In ruim 2 weken tijd fietste ik afgelopen tijd vanuit het westen van Nederland noordwaarts, naar Denemarken. Het werd de tweede wat langere fietsreis van dit jaar, maar nu met wat minder bergjes 🙂
Nederland: met een boogje naar de oostgrens in Twente (+-400km)
Als ik vanuit huis naar het oosten wil, is het het makkelijkste en snelste om gelijk de Alblasserwaard in te duiken, en dan uiteindelijk de A27 en A2 over te steken. Dan ben ik vanzelf in Gelderland, en kan vanaf daar verder in gewenste richting.
Omdat de Alblasserwaard echter mijn standaard-fiets-territorium is, wordt dat een beetje saai; dus besloot ik het nu anders te doen. Ik ging eerst richting het zuidwesten over het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten. Kon ik gelijk even gedag zeggen bij moeders, in Hellevoetsluis. Vanaf Hellevoetsluis de Haringvlietsluizen over naar Goeree-Overflakkee, en op dat eiland bovenlangs het Grevelingenmeer door de Slikken van Flakkee richting het westen van Brabant. Erg mooi stukje Nederland die Slikken, ik zag er zelfs Flamingo’s!
Het vervolg ging nu dwars door de provincie Noord-Brabant richting Nijmegen. De route die ik had gemaakt volgde ‘fietsknooppunten’, maar een bovengemiddeld aantal hiervan liep langer en vaker langs doorgaande wegen dan eigenlijk leuk is. Verder kwam ik door een keur aan grotere steden zoals Breda, Kaatsheuvel en Den Bosch. Hoogtepunt in Brabant was het natuurgebied de Maashorst, waar ik voor het eerst deze reis langs de bloeiende heide kwam.
Op de derde dag ging het in een kort tijdbestek opeens over de 3 grote rivieren: de Maas, de Waal en uiteindelijk bij Arnhem over de Neder-Rijn; en toen reed ik opeens op de Veluwe. Dit ging wel met een kort maar stevig klimmetje in een park in Arnhem, waarna het afwisselend door bossen, heidevelden en zandverstuivingen richting Deventer ging zodat ik daar de IJssel kon oversteken.
Na de IJssel overgestoken te zijn maakte ik een bochtje naar de Sallandse Heuvelrug, waar ik wederom een flink klimmetje voor de kiezen kreeg. Ik reed hier op een doorgaande weg, waardoor ik niet heel veel zag van de Heuvelrug. Links en rechts dicht bos, niet veel te zien dus. Gelukkig was ik na de snelle afdaling vrij vlot in de achterhoeken van Twente, waar ik op een natuurkampeerterrein vlak bij de grens mijn laatste nacht in Nederland doorbracht.
Tijdens mijn eerste 4 dagen van deze tocht naar Denemarken kampeerde ik in Nederland op Natuurkampeerterreinen. Wat ik vooral leuk vind aan deze campings is dat je niet raar aangekeken wordt als je er je trekkerstentje op wilt zetten, en niet in een dikke grote witte blokkendoos aankomt kakken. Het gebeurt best regelmatig dat je niet de enige wandelaar of fietser bent op de camping, zo ook op de camping vlakbij Loenen, waar het tentenveld flink vol stond met trekkerstentjes. Hier heb ik nog tot ver na zonsondergang zitten ouwehoeren, terwijl de wilde zwijnen vlak langs het bos liepen.
Duitsland: Kruisende rivieren, waddenkust en de Oostzee (+-600km)
De grens oversteken ging min of meer geruisloos; ik merkte het niet eens. Van de aangekondigde grenscontroles door Duitsland merkte ik op dit fietspad in ieder geval heel erg weinig…
In min of meer rechte lijn fietste ik richting de rivier de Ems, naar de stad Meppen. Hier wilde ik eerst op jacht naar iets om mijn ketting te kunnen smeren. Ik kwam erachter dat het flesje dat ik altijd meeneem op reis zo goed als leeg was, en het zou niet bijster lang meer duren voor ik er niks meer aan had. Helaas waren de fietsenmakers waar ik de afgelopen 2 dagen langs kwam allemaal gesloten omdat het zondag of maandag was. Gelukkig was de eerste fietsenwinkel in Meppen waar ik langs kwam wel open, dus de ketting kan ook goed gesmeerd blijven.
