Fietsen over de Hanzefietsroute deel 3: een klein stukje zuidwaarts

Dag 15: Lubeck –> Radegast (106km)

De Hanzefietsroute zoals hij in mijn drie gidsjes staat beschreven bestaat uit 3 delen, waarvan deel 1 eindigt in Lübeck. Omdat het rijden van alle drie de delen in 4 weken niet gaat lukken in verband met de afstand, is mijn plan om deel 1 en deel 3 te fietsen, en als verbindingsroute gebruik ik dan de de Elberadweg.

Vandaag zou ik dus deel 1 afronden. Omdat ik de afgelopen 2 dagen de inkorting ten noorden van Hamburg heb gefietst, had ik het laatste traject van de officiële route overgeslagen. Dit gaat namelijk met een grote boog om Hamburg heen. Omdat ik nu zuidwaarts wilde, volgde ik vanuit Lübeck het laatste traject in tegengestelde richting tot aan Lauenburg/Elbe.

Na het stevige ontbijt in het hotel had ik alles snel gepakt om op pad te kunnen gaan. Ik besloot in de stad niet de officiële route te volgen, maar zo snel mogelijk naar een punt te gaan dat de stad uitging. Wel wilde ik eerst nog een foto maken van mijn fiets samen met de burgtor. Hierna ging het via een aantal  straten met kutstenen richting de buitenkant van de stad. Na verlaten van de bebouwde kom ging het via een aantal grind- en zandpaden zuidwaarts.

Het rijden op grindpaden bleef aanhouden voor de komende vierenhalf uur, en mijn gemiddelde snelheid lag extreem laag vergeleken met de afgelopen twee weken. De paden waren zeer hobbelig door de stenen, en ook heel erg heuvelig. Er zaten soms klimmetjes in die volgens mij de 10 procent overstegen. Tel daarbij op dat het geen glad asfalt was waar ik op reed, en je kan je wel voorstellen dat dit allemaal best vermoeiend was…

Gelukkig was het dit allemaal wel waard, en het is een toffe variatie ten opzichte van wat ik tot nu toe allemaal gefietst heb. Wat dat betreft scoort de Hanzefietsroute punten: variatie.

Het was gelukkig niet allemaal hobbelen wat de klok sloeg. Uiteindelijk kwam ik uit bij het Elbe-Lübeck kanaal, dat ik tot aan Lauenburg bleef volgen. Dit ging via een erg goed jaagpad, waar mijn tempo een stuk hoger lag dan eerder op de dag. Het was wel rustig en mooi fietsen!

Eenmaal in Lauenburg/Elbe aangekomen ging ik de Hanzeroute verlaten, en vervangen door de Elberadweg die volledig langs de rivier de Elbe loopt.

Ook dit stuk langs de Elbe fietste lekker door, eigenlijk nog beter dan langs het kanaal. Het ging namelijk langs retestrak aangelegde betonplaten, dus mijn tempo lag weer vrij hoog. Ik was dan ook al vrij snel bij camping Elbeling in Radegast, waar ik mijn tentje neerzette.  Hier heb ik ‘s-avonds nog wat gegeten op het terras, wat prima smaakte.

Vlakbij de camping in het dorpje Radegast staat ook nog een vrijstaande kerk, hier ben ik vlak voor zonsondergang ook nog even wezen kijken voor wat mooie foto’s. De kerk is gebouwd in typerende stijl voor de regio, best ok vind ik door de gebruikte bakstenen.

Dag 16: Radegast –> Gartow (91km)

Omdat het niet heel erg vochtig was had ik vanmorgen redelijke kans om de tent goed te drogen. Die was sowieso al niet heel erg nat, dus dat scheelde ook al.

Nadat ik op pad ging om mijn weg zuidwaarts verder te vervolgen via de Elberadweg, ging het tot het plaatsje Bledecke in eerste instantie vrij dicht langs de Elbe. Af en toe rechts van de dijk, af en toe op de dijk. Niet heel spectaculair, maar het reed wel door. Ik hoop wel dat dit niet  zo doorgaat tot aan Tangermünde, want dan wordt het een saaie dag…

Na in Bledecke even wat brood ingeslagen te hebben bij een bakkertje, ging het weer verder. Al vrij snel ging mijn GPS-track van de route landinwaarts, terwijl de markering van de route bij de rivier bleef. Ik besloot toch de track te volgen en de tekens te negeren, en zodoende kwam ik op 1 van de avontuurlijkste stukken van de afgelopen 2 weken uit. Het ging door mooie stukken bos, en ook nog eens stevig stijgend en dalend. Sommige stukken waren volgens mijn fietscomputer 9% stijgingspercentage! Samen met het losliggende grint (grote stukken) maakte dit een heel lastig stuk. Maar leuk was het wel!

