De derde en laatste rit die ik deze vakantie in de Vogezen maak is gelijk de ‘koninginnerit’, want het wordt de langste en meest klimmende rit van de week.

Wederom door de wijngaarden ging het nu richting het mooie stadje Kaysersberg; waar ik een paar jaar geleden ook al was. Na het stadje uitgefietst te hebben moest ik gelijk aan de bak tijdens een lange klim naar de Col du Calvaire op 1144 meter. Eerste ‘hoogtepunt’ tijdens de klim was het mooie bergmeer Lac Blanc. Vanwege de grote drukte fietste ik echter snel door; ik had dit meer een paar jaar terug namelijk al uitgebreid verkend tijdens een rondwandeling. Bovenop de Col du Calvaire aangekomen was er een beetje uitzicht, en een oude verroestte skilift. Deze werd nu volop gebruikt door MTB’ers in vol ornaat: integraalhelm, kogelvrij vest en nog meer beschermingsstukken. Ik bleef niet te lang kijken naar hun halsbrekende toeren op de downhill 😉

Het ging nu verder over de Route de Cretes, tot aan de Col de la Schlucht. Het ging eerst over het Gazon de Faing, en uiteindelijk tot aan Col de la Schlucht. Ik reed hier door prachtige bossen, en af en toe mooie uitzichten naar het westen. Bij Col de la Schlucht verliet ik de route de cretes weer, en na het aantrekken van mijn regenjas (tegen de ijskoude wind, want hier boven de 1200 meter is het erg frisjes!) ging het in een erg lange afdaling richting de klim van de volgende col, die naar de Col de Wettstein.

Hier was ik even in de war, want de bordjes suggereerden dat het +- 5 kilometer klimmen zou zijn naar de col; terwijl mijn Garmin een klim aankondigde van ruim 8 kilometer. 3Km extra dus; en ook ruim 150 hoogtemeters extra. Na het passeren van de col (ook niks meer dan een parking) was het raadsel uiteindelijk opgelost; de klim gaat nog gewoon door naar Collet de Linge. Hier is een museumpje en herdenkingsteken geplaatst ihkv een aantal hevige gevechten in de eerste wereldoorlog op deze berg.

Na ook nog een militaire begraafplaats met ruim 2000 graven te zijn gepasseerd; ging het nu echt keihard omlaag richting de 200 meter boven zeeniveau; waar ik uiteindelijk weer tussen de wijngaarden uitkwam en wederom redelijk vlak weer naar Bergheim fietste over de Route de Vin.