Anderhalve week naar Zwitserland: starten in de Jura

Zoals je in mijn vorige blog post al een beetje kon lezen, zou ik naar Zwitserland gaan om te kamperen,  bergwandelen en fotograferen. Vandaag was het eindelijk zover: ik ging richting Zwitserland.

Van te voren had ik in de regio Berner Overland al wat uitgezocht om te gaan doen, maar ik had besloten mijn reis te starten in de Jura: het gedeelte in noordwest zwitserland dat aan de Franse jura grenst.

Vanmorgen  reed ik rond half 8 weg, en na een voorspoedig rondje via Amsterdam, Antwerpen, Brussel, Metz, Epinal en een heleboel kilometers binnendoor in Frankrijk kwam ik even na 18:00 aan op de camping in Les Brenets. Hier heb ik snel de tent opgezet op een prachtig grasveldje waarna ik de meegenomen linzensoep ging opwarmen, ik had inmiddels trek gekregen.

Na het eten heb ik niet zo heel veel spannends meer gedaan, ik ben alleen even naar het meer gelopen met zonsondergang, maar die viel tegen. Verder heb ik even uitgezocht wat ik morgen zoal ga doen…

Vrijdag

Na een goede nachtrust was ik rond een uurtje of 7 wakker vanmorgen en heb ik eerst nog rustig aangedaan. Tegen een uur of half negen ging ik bij het restaurant de bestelde broodjes halen: croissantjes en rozijnen broodjes. Beiden waren nog warm en smaakten opperbest. Na het ontbijt ben ik ook maar eens bij de receptie gaan vragen of ik nog in moest checken. Dat had ik gisteravond nog niet gedaan.

Hier heb ik ook nog een OV-kaart gekregen, waarmee je gratis in de treinen en bussen in het kanton Neuchatel kan rondreizen. Erg mooi, maar ik moet nog even kijken of ik er gebruik van zal maken.

Na het inchecken ben ik weer de grens overgereden naar Frankrijk, om bij de Lidl in Villers les lac boodschappen te doen. Dat schijnt handig te zijn 😉

Na de boodschappen en auto gedumpt te hebben op de camping, besloot ik mijn eerste wandeling te maken: langs het meer van Doub richting de watervallen Saut du Doub, en dan via de Franse kant weer terug.

Het eerste stuk ging  langs de Zwitserse kant van het meer, en was best een mooie wandeling. Zeker toen het pad wat hoger kwam en je langs steile rotsen liep. Het pad was goed onderhouden, en de bewegwijzering was ook goed.

Bij aankomst bij de watervallen vond ik deze een beetje tegenvallen. Je keek er namelijk bovenop,  en dat vind ik bij watervallen nooit zo geslaagd. Ik was er dus snel klaar mee en besloot via de Franse kant van het meer terug te wandelen naar de camping. Deze route vond ik echter niet zo heel spectaculair omdat je over een weg loopt zonde de mooie uitzichten die je aan de overkant wel had. Ook was het stuk langer dan gedacht, omdat ik me een beetje vergist had in de plek waar de brug naar de overkant lag. En zo had ik dus alsnog 16 kilometer in de benen na een kleine 4 uur hobbelen. Niet slecht voor een eerste dag.

Na terugkomst op de camping heb ik niet heel veel meer gedaan, omdat het al vrij snel begon te regenen en onweren. Ik was de tent in gevlucht en op een gegeven moment vroeg ik me af of het wel handig was om er nog in te blijven. Maar uiteindelijk hield ook dit op. Vervolgens heb ik tijdens een droog moment spullen voor eten uit de auto gehaald, waarna ik in de tent wat in elkaar geflanst heb.

Zaterdag – Creux du Van

‘S-morgens was ik best uitgeslapen, en besloot er ook bijtijds uit te gaan om een flinke wandeltocht te gaan maken: de wandelroute sentier de creux du van. Dit is volgens het foldertje  een pittige tocht van 14 kilometer waarin je 750 meter moet stijgen en evenzoveel meters daalt.

De route start bij het station van Noiraigue, en hier was ik om half 10 vanmorgen klaar voor de start.

Het eerste stuk, via Ouillons naar Le Soliat, gaat eigenlijk 5 kilometer lang alleen maar recht omhoog. Hierbij moet je ook nog eens een hoogteverschil van 750 meter overbruggen, en dit gebeurt met een best steil wandelpad. Tot aan Ouillons is het een breed maar steil breed bospad wat eigenlijk best goed te belopen is. Hierna begint het echte werk: het stuk naar Le Soliat gaat via 14 haarspeldbochten naar de top. Dit paadje was een stuk avontuurlijker dan het eerste stuk.  Het was steiler, en ook bij tijd en wijlen spekglad vanwege de regen van  gisteren.  Dit maakte dat ik af en toe best langzaam ging om maar zo zorgvuldig mogelijk het beste pad te kiezen.