Nadat ik uiteindelijk bij het stadje Hitzacke aankwam, vond ik de markeringen van de officiële route weer. Na deze opgepikt te hebben, bleek ik niet verder te kunnen vanwege dijkversterkingen. Helaas duurde het ook even voor ik de omleidingsbordjes had gevonden, waardoor ik een paar keer doelloos door het stadje heb rijden ronddwalen.

Onderweg klein Grenz-museumpje dat geheel gewijd is aan de voormalige splitsing van Duitsland…

Gelukkig kwam het uiteindelijk toch goed, en het duurde niet lang meer voor ik de route weer opgepikt had. Hierna gebeurde het nog een aantal malen dat de GPS-track afweek van de markeringen. Nu bleef ik de markeringen echter volgen, behalve vlakbij het plaatsje Gartow, want daar wilde ik op een camping gaan staan. Daar aangekomen bleek het vrij druk op de camping met campers en caravans, maar het tentenveld was vrij leeg. Uiteindelijk stonden we met 5 fietsers op het hele veld, wat een ruimte! 1000x liever dat dan bumper aan bumper met de camper 🙂

Dag 17: Gartow –> Tangermünde (128km)

Toen ik vanmorgen wakker werd, gaf de thermometer 8 graden aan. Lekker fris dus, daar word je wel wakker van. Ik had er verder zelf geen last van gehad gelukkig, mijn slaapzak is lekker warm. Helaas leverde deze temperatuur wel een flink natte tent op van de condens. Nadat ik alles zo goed als ingepakt had en ontbeten had besloot ik de tent ook maar nat in te pakken. Drogen kan op de volgende camping ook wel 🙂

Na vertrek ging alles eigenlijk redelijk voorspoedig. De route ging vooral langs uiterwaarden van de rivier. Niet heel spectaculair, maar doorfietsen kon ik wel gezien de goede kwaliteit van de paden. Hier ergens fietste ik ook de oude grens tussen oost- en westduitsland voorbij. Hier waren nog wat restanten van te zien, best interessant.

Afwisseling was er ook in de vorm van het Hanzestadje Werben. Dit stadje lag er mooi bij, ook al was het redelijk uitgestorven.

Even verderop moest ik met een pontje naar de overkant van de Elbe. Vraag me niet waarom, maar hier begon de tegenslag zich te roeren.

Al gelijk na het verlaten van de pont stond er een groot bord met bericht dat er dijk onderhoud plaatsvond, waardoor de fietspaden niet bereikbaar waren. Het was mij nu niet helemaal duidelijk of je, zoals gisteren, omleidingsbordjes moest volgen of de ‘gewone’ bordjes van de Elberadweg. Voorlopig had ik beiden nog niet gezien, dus daar eerst maar naar zoeken. Uiteindelijk had ik ze toch weer gevonden, maar dat bleek de verkeerde kant op te zijn. Lekker nutteloos

Tijdens het zoeken kwam ik er ook achter dat er in Havelberg ook een camping was. Helaas nemen deze geen tenten meer aan, onder het mom van hygiëne. Volgens mij denken ze dat wij tentkampeerders allemaal viespeuken zijn :s

Nou ja verder dan maar weer. Uiteindelijk kwam ik toch weer op de juiste route langs de drukke autoweg. Nadat de werkzaamheden voorbij waren, kwamen even verderop bij Klietz de volgende. Terwijl ik daar langs fietste kwam ik weer een camping tegen. Ik moest er 6 kilometer voor omrijden om erachter te komen dat je alleen terecht kan met reservering en minimaal verblijf van 5 dagen. Lekker nuttig.

Daarom ben ik uiteindelijk  toch maar richting Tangermünde gefietst, inmiddels met flink vermoeide benen en ook een zere reet en geestelijk een beetje pissig. Tel daarbij op de stevige tegenwind, en je kan je voorstellen dat ik niet helemaal fit meer aankwam in het oude, maar mooie, stadje. Hier kon ik gelukkig wel mijn tent kwijt: bij de lokale watersportvereniging. Daar stonden nog meer tentjes, vooral van kanovaarders. Prima geregeld hier, geen gedoe en lekker kamperen met gelijkgestemden.

