Om het rondjes fietsen interessant te houden en om af en toe eens elders in het land te fietsen, heb ik sinds kort een aantal keer meegefietst met door Randonneurs.nl georganiseerde 200-kilometer brevetten.
De Randonneurs Nederland is een langafstandsfietsclub. Ze organiseren het hele jaar door ritten, en ze hebben allemaal 1 ding gemeen: het zijn flinke afstanden. De ritten die ze organiseren hebben minimaal een afstand van 200 kilometer, maar elk jaar zitten er ook afstanden tussen van 300, 400, 600 tot aan 1000 of 1200 kilometer aan toe.
Afgelopen september fietste ik voor het eerst mee, bij een 200 kilometer brevet vanuit Bunnik. Krap een maandje later fietste ik ook mee bij het 200km brevet vanuit Dronten, en afgelopen weekend stond er een brevet vanuit het Zeeuwse Wemeldinge op het programma; welke ik ook graag wilde fietsen.
Deze keer ging ik ook niet met de auto richting de startplaats, maar ik besloot er een fietsweekend van te maken. Ik ging er dus ook (deels) met de fiets heen en vandaan.
Dag 1: Vertrek naar Wemeldinge (+- 73km)
Volgens Komoot is de kortste fietsroute tussen Alblasserdam en Wemeldinge om en nabij de 100 kilometer. Omdat ik ook nog moest werken, besloot ik deze 100 kilometer een stuk in te korten door het stuk Dordrecht –> Roosendaal met de trein te doen.
Na aankomst op het station van Dordrecht stond er al een trein naar Roosendaal voor me klaar, dus ik kon de fiets zo naar binnen rollen. Na uitstappen in de Brabantse stad ging ik zo vlot mogelijk zuidwaarts de stad uit, richting de Wouwse Plantage. Eenmaal Huijbergen gepasseerd ging het rechtsaf, om uiteindelijk bij de Westerschelde uit te komen. Hier werd het ook langzaamaan donker, en ging de fietsverlichting aan. In het donker over een dedicated fietspad langs het water fietsen heeft wel iets vind ik.
Uiteindelijk kwam ik bij het kanaal door Zuid-Beveland uit, en dat volgde ik tot ik bij Wemeldinge uitkwam. Hier zocht ik snel mijn hotel op, en hierna was het een kwestie van uitrusten tot de start van de rit morgenochtend.
Dag 2: BRM200 Wemeldinge – Luctor et Emergo (201km)
Om kwart voor negen, een kwartier voor het startsein, stond ik bij de start van het brevet. Snel aangemeld en nog een bakje thee naar binnen gewerkt; en al vrij snel was het 9 uur en werd het startsein gegeven.
35 deelnemers vertrokken om 9 uur stipt in de vroege ochtendkou. Een aanzienlijk lager aantal deelnemers dan bij de vorige 2 ritten die ik reed, want toen lag het aantal deelnemers ruim boven de 100. Ergens ook niet zo heel gek, toen waren de startplaatsen toch enigszins centraler gelegen dan nu.
Net zoals de vorige keren maakte ik geen al te grote haast om bij de allereerste vertrekers te horen, daarvan weet ik toch al dat ze te snel zijn voor me. Het liefste rijd ik toch gewoon mijn eigen tempo.
Het dorp uit fietsen ging langs het kanaal door Zuid-Beveland, richting de Westerschelde. Al vrij vlug fietste ik hier samen met de Ouddorper Jeffrey, waarmee ik vervolgens de hele rit heb samen gereden.
Gestaag fietsend ging het nu langs de Westerschelde richting het eerste checkpoint, een restaurant langs de dijk. Hier was een selfie voldoende, en vervolgens ging het door richting de markt in Middelburg; waar het tijd was voor een kleine snack om de beginnende trek te onderdrukken. Ook hier weer een foto’tje gemaakt bij het checkpoint, en weer door.
De route ging nu noordwaarts richting Veere, om daarna via Noord-Beveland en de Oosterscheldekering richting Scharendijke op Schouwen-Duiveland te rijden. Dit was vanwege de wind in de rug, en ook vanwege de landschappelijke afwisseling, een erg leuk stuk van de route. In Renesse nog even een koffietje gedronken en een selfie gemaakt bij de kerk; en daarna weer door.