Na de 14e bocht duurde het niet lang meer, en daar had je de eerst uitzichten op de Creux du Van. Vanaf hier is het niet zo heel ver meer naar de top: Le Soliat, welke op 1420 meter hoogte boven zeeniveau ligt.

Je hebt hier ook een restaurant,  maar dat heb ik rechts laten liggen.  Ik had niet voor niks uitgebreid eten meegenomen, en wordt mn rugzak ook wat lichter 😉

De kloof is eigenlijk een soort van halve maan, en je kan je kan er helemaal langslopen. Dit is ook hoe het wandelpad liep dus ik heb onderweg veelvuldig staan genieten van het uitzicht.

Op een gegeven moment ging het pad van de kloof af, en ging voor de laatste kilometers steil omlaag. Het eert stuk over asfalt, maar later ook weer breed bospad. Soms was het pad hier ook weer zo steil dat ik met knikkende knieën naar beneden ging, omdat ik als de dood was voor  onder mijn voeten wegschuivend grint. Ik heb nog steeds die schuiver in Bryce Canyon vers in mijn geheugen zitten,  ook al was dat in 2014 🙂 gelukkig heb ik nu een stuk betere schoenen aan, en ik heb geen enkele schuiver gemaakt. Wel kan ik zeggen dat dit pad totaal ongeschikt is voor sneakers, je gaat dan skiënd naar beneden 😀

Na terugkomst bij de auto heb ik snel mijn schoenen omgewisseld en ben terug gegaan naar de camping. Wel heb ik eerst een tussenstop gemaakt bij de B1 supermarkt om vlees te kopen. Ik had namelijk trek gekregen…

Na gegeten te hebben was het inmiddels alweer bijna tegen zeven uur. Ik had vanmiddag al besloten dat ik toch nog even terug wilde naar Le Soliat, maar nu om de zonsondergang te fotograferen. Dit was uiteindelijk een geslaagde trip geworden, ook al deed ik er een uur heen en een uur voor terug rijden. En na terug komst op de camping was het snel de tent in…

Zondag – Gorges de l’areuse

Mijn derde, en eveneens laatste, dag in de Jura werd ik pas laat wakker. Ik was een paar keer tussendoor wakker geworden vanwege spierpijn van de wandeling van gisteren. Ook had ik gemerkt dat het best fris was, en volgens internet was het vier graden buiten. Gelukkig had ik mijn vorig jaar gekochte mummyslaapzak bij me die best goed beschermd tegen de kou.

Vanwege de spierpijn besloot ik  vandaag ook wat rustiger aan te doen. Het duurde sowieso al best lang voor ik op gang kwam, en ik besloot ook om een niet al te pittige wandeling te gaan maken. Het werd wederom een tocht vanuit Noiraigue, waar ik tegen half 11 aankwam. Hier bleken al een stuk meer parkeerplaatsen bezet te zijn, en ik moest zelfs even zoeken. Gelukkig was er een stuk verderop in het dorpje ook nog een veldje waar je kon parkeren en hier heb ik de auto dus ook neer gezet.

De wandeling die ik van plan was om te gaan lopen loopt bijna geheel parallel aan het riviertje de Areuse. De oorspronkelijke wandeling was 31km lang en begon nog een stuk verderop, maar dat vond ik transport-technisch niet handig. Daarom besloot ik dus in noiraigue te starten, vanwaar de route naar Boudry zou lopen.

Het eerste stuk is het riviertje nog redelijk breed, maar al vrij snel na het verlaten van Noiraigue kom je in smalle kloof waar het water zich doorheen perst. Het is erg tof hier doorheen te lopen, en het was ook erg druk.

Dit stukje was helaas niet zo heel lang, en na een paar honderd meter verwijdt de kloof zich weer en is eerder een dal. Dit de duurt voort tot een paar kilometer voor Boudry, want hier heb je het spectaculairste deel van de route. Ook hier is de kloof weer erg smal, en ook erg diep. De rotswanden zijn hier honderden meters hoog, waar je hier afwisselend vlak boven het water en hoog boven het water loop over een stelsel van trappen en bruggen. Ergens deed dit me een beetje denken aan de Vintgar-kloof in Slovenië,  al was het water daar wel mooier van kleur.

Na uiteindelijk in Boudry aangekomen te zijn ben ik op zoek gegaan naar het station, en moest hier helaas een kleine drie kwartier wachten op de trein die me naar Noiraigue zou brengen. Toch wel mooi geregeld zo’n gratis ov-kaart voor het hele kanton….

Na terugkomst op de camping heb ik eigenlijk niet zo heel veel meer gedaan, behalve dan luieren in het zonnetje.  Het temperatuurtje was namelijk heerlijk; zelfs iets te heerlijk want ik ben aardig rood geworden. Ik heb de zonnekracht toch iets onderschat ook al was het maar 17 graden…