2 daagjes crossen door de bossen rond het Nationaal park Dwingelderveld

Ik heb mezelf getrakteerd op een extra wielset voor de Wind #89, waar ik dikkere banden op heb gelegd. Ik was het zat om steeds de bandjes te moeten wisselen als ik veel onverhard wilde fietsen, of alleen maar op de weg. Dan is het omwisselen van zo’n wielset toch een stuk makkelijker 😉

Uiteraard moesten deze wielen wel flink getest worden, en aangezien je hier in de Alblasserwaard en omgeving welgeteld 2 halfslachtig onverharde paden hebt; besloot ik voor een weekendje naar Drenthe te verkassen; om daar vanaf een camping een eens de bossen en velden rondom Dwingeloo te fiets te verkennen.

Uitvalsbasis is een natuurkampeerterrein in de buurt van Dwingeloo, namelijk bij het Lheederzand.

In dit fietsweekend reed ik een tweetal tochten:

Rondje 1: Tochtje naar het Dak van Drenthe en weer terug (62km)

‘Het Dak van Drenthe’ klinkt spannender dan het in feite is. Het is namelijk een tot fietsparkoers getransformeerde afvalberg in de buurt van het dorp Wijster. Het is met 63 meter boven de zee het hoogste punt van Drenthe, al is het wel enigszins kunstmatig. De vuilnisbult (in ieder geval het gedeelte waar de wandel- en fietspaden lopen) is volledig begroeid met gras, en ik zag zelfs schapen lopen.

Er lopen in totaal een drietal fietsroutes omhoog, en ik had bij het maken van mijn rondje eigenlijk lukraak eentje aangeklikt. Dit bleek ook gelijk de heftigste beklimming te zijn, met gemiddeld 11% en zelfs een stukje 16%; dus meer dan genoeg om er iets van te merken.

De route van en naar deze bult ging over afwisselend verharde en onverharde paden door een aantal natuurgebieden, zoals het Dwingelderveld; het Mantingerzand en de Boerenveensche plassen. Erg leuk fietsen, en de afwisseling was top. Ik reed menigmaal over zanderige paden, maar mijn dikkere bandjes hielden zich prima en groeven zich niet in 🙂

Rondje 2: Uitgebreide tour over het Dwingelder- en Holtingerveld (76km)

De tweede dag stond in het teken van het verkennen van het nationaal park ‘Dwingelderveld’ en het nabijgelegen Holtingerveld. Deze route had ik ‘gepikt’ van de website Gravelritten.nl; welke volledig gewijd is aan het fietsen van gravelroutes.

 route voert me al zigzaggend door het prachtige nationale park Dwingelderveld. Hierbij fiets ik over een mooie mix van verharde en onverharde paden, waarbij je aan onverhard vooral moet denken goede grindfietspaden die langs zanderige boswegen zijn gelegd. Prima befietsbaar.

Mooiste stuk was een lang rechts stuk over een hele grote kale desolate vlakte met alleen maar gras en heide. Erg mooi. Hier werd ik ook nog gewaarschuwd om niet te dicht bij de schaapkuddes te komen, omdat die bewaakt worden door speciale waakhonden die de kudden beschermen tegen wolven. Deze honden vind je ook in de Pyreneeën en Alpen, en daar wil je geen ruzie mee. Gelukkig kwam ik ze nu niet tegen 🙂

Het was niet alleen grote kale vlakte waar ik overheen fietste. Sterker nog; ik reed best veel door bossen. Erg prettig eigenlijk, want het was inmiddels al best warm geworden.

Uiteindelijk fietste ik in de buurt van Uffelte het nationaal park uit, en via een aantal verbindingsweggetjes ging het richting het Holtingerveld. Deze verbindingswegen behoorden tot de zanderigste die ik tot nu toe tegenkwam. Heel erg mul zand, maar wonder boven wonder kwam ik er met mijn 42mm bandjes toch doorheen dankzij het stevige noppenprofiel. Hier hard ik met de racebanden niet doorheen gekund, en ik betwijfel of ik er met de santos met zijn 55mm banden doorheen zou zijn gekomen…

Na een tweetal mooi lusjes over het Holtingerveld gereden te hebben ging het weer terug naar Dwingeloo, waar ik weer het Dwingelerveld weer indook om terug te gaan naar de camping.