Fietsen over de Hanzefietsroute deel 5: de Rijn over en Nederland weer in

Dag 28: Rodenkirch –> Julich (82km)

Vanmorgen heb ik voor vertrek  nog even staan ouwehoeren met een andere Nederlandse vakantiefietser, die op de terugweg was van zijn (mislukte) tocht naar de Noordkaap. Hij vertelde ook dat zijn remblokken er afgevallen waren, en toen moest ik gelijk terugdenken aan de afdalingen van 50 á 60 km/u van gisteren en eergisteren. Het zal je maar uitgerekend dan gebeuren, ik moet er niet aan denken… 

Na opgebroken te hebben op de camping aan de Rijn en de fiets uit de stalling gehaald te hebben ging het in eerste instantie door een paar drukke voorstadjes van Keulen westwaarts. Na het passeren van de laatste, evenals het doen van een laatste klim, kwam ik uit in het mooie bosgebied ‘Naturpark Rheinfeld’. Dit reed, ondanks de grindwegen, best lekker door. Ook viel me hier op dat de bossen al hun herfstkleuren begonnen te vertonen, erg mooi.

Na het verlaten van dit bos kwam ik helaas in een wat saaier stuk. Ruim 15 kilometer lang mocht ik door kaal geploegde landbouwvelden met volle tegenwind over doodstille landbouwweggetjes rijden. Dit was met de felle tegenwind gewoon verstand op nul en lekker gaan. Helaas moest ik wel blijven opletten, want ik betrapte mezelf erop dat ik af en toe toch verrast werd door een auto die van achteren kwam. En dan waren het niet eens alleen elektrische auto’s die me verrasten, ook ronkende diesels… toch maar wat beter opletten. Gelukkig rijdt men hier in Duitsland best relaxed als er fietsers in de weg rijden…

Uiteindelijk kwam ik in Kreuzau aan, waar het via een kasteel en een wegwerkzaamheid richting het riviertje de Rur ging. De Rur zou tot zo’n beetje aan de camping mij gezelschap houden, omdat de route nu de Rur Ufer Radweg volgt. Dit ging door een soort van groen lint langs het riviertje over in het algemeen prachtige fietspaden. Er was helaas een klein stukje waar het asfalt allerbelabberst was, maar dit was hooguit 3 kilometer.

Ook mooi vond ik dat je een tig-tal stadjes en dorpen passeert, maar hier eigenlijk weinig van merkt. Af en toe passeer je een brug of viaduct en heb je afslagen richting de dorpen, maar je blijft in het groen rijden. Erg verfrissend!

Uiteindelijk kwam ik bij de jugendzeltplatz in Julich aan, waar fietsers ook welkom zijn. Hier stond ik zoals zo vaak deze vakantie als enige op het veldje… Wel jammer dat de snelweg relatief dichtbij is, dus ik lig weer de hele nacht in het geronk van voorbijrazende auto’s…

Dag 29: Julich –> Roermond (83km)

Vannacht werd ik tot 2 keer toe wakker door een regenbuitje en een paar rukwinden. Het duurde niet heel lang. De wind bleef nog wel aanhouden, wat betekende dat de tent al zo goed als droog geblazen was toen ik op ging breken.

Vandaag gingen de eerste 40 kilometer weer langs de Rur Ufer Radweg, en dit was eigenlijk niet heel veel anders dan gisteren. Het was dus fijn lekker doorfietsen, door een groene omgeving. Helaas was de variatie op een gegeven moment wel weg. Maar ja, dat hoort er bij op zo’n vakantie.

Uiteindelijk gingen we dan toch van de Rur af, en ging het via een paar kleine dorpjes en landbouwgebiedjes richting de Duits/Nederlandse grens. Na het bij Haaren passeren van de grens ging het al vrij snel door de mooie bossen van nationaal park De Meinweg. Dit ging door tot vlak voor Roermond. Eenmaal aangekomen in Roermond ging ik via de binnenstad richting de camping Hatenboer aan de Maas, waar ik een plekje vond tussen een miljard stacaravans. Niet echt een camping voor de fiets kampeerder, maar wel handig gelegen als je naar de binnenstad van Roermond wilt.

Dat is ook wat ik deed: eventjes kijken bij de Designer Outlets (veel te druk), rondje binnenstad (meh) en daarna boodschappen doen. ‘S-Avonds met de schemering ben ik nog een keer de stad in gegaan om wat foto’s te schieten in het blauwe uur.