Na het opzetten van de tent ging ik nog snel ff naar de Lidl om eten te halen, en daarna was het snel eten. Ik had namelijk beren honger!

Dag 18: Tangermünde –> Barleben (81km)

Het beloofde een warme dag te worden, en dat was ook te merken aan het feit dat de tent vrij snel en makkelijk te drogen was. Scheelt toch altijd weer met inpakken vind ik.

Vandaag zou de dag zijn dat ik Elberadweg zou verlaten en weer verder zou gaan met de Hanzefietsroute, ik ga in Tangermünde verder met Traject 3. Hopelijk bevalt dat beter dan de Elberadweg, want daar ben ik nog niet helemaal kapot van. Op basis van het stuk dat ik gefietst heb natuurlijk 😉

De route voerde me eerst via een bocht naar Hanzestad Stendal, waar ik een rondje door de Altstad heb gedaan. Deze stad vond ik wat minder dan bijvoorbeeld Tangermünde, dus ik zal hem ook snel weer vergeten. Wel heb ik nog een lekkere ijskoffie gehaald, en dat smaakte prima.

Na het verlaten van Stendal gaat de route dan toch weer het bos in, wederom weer een erg mooi bos ook. Ook de paden zijn halfverhard: dan wel grint, dan wel aangestampt zand. En soms rul zand. Al met al vond ik het toch nog prima fietsen, ondanks de waarschuwingen in de gids en een geboden alternatief. Er was echter 1 stukje waarvan ik dacht WAAROM!!! Dat betrof een stuk van pakweg een kleine kilometer waar de paden nog amper zichtbaar waren en redelijk overwoekerd waren. Het was duidelijk dat hier heel lang geleden voor het laatst een fietser voorbij was gekomen.

Toen ik eindelijk hier voorbij was en bij een bankje  besloot te rusten, moest ik zelfs de distelbollen van m’n broek afplukken, ik geloof dat ik er wel 30 vanaf gehaald heb 🙂

Na dit bos ging de gids toch weer min of meer gelijk lopen met de Elberadweg, in ieder geval tot Maagdenburg. Gelukkig kwam deze route ook langs een restaurant waar ik nog een heerlijke Master Burger heb gegeten en een halve liter Fanta. Heerlijk!

De resterende 30 kilometer gingen grotendeels weer langs dijken met flinke tegenwind. Dit vond ik helaas wat minder indrukwekkend. Wel interessant waren een aantal sluiscomplexen waar je langs komt, evenals een scheepslift. Ik vond dit best indrukwekkende constructies.

Ik was van plan om te gaan kamperen bij een camping ten noorden van Maagdenburg, en heb ik gelijk voor 2 nachten geboekt. Ik vond het tijd voor een rustdagje…

Kamperen doe ik deze keer op camping Barleben See, en je krijgt een eigen sleutel voor de doucheruimte. Borg is maar liefst 20 euro…

Dag 19: Rustdag Barleben See (31km)

Omdat ik vandaag een (toch wel nodige) rustdag had, deed ik zo’n beetje alles op zijn elf-en-dertigst. Ook de hitte van boven de 30 graden speelde hierbij een rol, ik ging pas om 9 uur de tent uit toen het in de tent niet meet te harden was.

Aan het einde van de ochtend toch nog even op de fiets gestapt om Magdeburg te gaan bekijken. Hier had ik helaas wat minder mee, ik vond het geen indrukwekkende stad. De fietsroute erheen was al saai (15km industrieterreinen), en toen was het in de Altstad ook nog eens saai. Gelukkig kon ik bij een tentje wel heerlijke taart en Latte Macciato krijgen, waarna ik weer terug ging; nu via een route via het dorpje Barleben waar ik bij de Edeka even flink boodschappen ingeslagen heb.

Na terugkomst op de camping eigenlijk niks bijzonders meer gedaan, behalve lezen, eten en ‘s-avonds nog een prachtige zonsondergang fotograferen. Tevens moest ik me geestelijk voorbereiden voor morgen, want het belooft wederom een hete dag te worden.

Dag 20: Barleben –> Räbke (69km)

De rustdag van gisteren heeft me duidelijk goed gedaan, het fietsen vandaag ging best lekker. Alleen op een gegeven moment werd het wel erg warm, maar dat was gelukkig pas toen ik bijna op de bestemming van vandaag was.