Het stuk dat nu volgde was verreweg 1 van de zwaarste delen van de route. Het ging pal zuid-oostwaarts tot we weer bij de Oosterschelde kwamen, en dat was ook zo goed als de hele tijd met de wind tegen.
Langs de Oosterschelde ging het verder, met uitzicht op onder andere de Zeelandbrug, tot Zierikzee. Even voor Zierikzee sloten we aan bij een groepje ervaren randonneurs, en besloten bij deze groep te blijven. Dit in verband met het uitzicht op laatste lange haal zuidwaarts over de Oesterdam.
Na Zierikzee eerst nog een stukje respijt, namelijk naar het noorden over de Philipsdam richting Tholen. Ondertussen was het ook al zo goed als donker geworden, en reden we met lichten + hesjes aan om toch maar zo goed mogelijk zichtbaar te zijn.
Uiteindelijk kwamen we toch uit op de Oesterdam, en dit was een erg venijnig stuk. De wind was hier minstens kracht 6, en kwam recht van voren. Tel daarbij op dat mijn energie ondertussen al aardig geslonken was, en je kan je wel indenken dat ik er doorheen begon te zitten.
Aan alles komt uiteindelijk wel een keer een eind, en dat gold ook voor de Oesterdam: aan het einde sloegen we dus rechtsaf om redelijk parallel aan de oude rijksweg richting Yerseke en weer terug naar het startpunt in Wemeldinge te gaan. Nog steeds in het donker natuurlijk, want lantaarnpalen kennen ze hier niet.
Uiteindelijk even voor achten waren we bij de finish, waar mijn officiële tijd op 10u47 is gezet. Mijn langzaamste 200 kilometer rit tot nu; maar niet heel gek aangezien het ook gelijk mijn zwaarste was. Ik ben er redelijk van overtuigd dat het nog een stuk zwaarder zou zijn geweest als ik niet had kunnen aanhaken bij de groep randonneurs over de oesterdam heen.
Al met al wel weer een erg mooi brevet gefietst, al waren er nu ook wel erg veel saaie stukken; en dit waren vooral de stukken in de woeste binnenlanden van de eilanden. Het fietsen pal langs de Wester- en Oosterschelde vond ik daarentegen juist erg leuk; ook al was het op momenten erg zwaar door de wind.
Qua weer: zoals gezegd, erg winderig, erg koud maar wel met een zonnetje en gelukkig geen neerslag.
Dag 3: Weer naar huis toe, nu helemaal fietsend (101km)
Vanmorgen eerst rustig uitgebreid ontbijten, en daarna stap ik weer op de fiets om op huis aan te gaan. De weersvooruitzichten waren niet denderend, er werd regen voorspeld, maar uit de verschillende buienradars kon ik in ieder geval afleiden dat de dichtstbijzijnde regen nog ver weg was. Daarom begon ik aan de gisteravond gemaakte route, maar hield de optie open om een station te zoeken als ik het zat was.
Het eerste stuk was redelijk saai, en liep tot in Noord-Brabant parallel langs een Oude Rijksweg. Hier fietsten we gisteren tijdens het brevet ook langs, maar toen viel het niet zo op omdat het donker was. Dan is je belevingswereld redelijk beperkt tot de reikwijdte van je fietslamp zeg maar 😉
Eenmaal Brabant in gefietst duurde het niet lang meer voor ik door de bossen en over het stuwwalletje van de Brabantse Wal heen ging. Dit blijft altijd wel een leuke omgeving om te fietsen, alleen nu was het veels te kort.
Even voorbij Roosendaal begon het helaas toch te regenen. Omdat ik toch wel lekker ging, bleef ik lekker doorfietsen. Nat werd ik toch wel. Uiteindelijk kwam ik dus redelijk doorweekt terug in Alblasserdam, omdat mijn regenbroek inmiddels ook overleden was tijdens het fietsen. Grootste domper hier was nog dat de brug over de Noord, tussen Hendrik-Ido-Ambacht en Alblasserdam op nog geen 5km van huis, compleet afgesloten was. Voor fietsers (en voetgangers) voeren er extra waterbussen naar de overkant, maar het was nog een zoektocht om die te vinden. Het varen zelf duurde slechts kort, maar lang genoeg om me flink af te koelen…