Dag 30: Roermond –> Afferden (92km)

Gisteravond kwam er een flinke regenbui over de camping heen, maar de tent was gelukkig wederom al zo goed als droog toen ik weg ging van de niet zo fijne camping bij Roermond. Dit soort campings zijn nuttig als het niet anders kan, maar meer ook niet…

Het eerste stuk ging nog door de stad, maar na het verlaten ervan duurde het niet heel lang voor ik in de bossen reed. Dit waren best mooie bossen, met redelijk goede paden of paadjes. Ze waren in ieder geval een stuk beter dan de grintwegen in Duitsland. Alleen her en der een plas van de regen van gisteravond zorgde voor een mooie vieze fiets 🙂

Onderweg passeerde ik ook nog het riviertje de Swalm, wat een redelijk natuurlijke loop schijnt te hebben. Het stukje van wat ik er van zag zag er goed uit in ieder geval 🙂

Een stukje voor Venlo ging het weer richting de Maas, waar ik met een veer naar de overkant ging. Uiteraard voer hij net voor mijn neus weg, maar binnen 10 minuten stond ik zelf ook aan de overkant.

Nu was het via Blerick een klein stukje over deze kant van de Maas, en bij Venlo via een brug weer naar de overkant. Het is mij een raadsel waarom mijn routeboekje dit zo voorstelt, het slaat eigenlijk nergens op. Volgens mij kon de route prima op de Oostoever van de Maas blijven lopen.

Na het weer oversteken van de Maas kwam ik in Venlo, en dit is een stad in de orde Paupersteden. Snel vergeten dus, ik heb even wat eten gehaald bij de Jumbo en daarna snel weer verder. Gelukkig was het net weer droog toen ik buiten kwam.

Wat buiten de stadsgrenzen van Venlo voorbij kwam was nog mooier fietslandschap dan het eerste stuk vandaag. Het ging nu grotendeels door het nationaal park Maasduinen, en de variatie aan landschappen en soorten weggetjes was enorm. Naaldbossen, loofbossen, heide, vennen, boerenland, dorpjes noem maar op. Daarnaast ging de route een flink stuk ook pal over of langs de grens, gezien de grenspalen die ik tegenkwam.

Uiteindelijk kwam ik dan toch weer aan bij de Maas, voor het laatst vandaag. Dit was bij Afferden, waar ik eerst nog even bij de dorpswinkel wat inkopen heb gedaan en vervolgens richting natuurkampeerterrein Cokse Heide ben gefietst waar ik een overnachting had gereserveerd. Het was nog even zoeken omdat ik besloot te gaan navigeren met Google Maps (geen goed idee in de bosseN), maar uiteindelijk heb ik ‘m gevonden en kon ik mijn tent opslaan op een prachtig plekje. Deze camping van staatsbosbeheer staat zeker in de top 3 van mijn afgelopen trip…

Na het eten ben ik nog even een rondje wezen wandelen door de Maasduinen, en nu kijk ik terug op een prachtige dag die helaas alleen best koud en soms nat was. Vandaag was voor het eerst deze trip dat ik in lange broek en met vest aan heb gefietst, en dat wil wel wat zeggen…

 

 

Dag 31: Afferden –> Alblasserdam (149km)

Vannacht viel er weer veel regen, en dat betekende dat de tent nat ingepakt moest worden. Omdat ik vandaag wilde proberen om het hele stuk naar huis te fietsen, zou het een lange dag worden dus ik was ook bijtijds weg.

Eenmaal de bossen bij de camping weer uit en het dorpje Afferden door, moest ik eerst met een pontje de Maas over. Dit zou niet de eerste keer zijn vandaag dat ik een rivier over zou steken, maar ja wat wil je in het land van Maas en Waal…

Na het oversteken van de Maas ging de route wat meer landinwaarts van de rivier af de Brabantse Peel in, en ik merkte gelijk dat ik in Brabant was: de varkensboerderijen waren weer duidelijk te ruiken.

Gelukkig waren varkens niet het enige dat ik hier tegenkwam. De route ging ook door weer een paar prachtige bossen, wat ik zeker niet erg vond. Zo kwam ik hier onder andere een aantal reeën tegen. Die waren echter binnen een paar seconden verdwenen.

Na het verlaten van de Peel duurde het niet lang voor ik weer bij de Maas kwam. Vanaf pak hem beet Grave tot aan Zaltbommel zou ik vooral langs de Maas fietsen. Soms er langs, soms er wat vanaf. Aangezien ik dit soort landschappen in de eerste week al eens had gezien, en ook nog met mooi weer, geloofde ik het eigenlijk wel. Daarom zette ik er flink de sloffen in, en heb bij Zaltbommel ook een stuk afgesneden.

Zaltbommel is het officiële start- en eindpunt van de fietsroute, maar ik moest nog naar huis, ruim 50 kilometers verderop. Dit had ik gedaan via de snelste route en dat betekende ook fietsen langs (snel) wegen. Niet heel spectaculair en grotendeels bekend terrein, dus hier ga ik niet veel woorden aan vuilmaken.

Uiteindelijk kwam ik tegen 19:00 aan na mijn langste etappe van de tocht, moe maar toch ook wel voldaan.