Vanmorgen maakte ik niet echt heel veel haast om weg te komen, ik wilde de tent droog inpakken. Helaas sloopte ik ook de klikfix-houder van mijn stuurtas, dat vond ik wat minder. Nu hangt hij een soort van halfslachtig naar beneden, gelukkig nog wel ondersteund door de zekeringskabel. Hopelijk blijft het wel goed gaan!

Na mijn borg voor de sleutel van het sanitair teruggehaald te hebben ging ik op pad, en de eerste 15 kilometer waren langs het Mittellandkanal, waar ik eergisteren ook al langs fietste. Het was qua landschap redelijk saai, maar gelukkig kon ik wel goed doorrijden.

Na het passeren van het stadje Holsleden werd de route gelukkig een stuk gevarieerder. Sowieso werd het landschap een stuk heuvelachtiger, met af en toe best lange stukjes stijgen en dalen. Gelukkig was het nooit echt zwaar.

Ik reed door bos en weide landschappen, en af en toe een uitgestorven dorpje. Sommige van deze dorpjes hadden best mooie kastelen. Bij eentje hiervan heb ik nog even zitten lunchen in de schaduw. Heerlijk koel.

Ik ging ook weer een voormalige grens tussen voormalig oost- en West-Duitsland over, vlak voor de stad Helmstedt. Hier stond een gedenkteken naar aanleiding van het opengaan van deze grens in 1990.

In de Hanzestad Helmstedt ben ik even richting de markt gereden, waar ik als hittebestrijding een ijskoffie en een kiwi ijs op heb. Dit hielp prima. Verder is Helmstedt best wel een mooi stadje, met mooie kleurrijke architectuur. Na Helmstedt was het niet heel ver meer naar de camping in Räbke. Ik merkte dat ik nu toch wel een beetje last had van de warmte, want het ging niet meer zo soepel, en ook het feit dat het bijna windstil was geworden hielp niet mee.

Nadat ik op de camping had ingecheckt, en de tent op het tentenveld had opgezet heb ik niet veel meer gedaan. Er is ook niet heel veel te doen, want de camping zit in de middle-of-nowhere 🙂

Dag 21: Räbke –> Derneburg (92km)

Vannacht werd ik bruut gewekt door geile herten, er waren er namelijk een paar flink aan het burlen in de omgeving van de camping. Ik had het idee dat het nog best dichtbij was ook. Het verbaast me ook niet, want de camping ligt aan de rand van het (prachtige!) natuurgebied Elm-Lappwald.

Dit Wald is ook precies het stuk dat zorgde voor één van de mooiste stukken van de route tot dusver. Na het verlaten van de camping ging het bijna rechtstreeks naar het bos, en eenmaal in het bos ging het rustig klimmen, en af en toe ook weer dalend, richting ruim 300 meter boven Alblasserdam. Dit ging voornamelijk over best goede brede boswegen, en reed dus lekker door. Daarnaast was het ook nog niet zo heel warm omdat ik redelijk bijtijds was vertrokken.

Na het bereiken van de top ging het een tijdje op en neer, en ik ging op een gegeven moment over een prachtig mountainbike-/wandelpad dat langs een steile helling liep. Erg mooi!

Na een zeer steile afdaling, die eveneens goed te doen was, ging het het bos uit en was het helaas gedaan met de pret. De rest van de dag reed ik vooral door heuvelig landbouwgebied over voornamelijk gewone wegen, die ik soms nog best druk vond. Het gebrek aan fietspaden langs de weg viel gewoon op, een wereld van verschil vergeleken met bijvoorbeeld de afgelopen dagen.

Het enige stukje dat nog enigszins oké was, was daar waar de route dwars door Braunschweig ging. Het gaat erin, en ook weer eruit, via mooie grote stadsparken. In de stad zelf werd gelukkig wel redelijk autoluw gereden. Jammer dat de stad zelf verder niet echt noemenswaardig is, ik raad het niet aan voor een stedentrip ofzo…

Na het verlaten van de stad kreeg ik helaas ook last van mijn fietsbroek, die maar niet goed wilde gaan zitten. Dit heb ik helaas vaker met deze Castelli-broek. Waarschijnlijk komt het doordat hij misschien alleen maar bedoeld is voor kleine italiaantjes ofzo. Geen idee…

Uiteindelijk kwam ik dan toch aan op de camping Seecamp Derneburg, waar ik een plekje met uitzicht over een algenmeer kreeg. Ik had geen zin meer om boodschappen te doen, of om zelf iets te fabriceren, dus ik besloot maar bij het restaurant te gaan eten. Smaakte prima, die förster schnitzel met roomsaus en weizen om het weg te spoelen. 🙂