De Ems volgde ik een kort stukje, tot Lathen. Vanaf hier ging het in een schuine lijn richting Oldenburg en uiteindelijk de Weser. Hier besloot ik dat ik zin had om de zee te zien, en daarom fietste ik noordwaarts langs de rivier naar de monding van de Weser en daarna fietste ik min of meer continue langs de kust van de Duitse Waddenzee. Helaas zag ik hier niet bijster veel van, ik fietste namelijk bijna continue binnendijks langs een hoge dijk. Rechts van me was het ook niet veel soeps: weiland, weiland en nog eens weiland. Het kon zomaar een willekeurig landbouwgebied in Nederland zijn.
Helaas heb ik in dit stuk van Duitsland ook een aantal flinke onverwachte omleidingen gehad. Tot 3x toe stond ik met de fiets voor een brug of sluis die hermetisch was afgesloten voor alle verkeer. Aangezien de kanalen en rivieren hier in dit gebied niet bijster veel mogelijkheden hebben om naar de overkant te gaan, betekende dit dus algauw 15 tot 25 kilometer omfietsen. Een beetje teleurstellend, zeker omdat het in geen enkel geval echt duidelijk was aangegeven dat je als fietser niet verder kon. Op de dagen dat dit gebeurde was ik blij dat ik geen al te strak schema had 🙂
Na uiteindelijk de Elbe te zijn overgestoken bij Gluckstad, ging het wederom in een min of meer rechte lijn richting Lubeck. Nu fietste ik gelukkig wel door wat interessanter gebied, alleen kwamen sommige stukken me wel heel erg bekend voor. Op een gegeven moment bedacht ik me dat ik hier in 2020 ook al fietste.
Na Lubeck duurde het niet lang meer voor ik uiteindelijk mijn eerste uitzichten op de Oostzee had. Helaas is dit stuk kust niet de mooiste waar ik ooit gefietst heb. De bijna volledige 50 kilometer die ik vanaf Scharbeutz tot aan de brug over de Fehmarnsund heb gefietst ging langs supertoeristisch gebied. Op zich niet erg, maar het was ook vooral erg druk. Vooral over de gedeelde fiets/wandelpromenades langs de stranden fietsen was erg vervelend, omdat je het fietspad moet delen met 1000 dronken dikke duitsers… 🙁
De laatste kilometers door Duitsland gingen via het eiland Fehmarn, waar ik vanaf Puttgarden de veerboot naar het Deense Rodbyhavn pakte. Deze overtocht duurde krap een uurtje, waarschijnlijk nog niet eens, en hierna stond ik opeens in een andere wereld. Het eerste wat me opviel na het verlaten van het havengebied was dat het gelijk allemaal een stuk rustiger was.
Denemarken: Eilandhoppen en grote steden (+-500km)
Sinds een tweetal dagen had ik weer last van een lekke slaapmat. Dit was voor de vakantie al het geval, maar toen had ik het lek kunnen vinden en plakken. Nu was het dus weer raak. Om deze reden besloot ik van de dag dat ik Denemarken binnenkwam gelijk een niet al te lange fietsdag te maken; en er een soort van halve rustdag van te maken. Dat gaf me ook gelijk de kans om het lek te proberen te vinden en te repareren. Gelukkig was dit uiteindelijk met veel water en afwassop snel gevonden en geplakt. Tijdens het plakken besloot ik gelijk om de volgende dag maar een rustdag in te lassen; dat vond ik ondertussen ook wel tijd worden na ruim 10 dagen fietsen.
Na een dag zo goed als niks doen in Maribo ging het weer verder Denemarken in. Mijn doel was om eilandhoppend over de verschillende Deense oostzee-eilanden richting Kopenhagen te fietsen. Daar zou ik dan verder wel zien wat het vervolg van de reis zou brengen.
Ik fietste vervolgens over een vijftal Deense eilanden, te beginnen met Lolland, Falster en Bogo. Hier fietste ik voornamelijk door landbouwgebied. Niet dat het fietsen over vooral Bogo erg noemenswaardig was, volgens mij fietste ik nog geen 4 kilometer over dit eilandje 🙂
Echt leuk werd het op het eiland Mon. Gelijk was het landschap een stuk heuveliger en de wegen kronkeliger. Het mooiste stuk hier vormde een stuk fietsen door een dicht donker bos, met vlak naast me de zee. Deze zee lag echter wel 10 meter lager, dus ik moest geen stuurfoutje maken 😉 Wel erg mooi, ik denk dat dit stuk het mooiste stuk van de hele reis is geweest.
Op het eiland Mon heb je ook het werelderfgoed ‘Mons klint’; een stel krijtrotsen die hoog (ruim 100 meter) boven zee uitsteken; vergelijkbaar met de krijtrotsen in Engeland. Hier had ik me helaas iets te veel op verheugd, want uiteindelijk bleek dit een flinke tegenvaller. Bij aankomst bleek namelijk dat je er alleen na een flinke wandeling naartoe kon, en niet op de fiets. De fiets fatsoenlijk achterlaten vond ik echter geen al te goed idee, omdat het voor het mooie daarvoor iets te druk was… jammer, maar helaas. Wellicht leuk voor een andere keer 🙂
Op Mon ging ik in eerste instantie pal oost. Bij de kliffen van Mon aangekomen moest ik echter weer terug, waardoor ik een soort lus op het eiland heb gemaakt. Het volgende eiland was Sjaelland, dat ik via een brug bereikte. Dit is zo’n beetje het grootste eiland van Denemarken, met onder andere Kopenhagen. Een ander highlight op dit eiland zijn de krijtrotsen bij Stevns Klint. Hier was ik ook van plan om langs te fietsen, maar op de dag dat ik hier langs zou komen was ik niet helemaal in goede doen. Zere strot, en ook koortsig. Dit duurde helaas langer dan leuk is, bijna drie dagen. Het hielp ook niet mee dat mijn slaapmat nog eens 2x lek was; en dat hielp helaas niet echt om goed te kunnen herstellen. Het irritante van deze lekkages was nog ook dat het steeds andere plekken waren. Gezien de plekken (precies op de lasnaad in de kuiltjes) vond ik dat dit een productiefout was, dus zodra ik thuis ben gaat hij voor garantie terug naar de winkel. 1 voordeel: door het vele afwassop dat ik erop gesmeerd heb krijgen ze een hele schone slaapmat terug!
Om deze reden, en omdat ik het stiekem ook wel mooi geweest vond, besloot ik om richting Aarhus te gaan, in Jutland, en vanaf daar op huis te gaan. Via de Holbaek-fjord en Sjaellands Odde ging ik naar de ferry, die me in een ruime anderhalf uur naar Aarhus bracht. Vanaf daar ging het de volgende dag in een bijna volledige dag reizen richting huis, waarbij ik om half 8 ’s ochtends de eerste trein had en ’s avonds even na twaalven thuis naar binnen stapte.
Terugblik
Als ik terugkijk op mijn fietstocht naar Denemarken, is het niet de meest spectaculaire of mooie fietsreis ooit die ik gemaakt heb. Sowieso was het gedeelte in Noord-Duitsland daarvoor echt te ‘saai’. Wat ook niet meehielp was het terugkerende probleem met mijn slaapmat, en ook dat ik een paar dagen ziek ben geweest.
Denemarken ga ik zeker nog eens naar terug, maar dan skip ik het gedeelte in Noord-Duitsland; of ik ga er met een grote boog naartoe. Wellicht dat ik dan ook Zweden en/of Noorwegen meepak.
2024 Fietsen naar Denemarken
| Dag | van | naar | Kilometers |
|---|---|---|---|
| Vrijdag | Alblasserdam | Nieuw-Vossemeer | 104 |
| Zaterdag | Nieuw-Vossemeer | Berlicum | 106 |
| Zondag | Berlicum | Loenen | 86 |
| Maandag | Loenen | Bruinehaar | 92 |
| Dinsdag | Bruinehaar | Niederlangen | 86 |
| Woensdag | Niederlangen | Ranzenbuttel | 125 |
| Donderdag | Ranzenbuttel | Duhnen | 113 |
| Vrijdag | Duhnen | Kollmar | 86 |
| Zaterdag | Kollmar | Lubeck | 95 |
| Zondag | Lubeck | Grossenrode | 92 |
| Maandag | Grossenrode | Maribo | 50 |
| Dinsdag | Rustdag | Rustdag | 6 |
| Woensdag | Maribo | Harbolle strand | 84 |
| Donderdag | Harbolle strand | Praesto | 96 |
| Vrijdag | Praesto | Ishoj | 78 |
| Zaterdag | Ishoj | Holbaek | 83 |
| Zondag | Holbaek | Aarhus | 73 |
| Maandag | Aarhus | Thuis | 35 |
